Zasupłana Historia
Agnieszka Tyszka

Zasupłana historia to naprawdę niebagatela, ale zdecydowanie dla młodszych czytelników. Do kupna tej książki zachęcił mnie ciekawy projekt okładki. Fabuła stworzona lekkim piórem, nie wymaga od czytelnika znajomości szerokiego słownictwa języka polskiego. Książkę czyta się szybko i dość przyjemnie. Należy przyznać, że autorce udało się stworzyć pewien specyficzny, nieco "magiczny" klimat, który dla młodszego czytelnika może być bardzo wciągający. Książka opowiada o Kaji, zagubionej nastolatce, jakich wiele (można się z nią spokojnie identyfikować będąc w tym wieku), która poprzez zrządzenie losu zaczyna pomagać młodszej sąsiadce Marysi. Z początku dziewczyna zupełnie nie ma pomysłu co mogłaby robić z kilka lat młodszą od siebie dziewczynką, jednak za pomocą dozy wyobraźni i jakby za dotknięciem wymyślonej "magicznej różdżki" sprawia, że życie małej bohaterki staje się nie do poznania - kolorowe i radosne. Oceniając sam styl pisania i język można uznać, że jest to jedna z banalnych książek. Należy jednak uczciwie przyznać, że autorce udało się pokazać, jak ważne jest pomaganie innym, nie tyle dla nich, co przede wszystkim dla osoby, która pomaga. To przesłanie nie jest tutaj wysilone ani sztuczne, tak więc autorce udało się w naturalny sposób "przemycić" coś, co naprawdę ważne.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mając chwilę czasu, wpadłam do biblioteki aby uzupełnić zapasy książkowe. Czas mnie naglił, więc łapałam wszystko to co mi wpadło w ręce. W przypadku "Zasupłanej historii" ciekawa okładka, spowodowała, że bez zastanowienia po nią sięgnęłam. W domu dopiero zauważając co zgarnęła. Początkowo była rozczarowana, gdyż jest to opowieść o licealistce, a ja te czasy już dawno mam za sobą, i troszkę inną mentalność. Ale po przeczytaniu, zdanie troszkę zmieniłam. Książka opowiada o Kaji, zagubionej i niepewnej siebie licealistce, na którą niespodziewanie spada opieka nad małą dziewczynką Marysią, któej babcia trafia do szpitala. Dziewczyna początkowo przerażona tym jak zaopiekjue się kimś, skoro nie potrafi zająć się sobą, staje na wysokości zadania. Za pomocą czarodziejskiej różdżki, sama stając się wróżką, spełnia wszystkie życzenia Marysi, której życie nie rozpieszczało, nieświadomie spełniając też swoje. Ogólnie książka należąca do lekkich i łatwych, ale posiada głębsze przesłanie, że trzeba być dobrym dla innych, pomagać, ale przy tym nie zapominać o sobie, bo dobro zawsze do nas wraca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dawno nie czytałam tak dobrej książki! Nie mam tu na myśli "młodzieżówek", a ogół książek przeczytanych przeze mnie w tym roku. Autorka napisała niezwykłą, pełną emocji, przemyśleń i wartości książkę dla młodych czytelników, pomagając im tym samym zrozumieć co jest w życiu najważniejsze, bez zbędnego moralizowania. Bohaterka tej historii Kaja jest zagubiona, nic ją nie cieszy. Nie ma żadnych celów. Sama nie wie co ze sobą zrobić. Widzi, że ostatnio się zmieniła, jest niemiła i obojętna, ale nie wie jak to zmienić. Wpadła w jakiś marazm, nie potrafi zrobić kroku do przodu, by z tego wyjść i tkwi w takiej beznadziei. Pewnego dnia zmuszona jest zaopiekować się małą sąsiadką Marysią. Dziewczyna nie bardzo wie co robić, jak poradzić sobie z dzieckiem, bo nigdy wcześniej nie była w takiej sytuacji. Niespodziewanie dla siebie samej, mimo piętrzących się problemów, radzi sobie całkiem dobrze. Dla urozmaicenia życia Marysi i trudnego oczekiwania na powrót do zdrowia jej babci, Kaja zamienia się w wróżkę i tworzy wokół dziewczynki bajkowy świat. W czasie tego tygodnia Kaja bardzo dojrzała, zrozumiała co w życiu ważne i odzyskała wiarę w... lepsze jutro. Książka wywołuje wiele emocji, raz chce się śmiać, raz płakać, innym razem odczuwałam złość, ulgę, wzruszenie, radość czy współczucie. Całość jest jednak bardzo optymistyczna i pozytywna. Ciepły, przyjemny język sprawia, że książkę czyta się jednym tchem i żałuje, że wspólny tydzień Kai i Marysi tak szybko minął. Poza sytuacją rodzinną i "bajkową" otoczką bardzo podobała mi się kwestia szkolna Marysi. Sama byłam przez kilka lat świetliczanką i miewałam różne sytuacje. Ktoś inny mógłby poczuć się urażony tym, w jaki sposób przedstawiona jest postać wychowawczyni świetlicy ze szkoły Marysi, ale... mamy jeszcze Alicję - nauczycielkę Kai, która jest jej zupełnym przeciwieństwem, prawdziwym "urodzonym" pedagogiem. Autorka zadbała o najmniejsze szczegóły swojej historii, zbudowała prawdziwe, wyraziste postaci, takie "z krwi i kości", a dzięki towarzyszącym im zdarzeniom stworzyła coś w rodzaju "drogowskazu" dla młodzieży. Co ciekawe w bajkach, które Kaja opowiada Marysi ciągle przewija się Internet, komórki, centra handlowe, ciuchy i wszystko to co kojarzy się z życiem współczesnym, a w głównym wątku autorka skupiła się na uczuciach, które mieszkają w nas bez względu na to w jakich czasach żyjemy. Jestem zauroczona książką i mile zaskoczona tym, że autorka młodych czytelników traktuje tak poważnie i widzi w nich mądrych i wrażliwych ludzi. Książka napisana jest na najwyższym poziomie i bardzo się cieszę, że mogłam ją poznać. Zachwycona "Zasupłaną historią" podczas Targów Książki w Katowicach kupiłam sobie inną część z serii Niebieskie Migdały - "Pocztówkę z Toronto" Dariusza Rekosz, którą również już przeczytałam :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)