Zamknięte w Słowach
Małgorzata Mirosławska

Ostatnimi czasy, często możecie znaleźć u mnie opinie na temat różnorodnych tomików poezji. Może dlatego, że ostatnio mam wrażenie iż staje mi się ona coraz bliższa. I za każdym razem, gdy mam okazję, sięgam po nią z niekłamaną przyjemnością. Dziś również podzielę się z Wami opinią na temat wierszy, które dzięki samej Autorce, miałam zaszczyt przyjąć pod swoje patronackie skrzydła. Co zatem znajdziemy w środku? Zapraszam do zapoznania się z moimi wrażeniami.

Zacznę może od tego, że z tego tomiku bije ogromna tęsknota. Za tym co było, za ukochaną osobą, która już odeszła. Za wspólnie spędzonymi chwilami, za bliskością. Znajdziemy tutaj ogromne cierpienie i ból. Przeczytamy o utraconej miłości, o tym, jak ciężko jest bez niej żyć i budzić się każdego ranka. O tym, że bliską osobę dostrzegamy w najmniejszych rzeczach a każde spojrzenie przywołuje konkretne, szczegółowe wspomnienie.

Czytając te wiersze, Autor skłania czytelnika do wielu przemyśleń. Za ich pomocą sprawia, że choć przez chwilę zatrzymujemy się w biegu życia. Próbujemy odnieść to do naszej codzienności. Bo przecież każdy z nas ma kogoś, za kim ogromnie tęskni. Kogoś, z kim ma mnóstwo szczęśliwych wspomnień. Ta tęsknota doskwiera nam każdego dnia. Dlatego jestem przekonana, że my, czytelnicy doskonale zrozumiemy przekazywane nam przez Autorkę emocje. Sądzę, że śmiało możemy się utożsamić z tym, co Autorka słusznie zamknęła w słowach. Bo wyrazy mają ogromną moc. Niby to nic wielkiego a jednak. W prosty sposób potrafią wyrazić tyle uczuć a jednocześnie tyloma określeniami nazwać to, co w danym momencie czujemy. Dla mnie osobiście, jest to coś wyjątkowego. Czytając wiersze Pani Małgorzaty, czułam, że się w nich zatracam. Czytając je głośno, przeżywałam te emocje wspólnie z Poetką. Mogąc poznać cząstkę jej samej, poczułam się mniej samotna w swej tęsknocie. I Autorka idealnie ubrała w słowa to, czego z pewnością ja bym nie potrafiła. Dlatego, za każdym razem podkreślam, jak ważna jest dla mnie poezja i jej twórcy. To uzewnętrznianie się przed czytelnikiem. Wręcz takie obnażenie się z tego, co prywatne i niekiedy intymne. Jest wielką sztuką napisać wiersz. Ale jeszcze większym walorem jest odwaga i pochwalenie się swoją twórczością przed większą publicznością. Z tego też powodu, chylę czoła przed Autorką bo moim skromnym zdaniem wykonała ogrom świetnej pracy. Swoją twórczością potrafi zawładnąć czytelnikiem i sprawić, by jego najbardziej ukrywane emocje i tęsknoty ujrzały światło dzienne.

Należy też wspomnieć o świetnych obrazach malarki Tamary Baczkowskiej - Urban, które znajdziemy w tym tomiku. Doskonale komponują się one z treścią, co daje idealny efekt końcowy. Obrazy są  w jesiennych barwach, stąd między innymi moje skojarzenie, że to właśnie ta pora roku 🍂🍁 jest idealną porą, by zapoznać się z tym tomikiem. Oczywiście poezję można czytać zawsze i wszędzie, jednak w moim odczuciu w obecnym okresie sprawdzi się ona idealnie. Bardzo dziękuję Autorce i portalowi Pisarze polscy za owocną współpracę i za możliwość patronowania już przy drugim tomiku poezji Pani Małgorzaty. Składam również na ręce Poetki podziękowania za pamiątkowy egzemplarz wraz z wyjątkową dedykacją. Zachęcam Was gorąco do czytania i przyznaję 10 ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10 punktów 😀📖