Z pokorą i uniżeniem
Amelie Nothomb

Bardzo dziwna książka, gdyby nie to, że jest taka krótka, pewnie bym sie nie zmobilizowała, żeby przeczytać do końca, choć przyznaję, że są w niej naprawdę zabawne wątki. 

Bohaterka to młoda Belgijka, która zatrudnia się w japońskim koncernie, a opisane przez nią doświadczenia podkreślają ogromną różnicę kulturową pomiędzy Europą a Japonią. Różnicę wręcz nie do pogodzenia. Jako kobieta i na dodatek cudzoziemka jest w pracy traktowana tak jak zero. Nie dostaje żadnych zadań, nudzi sie przez osiem godzin - i z tych nudów sama sobie wyznacza zadanie: przestawia kartki w kalendarzach. Kiedy wreszcie trafia jej się szansa na naprawdę ambitne zadanie - popełnia niewybaczalny grzech: wykonuje je zbyt dobrze. Takiej perfekcji się nie wybacza - i znów trafia do bezmyślnych zadań, które przyjmuje... "z pokorą i uniżeniem"... 

Przyznam, że bardzo mnie drażniło postępowanie bohaterki, która każdym swoim czynem potwierdzała, że Europejka nie jest warta tyle samo co Japonka i jej umysł po prostu jest gorszy niż umysł japońskich pracowników. 

Myślę, że każdy, kto fascynuje się kulturą Japonii, powinien sięgnąć po tę książkę, bo znajdzie tu wiele trafnych spostrzeżeń i naprawdę głęboką znajomość mentalności japońskiej - tym bardziej więc zaskoczyły mnie gafy i błędy popełniane przez bohaterkę, bo najwyraźniej dobrze znała kulturę Japonii i powinna była ich uniknąć... 

Podsumowując: nie była to zbyt pasjonująca lektura, ale jednak doczytałam ją do końca, bo chciałam się przekonać, czy bohaterka zdoła się zrehabilitować w oczach swoich przełozonych... 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szybko się ją czyta, ale mimo wszystko nie zapada na długo w pamięć. :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Francuzka w Japonii Rok francuskiej tłumaczki w japońskiej firmie. Autorka opisuje zabawne i zadziwiające anegdoty z pracy i życia osobistego tłumaczki, które potwierdzają prawdę o olbrzymiej przepaści między mentalnością europejską a japońską. Zabawna powieść-dokument. Zaskakujące fakty, niezrozumiałe zawiłości kulturowe, duża doza humoru to to, co czytelnik na pewno znajdzie w tej pozycji A.Nothomb.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

22-letnia Amélie Nothomb, przyszła pisarka zatrudniła się w japońskiej korporacji. Zadania nie miała łatwego, ponieważ poza tym, że jest kobietą (w tamtejszej hierarchii społecznej stojąc przez to niżej), to jeszcze obcokrajowcem. Wychowała się jednak w krajach wschodu, ponieważ jej ojciec był belgijskim ambasadorem m. in. w Japonii, zatem zna zasady rządzące w tym kraju. Już na początku pracy zawodowej daje się poznać jako odpowiedzialny, rzeczowy i efektywny pracownik. Niestety, nie miała prawa tak się wywyższyć. W związku z tym wykształcona kobieta zaczyna pozwalać się poniżać. Mało tego: sama ostatecznie przyznaje, że jest upośledzona umysłowo, czego dowodzi nie potrafiąc zszumować liczb z faktur i przemnożyć przez kurs walutowy. Należy uściślić: na początku w ekspresowym tempie dokonywała analizy rynku, gdzie liczby musiały grać dużą rolę. Bohaterka książki twierdzi, że schylała głowę w imię ,,dobrych stosunków belgijsko-japońskich" (przyznawała wręcz, że umysł człowieka Zachodu jest na niższym poziomie niż japoński!), a zwolnić się sama nie mogła, bo byłoby to dyshonorem. Dziwne, że nie było nim upokarzanie się i brak godności osobistej. Z tego względu uważam książkę ,,Z pokorą i uniżeniem" zakłamaną przez autorkę, bo nie ma konsekwencji w jej zachowaniu. Być może tak absurdalna jest sama Japonia, jak to przedstawia przy okazji Amélie Nothomb, jednak to jej nie usprawiedliwia. Dużym atutem opowieści jest przedstawienie realiów korporacyjnych i szokującej sytuacji kobiet w Kraju Kwitnącej Wiśni.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)