Wyspa
Guy N. Smith

Wspaniale pulpowa Bestia zachęciła mnie do sięgnięcia po kolejna pozycję Guya N. Smitha. Padło na Wyspę (Phantom Press Horror #5), która okazała się zgoła odmienna - tak w stylu, jak w treści. Wyspa traktuje o wdowcu - farmerze, Franku Ingramie, który rok po tragicznej śmierci żony, próbując poradzić sobie z traumą, wyprowadza się wraz z wiernym psem Jake'iem na (jak sądzi) okazyjnie kupioną wyspę. Miejscowi ostrzegają go przed tym domem diabła, przypominając o ciążący, nad wyspą widmem śmierci i szaleństwa. Mogłoby się zdawać, że to bajanie, ale równolegle poznajemy historię udręczonej żony Lorda, która nie mogąc urodzić mu męskiego potomka, rzekomo dla ochrony przed Anglikami, zostaje wysłana przez męża na wyspę Ulver. Surowe warunki nie zrażają farmera - do czasu, gdy przebywając samemu na niezamieszkałej przez nikogo innego wyspie, słyszy krzyki, a jakiś czas później pukanie do drzwi. Na swoje nieszczęście otwiera je i wpuszcza nieznane mu kobiety. Tak zaczyna się jego koszmar... Książka jest diametralnie inna od "animal attacku", z jakich Smith słynie. Groza czai się tu za plecami, niedopowiedziana i niezrozumiała, potężna i obezwładniająca, zmusza bohatera do wyborów, które nie są wyborami (przynajmniej nie jego samego). Nie brak tu golizny seksu, perwersji, krwi, śmierci, nawet kanibalizmu, ale wszystko to jest tylko narzędziem potęgującym nienazwane. Nie jest to zresztą jakieś wydumane zagrożenie duchowe, a brutalne i szalone potworności łaknące krwi i mięsa, diabolicznie potężne i nieuchronne. Właśnie czynnik tej potęgi, władzy nad Frankiem ciągle mrowił mnie gdzieś z tyłu głowy lekką irytacją, by w końcu przejść w zrozumienie. Dlaczego wpuścił niechcianych gości? Dlaczego tak im się podporządkowywał? Dorosły, silny mężczyzna w zetknięciu ze złem wyspy stawał się bezwolny, zagubiony, niemal fizycznie spętany. Zapanowanie nad jego wolą to nie wszystko, sytuacja wygląda tak, jakby pogoda również podporządkowała się złym siłom. W tym czasowym zawieszeniu musi doświadczać potworności, opresji - i nie może z tym nic zrobić. Historią nie jest momentalnie jasna, wątpliwości rozświetlają dopiero wplecione fragmenty historii żony i córek Lorda. Czy zwodnicze i kłamliwe siły sług ciemności znów doprowadzą do tragicznego finału? Różnice między Bestią a Wyspą daje się odczuć również w warstwie stylu. Nie jest już tak przerysowany, teatralno-komiksowy - większy chłód i oszczędność stylizacji szybko potęgują wrażenie osaczenia i nieuchronnej tragedii. Swoją drogą, nieco przewidywalnie - bo Jake oczywiście musiał zginąć. Bardziej daje się tu odczuć również myśliwskie odchylenie autora - zwłaszcza w opisach polowania na królika czy kaczki. Odmiennie niż przy Bestii, zamiast prostej radochy z horroru wpisującego się w konwencję, mamy tu mroczną, dramatyczną i krwawą historię. Muszę przyznać, że i tu Guy N. Smith świetnie się sprawdził.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)