Wyjście
Tadeusz Różewicz

„Wyjście” Tadeusza Różewicza to zbiór świetnych wierszy, które – w sposób dowcipny i bardzo interesujący – prezentują kondycję człowieka w XXI wieku. Są to utwory pełne humoru, gier słownych, zabaw językowych, ale poprzetykane są wierszami dotykającymi tematyki wojny i przeżyć, które stały się udziałem pokolenia Tadeusza Różewicza. Jest to więc tomik zróżnicowany treściowo i nastrojowo: „Źle byłoby na świecie bez ludzi starych” – pisze na przykład poeta i w PS dodaje:

 „Nie byłoby komu

ustąpić miejsca w tramwaju

a cóż jest warte życie

bez dobrych uczynków”.

A kilka stron dalej pojawia się wiersz „Serce podchodzi do gardła”, który jest przejmującym głosem człowieka, który utracił ideały, widział zbyt wiele zła i okrucieństwa, czuje się opuszczony przez Boga i zmuszony do budowania na nowo swojego świata, emocjonalności, wrażliwości. Są tutaj także rozważania nad poezją i sztuką, nad historią i jej wpływem na życie zwykłych ludzi, nad kondycją literatury  (i trzeba przyznać, że jest to ocena gorzka: „nad nami rosną/ supermarkety z koszami (!)/ pełnymi książek/ kosze z bestsellerowymi podpaskami aniołów i wróżek/ promocja obwarzanków/ Joanna K. Rowling/ Paulo Coelho/ Charlotte Link/ i Stephen King (…)/ daleko/ w tyle Dalaj Lama/ ze swoimi radami/ płynącymi z serca”) oraz nad tym, jak zmienia się nasz świat i sposób bycia.

Różewicz nie ustawia się, wzorem wielu starszych ludzi, gdzieś z boku – on jest w centrum życia i świata, nie są mu obce nowe technologie czy zjawiska i mody, ale nie jest ich niewolnikiem czy naśladowcą – patrzy na to wszystko z dystansem kogoś, kto ma ogromny bagaż doświadczeń i potrafi bez trudu oddzielić to, co wartościowe od tandety i kiczu.

Ten tomik wierszy towarzyszył mi przez kilka tygodni, nie da się go tak po prostu pochłonąć w jedne dzień, choć ma tylko 114 stron, ponieważ to, co przekazuje nam Tadeusz Różewicz wymaga przemyślenia, zastanowienia, skłania do zadumy, wywołuje niekiedy ciąg zabawnych skojarzeń, wspomnień.  

To wspaniały tomik wielkiego mistrza polskiej poezji.