Wszystko mam bardziej. Życie w spektrum autyzmu
Jacek Hołub

Świetny reportaż o tym jak to jest żyć w spektrum autyzmu. Autor wybrał rozmówców z różnych środowisk, wykształcenia i stopnia autyzmu. Jedni żyją pracując ,a inni nie są zdolni do samodzielnej egzystencji. Książka pokazuje, iż stopnie autyzmu są rózne. Łączy ich wrażliwość na świat, na ludzi, aż wreszcie sensoryczność, a nawet synestezja, które dla osoby spoza autyzmu są niewyobrażalne. 
Wiele w tych wypowiedziach jest bólu psychicznego, zmagania się z barierami, które są niewidzialne, ale trudne do pokonania, nawet z pomocną innych. 
Wypowiedzi zawierają również relacje rodzin osób w spektrum: rodziców, małżonków. Ich trudności, cierpienia, troska, codzienność i problemy. 
Reportaż opowiada o ludziach diagnozowanych w dzieciństwie lub tych, którzy podjęli się tych kroków już w dorosłości, np córka profesora Doroszewskiego i wnuczka Gołubiewa,artystka i pracownik naukowy. W diagnozie dorosłych chodzi tym osobom o zrozumienie siebie i swoich zmagań z życiem. U dzieci jest to droga ku terapii. 
Reportaż opowiada o wielu cechach autyzmu, które u każdego występują inaczej lub w różnym natężeniu, np. nadwrażliwosci na dźwięki lub światło, czasem na synestezji, ma wielkiej wrażliwości na świat, na ludzi i miejsca. Autystycy mają stoimy, meltdowny i shutupy. Zarazem każda rozmowa w tej książce to opowieść całkiem inna od poprzedniej. Łączy je wszystkie wrażliwość i nadmierne odczuwanie wszystkiego na tyle,że sprawia tym osobom trudność w funkcjonowaniu. Książka ta pokazuje, że osoby w spektrum mogą mieć problemy z wyjściem na zewnątrz, z pracą, z cielesnością, z relacjami. Tak jak napisałam wcześniej, autor pokazał, że autystycy mają różne objawy w różnym stopniu nasilenia. Wymaga to od nich i rodzin wysiłku, żeby funkcjonować. To co dla innych jest normalne, im nie przychodzi łatwo.
To książka, która mną bardzo wstrząsnęła i poruszyła. Zarazem chyba otworzyła mnie na różnorodność ludzi, świata. Zdecydowanie o autyzmie trzeba informować i uczyć, bo wiedzą o nim jest niewystarczająca.

 Jeżeli gustujecie w reportażach to być może znacie twórczość Pana Jacka Holuba, a jeśli jeszcze nie znacie to nadróbcie koniecznie!

Autor w swoich publikacjach porusza tematy dotykające wielu niełatwych aspektów życia ludzi z różnych grup i przestrzeni społecznych. Najnowsza pozycja ,,Wszystko mam bardziej. Życie w spektrum autyzmu" przybliża czytelnikom codzienne zmagania osób będących właśnie w spektrum oraz ich rodzin i opiekunów, ale nie tylko ich.

W każdej ze swoich książek Jacek Hołub stara się być cichym, acz ogromnie uważnym słuchaczem i obserwatorem, by dzięki temu móc jak najgłębiej wejść w świat opisywanego środowiska i to właśnie jego przedstawicielom oddać głos.

Nie inaczej jest i tym razem. Na kartach ,,Wszystko mam bardziej..." poznajemy kilkoro bohaterów, którzy wpuszczają autora do swojego neuroróżnorodnego świata, który, choć dla nas tzw. neurotypowych często wydaje się, kolokwialnie mówiąc, dziwny i nieprzystępny, gdy zdecydujemy się (i będzie nam dane) zajrzeć głębiej zyskujemy spojrzenie, w którym najpierw widać człowieka z jego pasjami, talentami etc., a dopiero potem spektrum, w jakim się znajduje.

Książka ta z całą pewnością przełamuje sporo stereotypów i mitów na temat osób w spektrum, które to schematy przez lata narosły wokół tych osób. Zaznaczyć należy, że autor oddaje głos wielu osobom, wśród których są nie tylko ludzie w spektrum, ale także ich rodzice, partnerzy, psycholodzy, terapeuci, wolontariusze oraz aktywiści i samorzecznicy, dzięki temu pozycja ta według mnie nabiera jeszcze większej wieloaspektowości.

Czytając ten reportaż uświadamiamy sobie, że tak naprawdę wszyscy jesteśmy zarazem różni i tacy sami, gdyż każdy człowiek ma prawo funkcjonować i rozwijać się na swój własny sposób w przyjaznych i bezpiecznych dla niego warunkach.

Oczywiście należy również zaznaczyć, iż ile osób w spektrum, tyle neuroróżnorodności, więc nie sposób przyłożyć do wszystkich jednego wzoru postępowania i jednej kalki, według której należy podchodzić do tego tematu, ponieważ skala opisanego zagadnienia jest bardzo szeroka.

Jest to książka o przenikaniu się dwóch światów, o tym, co daje diagnoza, o ogromnych emocjach, życiowych traumach, lękach oraz o potrzebie wsparcia i akceptacji, które pomagają funkcjonować pomimo trudności.

Zamieszczony na końcu publikacji List dorosłych ze spektrum autyzmu do rodziców dzieci z autyzmem daje do myślenia i otwiera odbiorcy oczy na wiele kwestii, nad którymi nieczęsto się pochylamy w stosunku do osób w spektrum.

Jeśli lubicie dobre, skłaniające do przemyśleń i dające szersze spojrzenie na dany temat reportaże to polecam Wam ,,Wszystko mam bardziej...", a Autorowi gratuluję kolejnej ogromnie empatycznej i ukazującej człowieka i jego indywidualny świat pozycji.


* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2024/07/zadawanie-sobie-pytan-i-pragnienie.html