Wstrząsająca historia Zoi, której dzieciństwo przypadło na okres rosyjskiej okupacji Afganistanu. Dojście do władzy mudżahedinów, terror i tajemnicza śmierć rodziców spowodowały, że Zoja uciekła z babką do Pakistanu. Idąc w ślady matki, rozpoczęła działalność w RAW-ie - Rewolucyjnym Stowarzyszeniu Kobiet Afganistanu. Walczyła o prawa afgańskich kobiet i wspomagała swych rodaków w obozach dla uchodźców. Jej historia, spisana przy udziale Johna Follaina i Rity Cristofari, to wstrząsająca opowieść.
Informacje dodatkowe o Wszystkie jesteście niewierne:
Wydawnictwo: Świat Książki
Data wydania: 2006-06-07
Kategoria: Literatura faktu, reportaż
ISBN:
Liczba stron: 224
POLECANA RECENZJA
WSZYSTKIE JESTEŚCIE NIEWIERNE
Mam tylko dwadzieścia lat i najbardziej na świecie pragnę, by do mojego kraju powrócił pokój. Zastanawiam się, czy po dwudziestu z górą latach wojny w Afganistanie świat naprawdę zrozumiał, czym jest fundamentalizm; czy znów usłyszę kroki obcych wojsk wkraczających do mojej ojczyzny, terkot kałasznikowa, płacz ludzi. Wiem jednak, że nigdy nie stracę nadziei i że będę nadal walczyła o ideały, w które wierzę, ideały, za które Mina, założycielka RAW-y, oddała życie'. Dzieciństwo Zoi przypadło na okres rosyjskiej okupacji Afganistanu - ale nawet wówczas na ulicac...
więcej
Kup książkę Wszystkie jesteście niewierne
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Wszystkie jesteście niewierne - opinie o książce
Historia afgańskich kobiet pokazana z perspektywy jednej, której szczęśliwe dzieciństwo w pewnym momencie się kończy. Zmiany polityczne, zmiany władzy, zmuszanie kobiet do noszenia burek, zakazywanie dziewczynkom pobierania nauki w szkołach, słowem religijny terror skierowany głównie przeciwko kobietom, ale także przeciwko wszystkim, którzy się nie zgadzają. Najpierw z mudżahedinami, a potem z talibami. W tle pojawia się RAWA - organizacja, która organizuje pomoc dla kobiet i prowadzi akcje edukacyjne. Całość opowiada ona - uczestniczka wydarzeń, dziewczynka, której historia zabrała dzieciństwo, a potem dorosła kobieta, odpowiedzialna za własne wybory. I aż szkoda, że jest to historia opowiedziana tylko do 2001 roku.
Dzięki takim książkom jak ta, człowiek zaczyna zdawać sobie sprawę, że mimo iż może nie ma wszystkiego, to tak naprawdę ma bardzo wiele. Żyjemy w wolnym, demokratycznym kraju, gdzie panuje pokój, mamy wolność zarówno wypowiedzi jak i wyznania.
A Afgankom pozostaje albo się podporządkować albo walczyć (tak jak to zrobiła Zoi, która nie przyglądała się biernie cierpieniu swoich pobratymców)
Moja niezbyt wysoka opinia o "Wszystkie jesteście niewierne!" wynika z nisko przeze mnie ocenianego sposobu narracji, który nie wciąga, nie przyciąga, z trudnością zaciekawia formą wypowiedzi. Broni się tematyką, która jest jak nabardziej istotna i straszna, jednak znana już z przekazów medialnych i innych pozycji książkowych.
Trudny problem, istaniejący w zasadzie obok nas, a w tym wszystkim zwykli ludzie, ze swoimi prywatnymi niebami i prywatnymi piekłami. Zdawało by się rzec, że obecnie bardzo "na czasie"
Książka bardzo dobra, zwłaszcza biorąc pod uwagę trudną tematykę. Historia kobiety, prawie mojej rówieśniczki, wychowywanej najpierw w Afganistanie pod okupacją radziecką, następnie po panowaniem jeszcze gorszych mudżahedinów, a następnie - o ile to możliwe- jeszcze gorszych talibów. Dwóm ostatnim frakcjom władzę, jak zapewne większość wie, zapewniło wsparcie USA. Akcję tego reportażu kończy atak na WTC.
Książka pokazuje, jak strasznie urodzić się w takim kraju. Na świecie nawet nie mówi się o ludobójstwie dokonywanym na różnych plemionach, np. Hazarów. Trudno Europejczykowi wyobrazić sobie życie w XXI wieku w w kraju, gdzie ludzi zabija się dla zabawy w wymyślny sposób, gdzie dzieci bawią się odciętymi kończynami, gdzie zakazany jest śmiech na ulicy, muzyka, filmy, wolność słowa, jakiekolwiek oznaki życia i radości, gdzie panuje terror, bezkarność, bo do władzy dostali się ludzie bez sumień, zwyczajnie źli i opętani swoją chorą ideologią. Na przestrzeni lat, o których opowiada Zoja, widać degradację kraju z możliwie rozwiniętego do takiego z epoki kamienia, jak sama to nazwała. Smutny wyłania się z jej opisu obraz, gdzie żyjące niegdyś miasto ze sklepami, uczelniami, szpitalami, przemieniło się jedynie w martwe skorupy po tych wszystkich miejscach. Obraz ten pokazuje, jak bardzo można zniszczyć kraj i naród.
Tym bardziej podziw budzi sama Zoja i jej rodzice, którzy angażowali się w działalność RAW-y, organizacji tak naprawdę niepolitycznej, która na względzie miała prawa kobiet i to żeby w ich własnych domach i na ulicach nie działa się im krzywda. Ogromny podziw budzi praca włożona w edukację kobiet i dziewczynek, walka z analfabetyzmem, oraz szeroko pojęta pomoc, przy jednoczesnym ryzyku jakie groziło członkiniom organizacji. Ciekawa jestem, gdzie jest i co aktualnie porabia Zoja. Czy żyje?
