Więzy nieba
A.C. Gaughen

Ponieważ czytałam tę książkę po raz pierwszy sporo czasu przed premierą, jako ebook, nie miałam pojęcia, czego się spodziewać. Nie czytałam opisu, bo jeszcze wtedy go nie było. Spodziewałam się więc bezpośredniej kontynuacji historii rozpoczętej w „Berle Ziemi”. Wyobraźcie sobie moje zdziwienie, kiedy zaczęłam czytać i okazało się, że wchodzę w sam środek jakiejś innej opowieści. Po początkowej dezorientacji, szybko odnalazłam się w tej historii, mimo tego, a może właśnie dlatego, że zostajemy wrzuceni w powieści w sam środek akcji i naprawdę szybko trzeba się pozbierać, aby cokolwiek zrozumieć. W trakcie poznajemy Aspasię i jej niesamowitą moc, dzięki której powietrze poddaje się jej woli. Poznajemy też jej współpracowników, ludzi w bardzo młodym wieku. Zastanawiamy się, jak to możliwe, że te dzieciaki tak dobrze sobie radzą nie tylko na morzu, ale właściwie ze wszystkim. Aspasia ma wśród załogi oddanych ludzi, którzy zawsze stają za nią murem. W ich szeregach są Żywioły, co znacznie ułatwia im funkcjonowanie. Nie oznacza jednak, że omijają ich wszelkie niebezpieczeństwa. Akcja powieści gna, dzieje się w niej tak wiele, że nie ma mowy o nudzie. Kiedy do załogi dołącza znany z poprzedniego tomu Kairos, zaczyna się tak naprawdę właściwa akcja. I nie zwalnia ani na moment, aż do zaskakującego, pozostawiającego niedosyt finału.

Po raz kolejny otrzymujemy świetnie wykreowany świat przedstawiony. Tym razem jednak, za sprawą Asp, poznajemy inne jego części. Zwiedzamy Saroccę i Wiwerny, uczymy się praw, które rządzą tymi miejscami. Dowiadujemy się, że niewolnictwo nie jest tam nielegalne i wielu innych ciekawych rzeczy. Świat przedstawiony jest oryginalny, niezwykle barwy i rozbudowany. Dodatkowo, aby lepiej się w nim rozeznać, w książce zamieszczona została szczegółowa mapa. Muszę przyznać, że to bardzo trafiony dodatek. Najmocniejszym punktem książki są jej bohaterowie. Przede wszystkim młodziutka Aspasia, obdarzona charyzmą i pewnością siebie. Mimo, że dziewczyna ma dopiero osiemnaście lat, przeszła w swoim życiu naprawdę wiele. Te wydarzenia ją ukształtowały, dzięki nim stała się bardzo dojrzałą i odpowiedzialną osobą. Asp jest silną osobowością, jednak wewnętrznie bardzo skonfliktowaną. Z jednej strony chciałaby zwrócić wolność wszystkim, z drugiej musi kogoś poświęcić, aby jej plan nie legł w gruzach. Uwalnia kobiety i dzieci, mężczyzn skazując na niewolnictwo. To ją wewnętrznie gryzie, jednak wie, że gdzieś musiała postawić granicę, aby móc w ogóle działać. Sama jest przecież zniewolona przez Cyrus i wie, jak bardzo ta okrutna kobieta jest w stanie zagrozić nie tylko jej, ale też jej rodzinie i bliskim, których znalazła wśród załogi. Robi więc wszystko, aby Cyrus nie poznała jej sekretów. A trochę ich ma. Czytelnik ma okazję odkrywać wszystkie jej tajemnice stopniowo, co daje wiele radości z lektury. Samą Asp jestem zachwycona. Ta postać wynosi określenie „silnej kobiecej postaci” na zupełnie nowy poziom. I chociaż z jednej strony jest inna od bohaterki poprzedniego tomu – Shalii, nie jest tak niewinna i naiwna jak ona, z drugiej dzieli z nią odwagę, determinację, siłę i wolę walki. Postaci drugoplanowe również zastały doskonale scharakteryzowane, dzięki czemu tę książkę aż chce się czytać. Pojawiający się w pewnym momencie wątek romantyczny, doskonale komponuje się z całością. Nie dominuje, świetnie tę historię uzupełnia i sprawia, że nabieramy ochoty na więcej.

„Więzy nieba” to nie tylko niesztampowa i wciągająca fabuła, drobiazgowo przedstawiony świat, rewelacyjnie wykreowani bohaterowie i ich intrygujące magiczne moce. To przede wszystkim ekscytująca przygoda. Pełna czekających na odkrycie tajemnic, nieoczekiwanych zwrotów akcji, rozdzierających serce emocji i epickich scen walki. Polecam z całego serca! 

Część pierwsza (Berło ziemi) skupiała się na pokazaniu losów niezwykłej Shalli, która władała żywiołami ziemi. Nie będzie więc wielkim zaskoczeniem dla nikogo, że bohaterka drugiej części może poszczycić się znajomością arkanów powietrza. Osiemnastoletnia Aspasia wyróżnia się od innych ludzi w swoim wieku nie tylko posiadanymi zdolnościami, ale również swoim zajęciem. Jest ona bowiem kapitanem statku należącego do bezwzględnego Cyrusa. Młoda kobieta musi więc podporządkować się poleceniom handlarza niewolników, dostarczając mu nowy „towar”. Jednocześnie cały czas stara się ona pomagać kobietom i dzieciom, aby nie wpadli w jego ręce (ma to związek z jej przeszłością). Wielce pomocne w tym celu jest władanie żywiołami powietrza. Zdolność ta przychodzi bohaterce nader łatwo, często działa ona intuicyjnie pokazując swoją moc w obliczu zagrożenia. Jest ona jednak świadoma tego, że nie można nadużywać swojej potęgi i nigdy nie może się o niej dowiedzieć Cyrus.

Każda z wydanych do tej pory (dwie części) odsłon skupia się na innej bohaterce i jej przygodach. Teoretycznie można więc sięgnąć po książkę, nie znając fabuły wcześniejszej odsłony. Trzeba być jednak świadomym tego, że pewne elementy scenariusza będą stanowić przed nami tajemnicę. Historia dwóch bohaterek w niektórych fragmentach się przenika i fabuła w kilku miejscach zazębia się, tworząc tym samym obraz większej całości.

Jednoznaczne zaszufladkowanie tytułu w segmencie widowiskowych książek fantastycznych, nie jest wcale takie proste. Autorka wypełnia bowiem treść swojego dzieła nie tylko widowiskową przygodą na pełnym morzu, gdzie nie brakuje mnóstwa akcji, ale również dodaje do fabuły solidną szczyptę romansu i dramatu...

Cała recenzja na:

Nie mogłam się tego tomu doczekać! Po zakończeniu Berła Ziemi byłam niezwykle ciekawa, jak potoczą się losy Shalii, zwłaszcza po takim zakończeniu. Niezwykle się zdziwiłam, gdy okazało się, że będą tutaj inni bohaterowie. Jednak szybko okazało się, że ich losy w pewien sposób się łączą i spotkanie jest nieuniknione.

Od samego początku jesteśmy wrzuceni w wir wydarzeń. Nie będę ukrywać, że nie miałam z tym problemów. Trudno było mi się wgryźć, nie rozróżniałam kto jest kim i jaką pełni funkcje. Tego na sam start było za wiele. Jednak im dalej tym lepiej, wiadomo. Wszystko zaczyna być wyjaśniane, poznajemy charaktery i potem już wiadomo o kogo chodzi. Nie będę jednak ukrywać, że ogólnie bohaterów jest cała masa. Każdy odgrywa jakąś rolę i trudno określić kto jest ważny i może jeszcze później się pojawić.

Jeżeli zaś już o bohaterach, to dobrze byłoby co nie co przybliżyć ich charaktery. Aspasia to młoda dziewczyna, która musi już w takim wieku podejmować straszne decyzje. Jest odważna, twarda, uparta i jak na coś się uprze to nie ma przebacz. Kocha swoich towarzyszy i zrobi wszystko by im było łatwiej, jest w stanie poświęcić dla nich życie. Z drugiej strony denerwowało mnie jej niezdecydowanie i takie wewnętrzne męczeństwo(?), trochę trudno mi to nazwać. Miała wielkie problemy, by poprosić kogoś o pomoc i to powodowało problemy. No i jej niezdecydowanie uczuciowe, to już dramat i tragedia, wręcz współczułam męskim postaciom.

Jednak pomimo tego książka mi się podobała! Jak już wreszcie połapałam się w osobach to była to rewelacyjna morska przygoda. Od połowy, gdy zaczyna się ta poważna wyprawa, do samego końca siedziałam jak na szpilkach. A sam finał to już kompletne mistrzostwo! Nie spodziewałam się takiego rozwoju wypadków i że doprowadzi mnie ona do łez, to było zaskoczenie. Autorka nie dawała bohaterom spokoju i nie litowała się nad nimi, co z jeden strony bolało a z drugiej dawało więcej dramaturgii.

Dlatego, jeżeli czytaliście Berło Ziemi to koniecznie powinniście sięgnąć po Więzy Nieba. Przeżyjecie podniebną przygodę, pełną magii trudnych decyzji, walk i korsarzy. Zdecydowanie nie będziecie się nudzić, a po skończeniu będzie Wam tylko mało. Ja ponownie z niecierpliwością będę wyczekiwać kolejnego tomu, bo jestem ogromnie ciekawa co tym razem się wydarzy!

Halo, halo już jest‼

Kto czekał?? Szybko się tutaj przyznać.

Oczywiście ja, a wszystko przez tę piękną okładkę. Strasznie mnie ona zaintrygowała, jak i środek.

Mimo, że rzadko czytam fantastykę i do tego młodzieżową. Jednak na "Więzy nieba" bardzo czekałam. Jest to drugi tom serii "Żywioły". Można je czytać osobno, bo to nowa historia. Jednak są powiązania do pierwszej, więc zalecam zacząć od początku.

Chociaż początek trochę mi się dłużył, ale im dalej czytałam to było coraz lepiej. Przepadłam. Fabuła jest ciekawa, nietuzinkowe postacie, dramatyczne wybory, wartką akcję. O tak. Wciągnęłam się w niezwykły świat stworzony przez autorkę. I już nie mogę się doczekać na kolejny żywioł.

Jeśli lubicie fantastykę to ta książka przypadnie Wam do gustu.

Za #egzemplarz do recenzji dziękuję @wydawnictwo_uroboros

  Jesienią ubiegłego roku mieliśmy przyjemność poznać pierwszą część fascynującego cyklu fantasy "Żywioły", autorstwa A.C. Gaughen. Cyklu, przedstawiającego niezwykły świat magii żywiołów natury, w którym obdarzeni ów mocą są narażeni na wielkie niebezpieczeństwo ze strony tych, którzy nim władają. Druga odsłona serii nosi tytuł "Więzy nieba" i oczywiście ukazała się w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Uroboros. Zapraszam do poznania recenzji tej powieści!

  Oto ona - Aspasia. Dzielna kobieta, kapitan własnego okrętu, handlowiec i zarazem obdarzona magią żywiołu powietrza postać, która poświęca swoje życie ratowaniu wszystkich tych, którzy stali się niewolnikami w tym świecie - wbrew swojej despotycznej przełożonej - Cyrus. Jednocześnie realizuje ona swoją osobistą misją, jaką jest poszukiwanie młodszego rodzeństwa, którym interesuje się również sama Cyrus. To właśnie od tego, kto pierwsze je odnajdzie, zależy los Asp i i jej bliskich. Jednak nie wszystko przebiega zgodnie z planem pani kapitan, gdy oto jej załoga wikła się wielką, morską wojnę...

  Druga część tej barwnej i widowiskowej serii nie ustępuje pola swojej poprzedniczce, zapraszając nas do czytelniczej wyprawy do świata magii, tajemnic, wojny i wielkich namiętności. To nowa historia i w dużej mierze nowi bohaterowie, ale jednocześnie znajdziemy tu wiele nawiązań do "Berła ziemi", co niewątpliwie powinno ucieszyć wszystkich czytelników tej sagi. Naturalnie można czytać tę książkę bez znajomości pierwszego tomu, aczkolwiek w mej ocenie utracimy wówczas wiele niezwykłych, fabularnych smaczków. A poza tym..., a poza tym jest to tętniącą akcją, przygodą i emocjami piękna opowieść fantasy...

  Konstrukcja książki opiera się na pierwszoosobowej narracji głównej bohaterki - Asp. To właśnie za sprawą jej relacji poznajemy świat i postacie tej opowieści, odkrywamy ich tajemnice i powiązania z okrutną Cyrus, jak i wreszcie udajemy się w dalekie i niebezpieczne rejsy, które będzie znaczyć wojna i walka o życie. Wszystko to zaś cechuje wielka dynamika zdarzeń, nieprzewidywalność treści i perfekcyjna dbałość o logikę i napięcie tej relacji, gdzie to każda scena okazuje się mieć swoje wielkie znaczenie. Do tego mamy oczywiście pokaźną porcję humoru, szczyptę grozy i niepowtarzalny klimat, któremu nie sposób jest się nie poddać już od pierwszych chwil...

  Podobnie, jak miało to miejsce w przypadku "Berła ziemi", tak i tym razem mamy przyjemność poznać tu całą gromadę nietuzinkowych postaci, jak i też piękny obraz świata magii i przygody. Co do bohaterów, to najważniejszą postacią jest oczywiście odważna, charakterna, na pozór twarda, ale gdzieś tam w głębi kryjąca wielkie pokłady wrażliwości, Aspasia. To nie do końca oczywista, kryjąca wiele sekretów, ale też i budzącą naszą wielką sympatię kobieta, która w mej ocenie nadaje tej opowieści niezwykłej wymowy. Oczywiście obok niej poznamy tu wiele innych intrygujących postaci, by wspomnieć o przebiegłej Cyrus, czy też tajemniczym Baście...

  Jeśli chodzi zaś o ukazany tu obraz Świata Żywiołów, to ten przedstawia się naprawdę piękne, imponująco i iście baśniowo. Przede wszystkim tym razem możemy poznać go w znacznie większym stopniu za sprawą rejsów okrętu Asp - tyleż na wodzie, co i przestworzach. To właśnie w ten sposób docieramy do wielu krain i ich mieszkańców, poznając ich codzienność, wiarę oraz politykę. Polityce zresztą poświęcono tu naprawdę wiele miejsca, a dokładniej rzecz biorąc kwestii niewolnictwa, które jest czymś powszechnym w tej rzeczywistości. Całości efektu dopełnia obraz magii żywiołów, która w mej ocenie została ukazana tu w znacznie bardziej szczegółowy sposób, aniżeli w pierwszym tomie, dzięki czemu lepiej rozumiemy to, kim są nią obdarzenia oraz jak wiele mogą oni wspólnie dokonać...

  Jeśli miałabym porównać tę powieść do pierwszej odsłony cyklu, to wydaje się być ona jeszcze lepszą, ciekawszą i bardziej widowiskową. Przede wszystkim cechuje ją większy rozmach - tak na polu samej akcji, co i chociażby geografii, polityki i ukazanej magii. Ponadto książka ta oczarowuje nas swoim morskim klimatem, co mnie urzekło już od pierwszych zdań te relacji. Wreszcie wydaje mi się, że mamy okazję poznać tu bardziej interesującą główną bohaterkę, która do samego końca pozostaje dla nas nieodgadnioną zagadką. Oczywiście, "Berło ziemi" było znakomitą powieścią fantasy, aczkolwiek ten tytuł wydaje się mieć do zaoferowania jeszcze więcej.

  Lektura powieści "Więzy nieba" porywa nas sobą od pierwszych stron, trzymając w wielkim napięciu, zafascynowaniu i zaintrygowania aż do samego końca. To książka, która nas oczarowuje, porusza i rozbawia jednocześnie, gwarantując moc emocji, doznań i niezapomnianych przeżyć. Jeśli zatem kochacie literaturę fantasy i macie ochotę na świetną rozrywkę z książką w ręku, to bez wahana sięgajcie po niniejsze dzieło A.C. Gaughen. Polecam - naprawdę warto!

Książkę przeczytałam. Potrzebowałam chwili do namysłu, no bo jak to tak się tylko zachwycać lekturą. Choć pewnie będą tylko zachwyty ? 

Od tej książki nie miałam dużych wymagań. Ot, aby zajęła mi czas, myśli. Abym przy niej odpoczęła. I to zadanie spełniła w 100 procentach. Choć, najpierw biorąc ją do ręki, lekko się zawahałam. Zaczynając czytać, też wydawało mi się, że będzie to kolejna z wielu książek przede wszystkim o miłości osądzonej w jakiejś dystopii. 

Ale się myliłam. To historia o bólu, niesprawiedliwości (i też miłości), o rodzinie i wyborach. O pojęciu szczęścia i wolności. Bo w tym świecie jest niewolnictwo. Ba, główna bohaterka była niewolnicą. Mamy też żywioły, dzięki którym ludzie mogą robić niesamowite rzeczy. 

Podobało mi się. I bardzo szybko się wciągnęłam w fabułę. Już zapomniałam, jak kochałam fantastykę młodzieżową. Ba, w ogóle fantastykę. Fajnie, że książka mi przypomniała o tym. 

Czas powrócić na łono fantastyki... ? 

No i... zabrać się za drugi tom. ?

Polecam ?

Druga część, niestety, zupełnie mnie nie oczarowała. Nie była to pozycja bardzo zła, ale spokojnie mogłam żyć bez wiedzy o jej istnieniu i zaznajomienia się z jej treścią.
Powieść od drugiego tomu przeradza się w stereotypową młodzieżówkę, w której bohaterowie szczerzą się do siebie w najmniej odpowiednich momentach, cmokają w policzki i wiodą żywota wybitnych jednostek, mając za sobą zaledwie kilkanaście wiosen.
Magii żywiołów jest za dużo, wręcz tryska ona strumieniami zewsząd i wszędzie aż do przesady.
Chyba na tym zakończę przygodę z serią. Szkoda, bo przygody Shalii z pierwszego tomu zapowiadały coś ciekawszego.

,, Gestem nakazałam Bastowi, aby się zatrzymał, i wysłałam delikatny obłoczek powietrza, jak lekki wydech, aby zbadał ciemną budowlę pod kątem zagrożeń".

Słuchajcie, jak ja się stęskniłam za tymi bohaterami! W pierwszej części, gdy czytałam ją w styczniu pokochałam ich jak rodzinę, a nawet przyjaciół. I kiedy w końcu mogłam zacząć do nich powracać, to aż się wzruszyłam... Może dla was to głupie, ale ja niezwykle rzadko spoufalam się z bohaterami. Jeszcze nigdy nie zdarzyło mi się polubić ich wszystkich, bo nie cierpiałam kiedy w tajemnicy knuli przeciw sobie. Tutaj mamy taką bratnią więź. Może i nie wszystkim trzeba ufać, ale my o tym wiemy. Dodatkowo czujecie kto jest postacią złą, a kto dobrą, więc na nikim nie można się zawieść. Chwilowo to moja ulubiona fantastyczna seria. I nie prędko się to zmieni. Nie mogę też nie dodać noty do okładki, którą jestem urzeczona! Kocham wszystko, co jest niebieskie, a ta pozycja dodatkowo pokazuje, że to co jest piękne na zewnątrz ma też cudowne wnętrze.
Od pierwszej strony, czuć atmosferę końca pierwszej części. Jest to miłe, bo od razu wdrążyłam się w powieść. Akcja wciąż jest wartka. Aspasia nadal musi ukrywać fakt, że jest żywiołem, choć wykorzystuje go najlepiej jak potrafi. Może i wpierw kradnie obcych niewolników, zwłaszcza dzieci, ale potem ich wypuszcza. Daje im wolność. Od samego początku chce ich uwolnić, tylko nikt jej nie wierzy. Wciąż ma nadzieję odnaleźć swoją rodzinę i to mnie bardzo rozczulało. Nie dba o własne dobro, bo wielokrotnie przedkłada życie własne nad załogi. Imponuje mi swoją władczością i dobrym sercem. Zawsze myśli wpierw o innych, a dopiero potem o sobie, o czym się przekonacie czytając ją. Szkoda tylko, że odrzuca uczucie Basta. Wydaje się jej, że nie będąc z nim w związku może go bardziej chronić.
Żeby bardziej urozmaicić powieść, na drodze ich rejsu pojawia się Cyrus, która może się domyślać, kim jest jest Aspasia. Jednak wszystko, co będzie się działo później wywoła w was największe emocje. Jednak do tego czasu, niech pozostanie to tajemnicą...