Wieczna. Wodospady Cienia po zmroku 2
C. C. Hunter

Uwielbiam serię "Wodospady Cienia", historię Kylie i jej przygód z duchami, ale szczerze bardziej zaciekawiła mnie historia Delli, tajemniczej wampirzycy i kiedy przeczytałam pierwszą cześć serii "Wodospady Cienia: Po Zmroku" nie mogłam doczekać się kolejnej. Od razu gdy pojawiła się na mojej półce, przeszłam do czytania i kompletnie się zatraciłam. Książka pochłonęła mnie całkowicie i kiedy ją skończyłam, byłam zaskoczona, że stało się to tak szybko. Miałam masę pytań, które zostały po poprzedniej części np.: Co sie stanie z Dellą i Stevem? Co z Chase'm? Czy pojawią się kolejne duchy i o co chodzi z tym całym odrodzeniem i związaniem? Dostałam odpowiedzi na niektóre z tych pytań, reszta pozostała zagadką, którą mam nadzieję rozwiązać czytając kolejną część. Wampirzyca po drugiej przemianie musi poradzić sobie z problemami, którymi są nowe moce i uczucia do Steve'a, który postanowił wyjechać do elitarnej szkoły dla nadnaturalnych istot we Francji. Musi poradzić sobie z nowym zadaniem jakie wyznaczyło jej JBF. Podczas tego zadania towarzyszyć jej będzie Chase, do którego tez coś czuje, ale do końca nie jest pewna co to jest. Na domiar złego, duchy nie przestają odwiedzać wampirzycy, ale ich wizyty znacznie pomagają w zadaniu jakie mają wykonać wampiry. W tej części dowiadujemy sie więcej o Delli i jej rodzinie. Pojawiają się też nowe problemy, które Della będzie musiała rozwiązać. "Wieczna" to idealna pozycja książkowa dla młodzieży. Pełna jest zwrotów akcji, rozterek sercowych, nasycona błahymi, ale także tymi poważnymi problemami. "Wodospady Cienia" jak i "Wodospady Cienia: Po zmroku" spokojnie mogę polecić każdemu - nie zawiedziecie się.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wieczna to już siódme spotkanie z bohaterami Wodospadów Cienia, a drugie z Dellą w roli głównej. Po pięciu książkach o kameleonce Kylie, przyszedł czas na jej przyjaciółkę i współlokatorkę, wampirzycę Dellę. C.C. Hunter nas rozpieszcza, tworząc coraz to nowe historie. Wieczna to kontynuacja Odrodzonej. Jest to oczywiście fantastyka, nie taka z najwyższej półki, ale nie znaczy to, że gorsza. Lekka i przyjemna opowieść o nadnaturalnej młodzieży, przeznaczona przede wszystkim dla młodego czytelnika. Co tym razem przygotowała dla nas autorka? Oczywiście jest niebezpiecznie i często mroczno, ale akurat to wampirom w ogóle nie przeszkadza. Mamy kilka tajemnic, z którymi główna bohaterka będzie musiała sobie poradzić. Poznanie ich będzie skutkowało zweryfikowaniem dotychczasowego życia. Prawdy, na których do tej pory polegała, walą się w gruzy. Nie zabraknie też związków i rozwiązków miłosnych, bo na jednej szali mamy cudownego i ugodowego Steve'a, a na drugiej irytującego Chase'a. Wybór jest trudny, ale konieczny. A może sprawa z chłopakami rozwiąże się sama... Wieczna, jak napisałam wcześniej, to idealna pozycja dla młodzieży. Jestem pewna jednak, że spodoba się każdemu wielbicielowi fantastyki. Nie brak tu ciekawych osobników, należących do różnych gatunków, od elfów po zmiennokształtnych. Mamy wiele nieszablonowych postaci, i nie myślę tylko o głównych bohaterach. Oczywiście, jest zawrotne tempo i zwroty akcji, które stanowią znak rozpoznawczy Hunter, ale i nie dają czytelnikowi chwili wytchnienia. Czasu na lekturę nie potrzeba dużo, gdyż książka, tak jak wcześniejsze, czyta się dosłownie sama. Lekki styl pisarki zdecydowanie ułatwia czytanie. Kłopoty sercowe powodują trochę zamieszania, ale rozjaśniają mrok, który wkrada się na karty powieści. Podsumowując, polecam Wieczną wszystkim fanom Wodospadów Cienia, młodzieży i miłośnikom fantasy, a przede wszystkim paranormal romance. http://monweg.blogspot.com/2016/03/wodospady-cienia-po-zmroku-2-wieczna-cc.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W „Wiecznej” już mamy ciut prawdziwsze wampiry i wilkołaki, choć nadal przede wszystkim są to grzeczne istoty, o ledwie delikatnej potrzebie picia krwi. Zdecydowanie za mało w tej powieści aspektów pragnienia, zaspokajania tej potrzeby i świadomości jak sobie z tym radzą nasi bohaterowie. Owszem wiemy że niektórzy z nich są wampirami. Ale nadzwyczaj świetnie radzą sobie w kontaktach ze standardowymi ludźmi, a mimo wszystko nadal są silniejsi, lepsi i wytrzymalsi od nich. C. C. Hunter stworzyła świat tych istot, które po prostu muszą się ukrywać przed ludźmi przez brak akceptacji ze strony tych ostatnich. I to tyle jeśli chodzi o minusy ich istnienia. A przecież nie to jest najważniejszą kwestią – pożywianie ludzką krwią, zmiany w najdziwniejsze stworzenia i idące za tym niebezpieczeństwo – te elementy są potraktowane bardzo pobieżnie (w przeciwieństwie na przykład do książek Laurel K. Hamilton). 

Całość recenzji na zukoteka.blox.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Wieczna" to drugi tom serii opowiadającej losy wampirzycy Delli, dzięki której ponownie wracamy do świata zamieszkanego nie tylko przez ludzi, lecz istoty magiczne i nadnaturalne, dla których Wodospady Cienia są azylem i szkołą pomagającą uporać się z innością. Delle nawiedza duch, który zsyła na nią wizję. Ma uratować dwójkę młodych wampirów, jak się szybko okazuje, nie tylko ona wnika w umysł zaginionych. Chase również odczuwa emocje wampirów. Oboje łączą siły, by ich ocalić. Nie jest to łatwe, gdyż Della zawzięcie stawia czoło uczuciu między nimi, a więź, która ich połączyła nie ułatwia sprawy. Della jest twarda i umie udźwignąć wiele, lecz ma na głowie również inne sprawy, czy rodzinna tajemnica nie zniszczy jej całkowicie? Jest to jedna z moich ulubionych serii. Młodzieżówka, lecz piekielnie wciągająca. Widać kilka podobieństw do pierwszej serii autorki. Po pierwsze, zarówno Kylie jak i Della potrafią nawiązać kontakt z duchami. Pomysł jak najbardziej trafny, podobał mi się, a to jak został wykorzystany było naprawdę dobre i choć nie mam zastrzeżeń względem niego, to gdzieś w tle majaczy mi pytanie, dlaczego autorka postanowiła obdarzyć obie bohaterki tym samym darem, bądź jak ktoś woli przekleństwem. Po drugie, główna bohaterka znów wylądowała w trójkącie. Della ma dylemat, Steve czy Chase? Jak dla mnie odpowiedź była całkiem jasna od początku i nigdy nie wybiera się drogi łatwej, lecz tą trudniejszą, na końcu, której czeka lepsza nagroda. Obaj chłopcy są sympatyczni, lecz Chase swoją tajemniczością i zadziornością intryguje. Jest bardzo skryty i jedno muszę przyznać autorce, umie trzymać w napięciu a informacje dawkuję bardzo oszczędnie. Odkrywanie tajemnic jest nie tyko przyjemnością, lecz również wyzwaniem. Zarówno duchy jak i trójkąt miłosny zostały wykorzystane w pierwszej serii, jednak historia Delli wypadła znacznie lepiej. Wątek kryminalny robi wrażenie i jest całkowicie nieprzewidywalny, dopiero pod koniec, dowody nabierają sensu. Sytuacja rodzinna Delli oraz sprawa związana z jej ojcem jest trudna, nie tylko na niewiedzę, lecz na emocję, które targają Della oraz czytelnikiem. Przeżywałam razem z nią i niestety rozumiałam jej smutek. Pomimo, że rozwiązanie sprawy zaginionych wampirów idzie Delli i Chese'owi powoli, to w książce znalazło się kilka ostrych starć i rozbrajających dialogów. Czyta się lekko i szybko. Im dłużej ma się styczność z Wodospadami Cienia, tym seria bardziej uzależnia. Della jest twardą dziewczyną i to ona sprawia, że łatwo zaczytać się w jej historii. Zakończenie wstrząsa i pozostawia ogromny niedosyt, już nie mogę doczekać się kontynuacji. Polecam 5/6

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nowe zadanie, nowy duch, nowe uczucia, nowe problemy…

C. C. Hunter zasłynęła pisząc o istotach nadnaturalnych. „Wodospady Cienia” poświęcały uwagę losom kameleonki Kylie, natomiast nowa seria „Wodospady Cienia po zmroku” przybliża nam postać wampirzycy Delli. Obie serie charakteryzuje to samo tempo, ta sama zawrotna akcja, ten sam styl, za który pokochaliśmy autorkę. C. C. Hunter trzyma cały czas wysoki poziom, i mimo, że „Wieczna” to już jej siódma powieść o obozie dla istot nadnaturalnych, to z każdym tomem jest coraz lepiej. W tej książce czuć świeżość, jakąś nowość, mimo że schemat się powtarza. Jedno jest pewne - nudzić się przy niej nie będziecie.

„Płacz tylko podlewa ból i sprawia, że on rośnie.”

Della musi poradzić sobie z nowymi mocami oraz nowymi uczuciami. Steve wyjeżdża, a ona zostaje przydzielona przez JBF do nowego zadania. Jej partnerem jest Chase, z którym łączy ją dziwna więź. Sytuacji nie poprawia duch, który nawiedza ją i wizje, których doświadczają oboje. Razem muszą rozwiązać zagadkę i ukończyć misję. Jednak czas ucieka, a duch przesyła zbyt niejasne wskazówki. Za to wskazówki Chase’a względem Delli są bardzo jasne – chłopak chce, by Delli na nim zależało, tak jak jemu zależy na niej. Jednak czy jest z nią do końca szczery? Czy Della zbliży się na tyle do Chase’a, by zapomnieć o Stevie? I najważniejsze: czy wampiry zdążą na czas, by wykonać zadanie?

Czytając „Wieczną”, tak jak i pozostałe powieści autorki, czujemy jej miłość do Wodospadów Cienia. I tą miłością Hunter zaraziła miliony czytelników, w tym także mnie. Wodospady Cienia pokochałam od początku. Wszystkich obozowiczów, opiekunów, postacie pierwszoplanowe i drugoplanowe. I teraz czytając kontynuację poświęconą zadziornej wampirzycy Delli mogę napisać tylko jedno – jest to jedna z najlepszych serii fantastyk dla młodzieży jakie powstały. Autorka trzyma poziom, widać, że jest przesiąknięta Wodospadami Cienia, bohaterami i ich losem i sprawia, że tak samo przesiąkają tym wszystkim czytelnicy.

„Przejmowanie się kimś nie daje nikomu prawa do sprawowania kontroli nad każdym aspektem jego życia.”

Tym razem mamy do czynienia z nowym zadaniem, nowym duchem i nowymi tajemnicami. Może się to wydawać dość schematyczne, jednak zapewniam, że się nie nudzi. Rozwiązywać kolejne tajemnice, czuć dreszczyk emocji, śledzić poczynania bohaterów, ich wzloty i upadki - to nigdy się nie nudzi, a już tym bardziej, jak jesteśmy tak zżyci z bohaterami. Della była postacią drugoplanową w „Wodospadach Cienia”, więc znamy ją na tyle dobrze, że możemy wczuć się w jej sytuację, przeżywać z nią razem emocje i cichym głosem podpowiadać co ma zrobić. Niestety to ostatnie to tylko wytwór naszej wyobraźni, bowiem tylko autorka wie, jak potoczą się losy Delli.

„Wieczna” to powieść napisana z pasji i miłości. Jej konstrukcja i styl sprawiają, że nie sposób się od niej oderwać. Ciekawa i wciągająca fabuła otwiera przed nami furtkę do innego świata. Świata, który działa na naszą wyobraźnię jak narkotyk - gdy raz go spróbujemy, będziemy chcieli więcej, nie mogąc się od niego oderwać. Wodospady Cienia uzależniają. Della, Kylie, Miranda i cała reszta bohaterów stają się naszymi przyjaciółmi, cząstką nas.

„Znajdź i pocałuj kilka żab, żeby sprawdzić, czy któraś nie zamieni się w księcia.”

Autorka znów nam to robi... Zapytacie: co takiego? A no właśnie - zakończenie. Znowu zostawia nas z milionem pytań i ogromem emocji, z którymi musimy jakoś sobie poradzić. Nie łatwo jest pozbierać się po zaskakującym zakończeniu, gdy w głowie pojawia się tyle pytań, że zaczynają wirować nam przed oczami z prędkością światła. Jednak można się już przyzwyczaić do zakończeń C. C. Hunter, bowiem zawsze nam to robi. Zawsze obdarowuje nas ogromnym kacem książkowym.

C. C. Hunter stworzyła serię książek o istotach nadnaturalnych, w których odnajdujemy problemy życia codziennego - począwszy od tych najbanalniejszych, jak młodzieńcza miłość, złamane serce, a skończywszy na tych poważnych, jak śmierć bliskich, strata i smutek. W dzisiejszych czasach trudno jest dotrzeć do młodzieży, dlatego zachęcam i rodziców i nastolatków, by sięgali właśnie po takie powieści, w których prócz fantastyki kryją się rozwiązania dla poważniejszych problemów.

„Wieczną” powinien przeczytać każdy młody człowiek. Ale nie tylko „Wieczną” – „Odrodzoną” i serię poświęconą Kylie Galen także. Książka ogólnie okrzyknięta jest powieścią dla młodzieży, jednak polecam ją wszystkim czytelnikom. Ja, mimo swojego dorosłego wieku świetnie się bawię czytając kolejne części „Wodospadów Cienia po zmroku”.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)