Warleggan
Winston Graham

Tą część czytało mi się zdecydowanie lepiej niż poprzednio. Lubię tego autora właśnie za ten styl pisania. Podczas czytania bardzo irytowało mnie zachowanie Rossa. Jestem bardzo ciekawa jak dalej potoczą się losy Demelzy i Rossa.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

" ,,Warleggan" to kontynuacja wspaniałej sagi będącej opowieścią o nie łatwej miłości, tęsknocie za lepszym jutrem i utraconymi marzeniami, trudach codziennego życia oraz konsekwencjach podejmowanych wyborów, którą polecam wszystkim tym, którzy pragną przeczytać naprawdę dobrą, zapadającą w pamięci i sercu historię. Żal było mi po raz kolejny opuszczać Kornwalię, zwłaszcza w momencie, w którym urwała się historia. Zostałam z pytaniami, na które odpowiedzi znajdę zapewne w kolejnej części cyklu. Pozostaje więc cierpliwie wyglądać dnia jej premiery, co mam nadzieję nastąpi już wkrótce..." Zachęcam do zapoznania się z całą moją recenzją dostępną na moim blogu: http://magicznyswiatksiazki.pl/warleggan-winston-graham/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

O dziwo czwartą (obszerniejszą) część czytało mi się szybciej niż poprzednią. Moje przemyślenia (pisane na gorąco zaraz po skończeniu lektury) dotyczą tylko postaci.

1. Ross! Człowieku, co ty do diabła wyprawiasz?! Aż krzyknęłam na książkę mając nadzieję, że to wszystko mi się tylko śni. Jestem pewna, że odbije mu się to czkawką i to baaardzo szybko.

2. Francis – no, popłakałam się gdy wpadł do tej wody i miałam ogromną nadzieję, że pomoc przybędzie na czas…

3. Demelza – do tej pory ją uwielbiałam bezgranicznie. Po lekturze „Warleggana” dochodzę do wniosku, że czasem działa zbyt impulsywnie. I zdecydowanie ma więcej szczęścia niż rozumu, bo przygoda na balu mogła się dla niej skończyć o wiele gorzej.

4. Elizabeth – kończąc Jeremy’ego Poldarka czułam, że znienawidzę ją jeszcze bardziej. Tak też się stało. Gdy tylko widziałam, że książka schodzi na jej wątek prychałam z niezadowoleniem i przeklinałam ją średnio co 3 zdania. Naprawdę, mam nadzieję, że jej rola zostanie w kolejnych tomach ograniczona, albo po prostu usunięta.

5. Dwight i Caroline – z początku nie byłam jej fanką, ale z czasem zaczęłam ją uwielbiać coraz bardziej. Mam wieeelką nadzieję, że wszystko się im ułoży!

6. George – może to i dobrze, że poślubił Elizabeth? Pasują do siebie idealnie. Jedno bardziej mnie denerwuje od drugiego. Najlepiej, żeby majątek Trenwith się zawalił z nimi w środku. Byłby spokój od irytującej dwójki bohaterów.

Strasznie się cieszę z odkrycia w Wheal Grace! Mam ogromną nadzieję, że zakończy to wszelkie problemy finansowe Rossa i Demelzy.

Z niecierpliwością czekam, żeby zabrać się za kolejny, piąty już, tom sagi Poldarków. Liczę na to, że będzie wywoływać we mnie emocje jak te, które mam już za sobą.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)