W kraju niewidzialnych kobiet
Quanta A. Ahmed

Kraje arabskie zarazem fascynują i przerażają, przyciągają i odpychają. Sercem islamu i jednocześnie najmniej otwartą na zmiany jest Arabia Saudyjska. Jednak na przestrzeni lat i tutaj daje się zauważyć powolny proces liberalizacji prawa. Quanta A. Ahmed jest urodzoną w Wielkiej Brytanii i wykształconą w Stanach Zjednoczonych muzułmanką. Jej doświadczenie w praktyce lekarskiej zostało zauważone i docenione, dlatego dostała dwuletni kontrakt w Arabii Saudyjskiej, a dokładnie w Szpitalu Gwardii Narodowej Króla Fahda. Pomimo tego, że jej rodzice (Pakistańczycy) pozostali wierni islamowi i w tej wierze wychowali córkę, nie może pochwalić się ona doskonałą znajomością Koranu. Pobyt w Rijadzie to zderzenie z brutalną rzeczywistością. Najbardziej upokarzające dla niej, wychowanej w zachodniej cywilizacji kobiety, były spotkania z policją religijną. Mutawwa'in w imię własnej interpretacji Koranu stali na straży "dobrych obyczajów". W praktyce wyglądało to w ten sposób, że nękali przede wszystkim kobiety, bacznie obserwując, czy nie widać chociażby kosmyka włosów spod szczelnie zasłoniętego ciała, rzucając w ich strony obraźliwe fatwy. Quanta miała okazję poznać wspaniałe, wyzwolone kobiety, które za przyzwoleniem idących z postępem męskich opiekunów (ojców, mężów, krewnych) robiły kariery i stały u progu zmian w społeczeństwie. Okazało się, że można być wzorową żoną, wspaniałą matką i spełnioną zawodowo kobietą. Te kobiety były prekursorkami. Przecierały ślady innym kobietom, a zwłaszcza walczyły o lepszą przyszłość dla swoich dzieci. We wspomnieniach Quanty nie brakuje jednak przykładów zacofania, które potwierdzają, bardzo dobrze nam znany, obraz muzułmanów. W 90% procentach to mężczyzna jest panem i władcą. Na porządku dziennym jest przemoc domowa, wykorzystywanie dzieci. Wraz z Quantą wyruszamy na pielgrzymkę do Mekki. Przyglądamy się pielgrzymom, obserwujemy obrzędy związane z tym najważniejszym wydarzeniem w życiu każdego muzułmanina. Po zamachu w Stanach Zjednoczonych z 11 września Ouanta rozczarowuje się postawą kolegów po fachu, wykształconych w Ameryce. Okazuje się, że uprzedzenia, nienawiść i antysemityzm są głęboko zakorzenione w podświadomości społeczeństwa arabskiego. "W kraju niewidzialnych kobiet" to lektura warta przeczytania. Jest swoistym przewodnikiem po egzotycznej krainie. Autorka relacjonuje, a nie ocenia. Ocenę pozostawiam nam, czytelnikom.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Islam to religia, która wzbudza we mnie równocześnie strach i pewnego rodzaju fascynację, co sprawiło, że sięgnęłam po książkę W kraju niewidzialnych kobiet autorstwa Quanty A. Ahmed. Autorka tej powieści jest lekarką, która równocześnie jest również komentatorką problematyki islamskiej, a jej teksty ukazały się m. in. w The Guardian, USA Today, The New York Post. Quanta Ahmed także występuje w CNN, National Public Radio oraz Głosie Ameryki. Na co dzień mieszka i pracuje w Stanach Zjednoczonych, W kraju niewidzialnych kobiet to zapis doświadczeń autorki z dwóch lat spędzonych w Arabii Saudyjskiej. Ahmed już od pierwszych chwil spędzonych w wyżej wspomnianym kraju czuje, że zderzyła się z inną cywilizacją i wiele zmieni się w jej codziennym funkcjonowaniu. Znalazła się w świecie olbrzymich kontrastów społecznych, władzy policji obyczajowej oraz surowych zasad. Jako liberalna muzułmanka nie może pogodzić się z rolą kobiet, którą tu im wyznaczono. Autorka książki w każdym kolejnym rozdziale opisuje inne swoje doświadczenie tudzież spotkanie z ludźmi, którzy reprezentują określoną postawę wobec życia w społeczeństwie Arabii Saudyjskiej. Poznajemy nie tylko realia życia w tymże arabskim państwie, ale również Ahmed uchyla nam rąbka wiedzy na temat mentalności i sposobu myślenia oraz funkcjonowania Saudyjczyków. Powołuje się na wiele sytuacji i zasad, z którymi nie umie się pogodzić np. z tym, z jaką brutalnością mężczyźni z Arabii Saudyjskiej potrafią traktować kobiety i dzieci czy też z wszechobecnym antysemityzmie i nienawiści do zachodniego świata, który często jest dobrze kamuflowany przez wielu nawet bardzo wykształconych ludzi. Jednakże Quanta Ahmed dzieli się również doświadczeniami wyniesionymi ze spotkań z ludźmi, którzy sprawili, że poczuła się lepszą muzułmanką i rozwijała się duchowo. Dodatkowo przedstawia także obraz kobiet, które mimo to, że zmuszane do całkowitego zakrywania się znajdują swoje sposoby na to, żeby poczuć się bardziej kobiece i móc się rozwijać (mimo nałożonych na nie ograniczeń). To jak się okazuje wymaga od nich wiele sprytu i inteligencji, chociaż i tak zdarza się, że za swoje ambicje muszą zapłacić wcale nie małą cenę. Muszę przyznać, że podziwiam te z Saudyjek, które zdobyły się na odwagę, żeby walczyć o swoją pozycję i przyszłość, co w pewien sposób ma wpływ na bardzo powolne zmiany zachodzące w Arabii Saudyjskiej. Tak jak wspomniałam publikacji W kraju niewidzialnych kobiet autorka dzieli się również swoimi osobistymi przeżyciami i emocjami, a mianowicie chociażby swoimi doświadczeniami z takiego wydarzenia jakim jest hadżdż czy swoimi uczuciami, którymi obdarzyła swojego kolegę z pracy. Quanta Ahmed roztoczyła przed nami egzotyczny świat i nakreśliła nam opowieść, która pozwala nam docenić kulturę, w której się urodziłyśmy - naszą wolność i swobodę, która objawia się chociażby tym, że możemy same wyjść po zakupy czy poprzez decydowanie o samej sobie bez potrzeby kombinowania, co u Saudyjek okazało się w wielu wypadkach wręcz niezbędne. Mój egzemplarz powieści W kraju niewidzialnych kobiet jest niemalże cały obklejony znacznikami, ponieważ znalazłam w tej opowieści wiele cennych i niezwykłych fragmentów, do których będę mogła zaglądać bez zbędnego szukania. Najbardziej poruszyły mnie rozdziały, w których znalazły się opisy tego jak bardzo potrafią być wykorzystywane dzieci, które często są bite i wykorzystywane do pracy, a lekarze nie wiele mogli zrobić, bo w tym kraju prawa człowieka podobno leżą i kwiczą, a przynajmniej tak było na początku XXI w. Bardzo mnie poruszyła historia pięciolatka, który był wykorzystywany do wyścigów wielbłądów i który prawdopodobnie również musiał dbać o te zwierzęta. Do szpitala trafił już nieżywy, z licznymi obrażeniami i źle zrośniętymi złamaniami. Czułam wtedy niemalże wściekłość na to, że tak bardzo można nie szanować czyjegoś życia, a już na pewno życia dziecka... Chciałabym wrócić za jakiś czas do tej powieści, ale nie odbędzie się to zbyt szybko, bo przede mną jeszcze wiele książek nie tylko tych dotyczących Islamu, ale także wiele innych;]. Oj tak, moja lista książek do przeczytania jest długa;).

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

ciekawa

(Kliknij aby rozwinąć opinię)