Usuwacz
Krystian Stolarz

Ksawery Kulczyński, policjant z wydziału kryminalnego zmaga się z traumą po tragicznej śmierci swojej ukochanej żony i córki. Niestety jego rodzina zginęła w wypadku samochodowym, zostały one potrącane przez pijanego kierowcę. Wydarzenia te zmieniły mężczyznę na dobre. Kula głównie łapie pijanych kierowców i jest naprawdę skuteczny i pełen ambicji. 

~

W mieście pojawia się seryjny morderca. Jego celem są przestępcy, którzy obeszli w pewien sposób prawo i mimo dokonanych przestępstw uniknęli oni sprawiedliwości. Usuwacz w miejscach zbrodni pozostawia tajemnicze listy, które są za razem wskazówka i kontaktem z policjantami.

~

Sprawą zajmuje się Ksawery, który za wszelką cenę chce dorwać usuwacza. Relacja pomiędzy Kulczyńskim a Usuwaczem zamienia się w dość przewrotną grę. Grę, w której nie tylko jest walka o życie ofiar, ale przede wszystkim moralność i psychika detektywa. Czy mężczyzna rozwiąże sprawę? Kto okaże się seryjnym mordercą? Czy taruma Ksawerego będzie miała coś wspólnego z jego późniejszymi wyborami?

~

Czytałam wszystkie książki autora, ale ta mnie zaskoczyła totalnie. Podoba mi się ten progres w twórczości autora, ponieważ każda kolejna jego książka jest coraz to lepsza. Głównym problemem jaki jest poruszany w książce to alkohol i jazda samochodem. Niestety jest to skrajnie niebezpieczne i nieodpowiedzialne. 

~

Fabuła jest tak spójna ale przede wszystkim oddaje doskonale tą pogoń za morderca, który za wszelką cenę na własną rękę chce dokonać sprawiedliwości, której nie potrafi dokonać nasze prawo ani sądy. Zaskoczyło mnie totalnie to, kto był tym usuwaczem, szczerze stawiłam na wielu bohaterów ale nie spodziewałam się, że to akurat ten "gagatek". 

~

Od razu dodam, że książka dla osób 18+, gdyż autor nie przebiera w słowa i używa dość sporo wulgaryzmów. Podobały mi się te zwroty akcji, które niby coś tam ukazują i prowadzą do rozwiązania zagadki aby nagle zmylić odbiorcę i pozostawić go w niepewności. Bardzo polubiłam twórczość autora, a jego książki po prostu się chłonie. Liczę na to że poznam dalsze losy usuwacza bo zakończenie pozostawia wiele niedopowiedzeń. Polecam bo autor po raz kolejny udowodnił, że potrafi pisać o rzeczach trudnych i ważnych, jednocześnie dostarczając solidnej porcji kryminalnych zagadek! 

Dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka za egzemplarz ❤️ 

Ksawery Kulczyński, policjant wydziału kryminalnego zmagający się z traumą po utracie rodziny. Jego żona i mała córeczka zginęli pod kołami samochodu, którym kierował nietrzeźwy mężczyzna.

Te wydarzenia zmieniły go bezpowrotnie. Stał się człowiekiem trudnym. Nie można mu odmówić skuteczności i ambicji. Wyczynia cuda w pracy. Jest w stanie wyciągnąć z ulicy każdego „bandytę”. „Sfokusował” swoją uwagę głównie na kierujących „po kielichu” i trzeba przyznać wychodzi mu to. Ale jako policjant zaczął być też nieobliczalny, „głupi na robotę”.

W międzyczasie w mieście pojawia się seryjny morderca. Wstępna analiza spraw wskazuje na to, że za cel obrał sobie przestępców, którzy wykiwali organy ścigania. Usuwacz, bo tak się nazwał, kontaktuje się ze śledczymi za pomocą listów pozostawionych przy ofiarach. Z listów można wywnioskować, że szybko nie przestanie zabijać, a w sprawę w jakiś sposób wplątany jest Kulczyński.

Czy Ksawery rozwiąże najtrudniejszą sprawę kryminalną w swojej karierze? Czy będzie mógł liczyć na kolegów z wydziału? A może dalej będzie prowadził samotną krucjatę przeciwko zło, które codziennie wylewa się z ulic miasta?

„Usuwacz” to czwarta książka Krystiana Stolarza. I zacznę od tego, że widać w jego twórczości ciągły progres. Moim zdaniem ta książką jest jego najlepszą. Mam nadzieję, że Krystian będzie się dalej rozwijał i piął w górę.

Autor wskazał problem związany z brakiem poczucia sprawiedliwości po wyrokach sądów w sprawach kryminalnych. Głównie wskazał tutaj problem z kierowcami jeżdżącymi na podwójnym gazie.

Jako policjant, który przepracował w strukturach Wydziału Ruchu Drogowego ponad 10 lat wiem, że jest to problem powszechny i niestety jego skala poraża. Kary rosną, grzywny, przepadki pojazdów czy wyroki więzienia. Niestety ze wzrostem kar rośnie również poczucie, że te kary nadal są za niskie. Na drogach giną ludzie, a nieodpowiedzialni kierowcy dalej wsiadają pod wpływem alkoholu za kierownicę.

Znajdziecie tu solidną porcję prawdziwej policyjnej roboty i świetną kryminalną zagadkę. Zakończenie was zaskoczy. Gwarantuję.

Świetna książka. Polecam serdecznie

Policjant wydziału kryminalnego, Ksawery dwa lata wcześniej stracił dwie najbliższe mu osoby, które padły ofiarą pijanego kierowcy ciężarówki. Od tamtej pory żadnemu podejrzanemu o prowadzenie pod wpływem alkoholu kierowcy nie odpuszcza. Jak nikt inny nadaje się aby złapać seryjnego mordercę tzw. usuwacza, który na własną rękę wymierza sprawiedliwość. Kim jest poszukiwany? 

Sprawiedliwość, temat rzeka. Nieustannie naginana przez tych, którzy mają do tego warunki, czy to finansowe, czy tzw. plecy. Czy w takim wypadku można w ogóle o niej mówić? Jaka sprawiedliwa kara sprawi,że rodzic opłakujący dziecko zazna spokoju? Długi wyrok więzienia, śmierć w imię zasady "oko za oko, ząb za ząb", widok nieszczęść spadających na winnego? 

Bólu straty nie sposób zmierzyć w jakichkolwiek miarach. Poczucie niesprawiedliwości będzie nas dręczyło już zapewne do końca. 

Autor kolejny raz stworzył historie na wskroś autentyczną, pokazującą rzeczywistość w jakiej przyszło nam egzystować. Jako czytelnicy dostajemy nie tylko prawdziwy obraz pracy w policji, ale także funkcjonowania ludzkich umysłów, tak różnych, tak wypaczonych i tak bardzo okrutnych. Stworzył bardzo dobry i wyrazisty portret psychologiczny głównego bohatera jakim jest Ksawery. Jego zmagania z samym sobą, z poczuciem niesprawiedliwości. Tak jak i w poprzednich książkach nie oczekujcie delikatnego kryminału do przeczytania i zapomnienia. Nie, po lekturze absolutnie nie da się odhaczyć - dobra, przeczytane. Nie brakuje tutaj skrajnych i takich 'żywych' emocji oraz dynamicznych akcji. Powieść zmusza nas do refleksji, nad społeczeństwem i nad systemem władz, głównie karnych. Zapewne nie jeden z nas przyzna rację, iż sprawiedliwość w tym kraju, jak i świecie nie istnieje, albo jest na wszelkie sposoby łamana.  Zakończenie natomiast...no tego drogi @policjant_czytaipisze się nie spodziewałam. Trzeba było zbierać szczękę z podłogi.

Właśnie takie historie uwielbiam, bezgranicznie wsysające do swej rzeczywistości, fundujące całkowite zapomnienie i angażujące do tego stopnia, iż czytelnik czuje się niemal jak główna postać. Widzi jej oczami, słyszy jej uszami, wszystkie zmysły poddają się pochłanianej treści. Krystian Stolarz dopieścił to jeszcze bolesną, trudną tematyką, jaka wzbudza wiele skrajnych emocji, w skutek czego utożsamienie się z bohaterem przychodzi naturalnie i wyjątkowo szybko.

Historia zaczyna się z przytupem, a to dopiero początek silnych doznań, jakie zafundował autor. Nie sposób przewidzieć, czym zaskoczą następne strony, dlatego kolejne słowa połykane są w zawrotnym tempie. Akcja nie daje ani chwili wytchnienia, ani nakreślonym postaciom, ani pochłoniętemu bez reszty czytelnikowi. Tak, to jedna z tych powieści, którą połyka się na raz, bo dawkowanie mogłoby się okazać zbyt wielką męczarnią dla zaintrygowanego do granic czytelnika.

Ogromne brawa należą się pisarzowi za doskonałe kreacje bohaterów, znajdziemy tu całą plejadę nietuzinkowych postaci. Każda z nich wywoła wiele emocji, żadna nie pozostanie obojętna. Podejrzliwość czytającego sięga zenitu, próbuje za wszelką cenę odgadnąć mroczne sekrety i odkryć, kim jest seryjny morderca i co go łączy z głównym bohaterem. Rozwiązanie zagadki jest jednak możliwe dopiero w momencie, w którym zaplanował to autor. Wspaniałym elementem, dodatkowo podsycającym już i tak napiętą atmosferę, jest ukazanie zła, jego kwintesencji, które może zostać rozbudzone w człowieku w efekcie traumatycznych wydarzeń. Gdzie właściwie przebiega cienka granica między jasnością a mrokiem?

,,Usuwacz" to zniewalający, dopełniony intrygującym, niepokojącym klimatem kryminał, od którego nie sposób się oderwać. Misternie uknuta intryga, plejada przemawiających, wielowymiarowych postaci, mroczne tajemnice oraz mgliste i zawiłe powiązania między bohaterami, a wszystko to nakreślone wyjątkowo przyjemnym, sugestywnym piórem. Fani angażujących, fundujących moc silnych wrażeń kryminałów, będą zachwyceni. Polecam gorąco!

Krystian Stolarz autor dotychczas mi nieznany przedstawił się jako kreator dość męskich, surowych i trudnych historii, w których nie sposób szukać kompromisów między dobrem a złem.

Zawsze podczas czytania daje sobie takie 20-30 stron na wczucie się i wgryzienie w fabułę, tutaj o dziwo przyszło mi to dużo płynniej, a wykreowany świat bardzo szybko otulił mnie swym chłodem i dreszczem.?
Stolarz tworzy atmosferę gęstą od niepokoju, wykorzystując mroczne opisy i plastyczny język.?Zdecydowanie największe wrażenie robiło na mnie przedstawienie dochodzenia, które było realne, rzetelne i bardzo autentyczne. 

Podobało mi się wykreowanie bohaterów, ponieważ nie są to w żadnym wypadku kryształowe ideały bez rys czy wad, są to ludzie zwyczajni, rzeczywiści jak każdy z nas ze swoimi przywarami, słabościami i całą gamą niedoskonałości.

Książka wymusiła na mnie nieco filozoficznych rozważań na temat sprawiedliwości i tego czym ona jest, bo przecież każde z nas do danej sytuacji widziałoby i rozumiałoby ja zupełnie inaczej. Sprawiedliwość jest trochę jak dobro i zło, a jej granice są umowne i nie można ich jednoznacznie nakreślić. Nie można jej zachować w jakichś ramach, bo poczucie sprawiedliwości jest plastyczne jak każda emocja czy uczucie, każdy może je wyrażać i rozumieć zupełnie inaczej.

Cała ta historia jednak w pewnym aspekcie nieco mnie zdołowała, bo ukazuje wadliwość czy brak wydolności naszego wymiaru sprawiedliwości i o ile wydaje się to odległe bezpośrednio od nas, tak niestety życie tę bliskość może szybko zweryfikować i sprawić, że Temida może okazać się ślepa na nasz los.

,,Usuwacz" to powieść, która pozostała w mojej pamięci na długo po przeczytaniu, bo jest w niej coś intymnego. Dla mnie była to powieść bardzo wymagającą, pełna napięcia i ukazująca zło, którego nikt nie chciałby doświadczyć.

Recenzja w ramach współpracy z Wydawnictwem Prószyński S-ka

"Usuwacz" Krystiana Stolarza to moja pierwsza styczność z twórczością autora i myślę, że nie ostatnia.

Pierwsza myśl, jaka przychodzi mi w związku z tą książką, to że mamy tu taki.. męski kryminał. Oczywiście odbieram to na plus.

Jakieś 50 stron potrzebowałam, by wczuć się w klimat, specyficzny dla danego środowiska język i przyznaję, czułam autentyczność dialogów, postaci, a że autor sam, jak przeczytamy "wieloletni funkcjonariusz wydziału kryminalnego", wywodzi się z tego środowiska, to i myślę oddał jego charakter, choć są momenty, w których zastanawiałam się, czy nie za bardzo ubarwił pewne elementy fabuły oraz nie złagodził dialogów usuwając z nich mnogie wulgaryzmy, które jestem w stanie sobie wyobrazić w prawdziwym światku.

Koło się potoczyło, akcja nabrała tempa i naprawdę wciągnęłam się w uchwycenie Usuwacza - seryjnego mordercy, który postanawia samemu oddać sprawiedliwość tam, gdzie system... jednym słowem nawalił. 

I skoro o sprawiedliwości już mowa. Zatrzymajmy się tu na chwilę, bo i do takiej refleksji skłania nas książka. Czy istnieje sprawiedliwy wyrok za czyjąś śmierć? Kara śmierci, a może pozbawienie wolności, ale jeżeli tak, to na ile?

"Sprawiedliwość. Kiedy się patrzy na nią przez pryzmat ludzkiego cierpienia, jej sens, powaga i ustanowione reguły stają się zupełnie bezwartościowe."

Autor porusza ważną kwestię śmierci spowodowanej przez pijanych kierowców - to traumatyczne przeżycie, w którym główny bohater traci cały swój świat, swoją żonę i córkę. Zjawisko, które jest powszechne, o którym tak często się mówi, a wciąż potrzeba uświadamiania: Piłeś? Nie jedź!!

Samo zakończenie sprawiło jednak, że mój entuzjazm opadł. Moim zdaniem straciło na prawdziwości wydarzeń, choć jest spójne i niektórym może przypaść do gustu. W moim odczuciu jednak było mało przekonujące, a po tak świetnie rozkręconej fabule spodziewałam się czegoś bardziej... zaskakującego?

Nie mniej oceniając całość - warta polecenia!