Urodzony pod szczęśliwą gwiazdą
Aurélie Valognes

Książka ukazała się 21 czerwca nakładem #wydawnictwosoniadraga Nowa powieść Aurelie Valognes ,,Urodzony pod szczęśliwą gwiazdą" dorównuje jej poprzednim wydanym w Polsce książkom (,,Przegwizdane", ,,Łut szczęścia", ,,Wisienka na torcie"). To kolejna ciepła opowieść, w której subtelne poczucie humoru przeplata się z pełnymi wzruszeń emocjami. Gustav Aubert, zwany pieszczotliwie w rodzinie Gugusiem, jest wrażliwym marzycielem. Bardzo lubi przyglądać się ptakom i wyobrażać sobie różne przedziwne historie. Ma kochającą mamę, nieco postrzeloną starszą siostrę - prymuskę i wymagającego, oschłego ojca. Jego pierwszy dzień w szkole okazuje się przykrym przeżyciem. Wychowawca to pozbawiony poczucia humoru sztywniak, który lubuje się w dręczeniu uczniów. Rówieśnicy nie chcą bawić się z Gustavem, a starsi uczniowie szybko zaczynają go dręczyć. Mimo iż chłopiec dużo się uczy, trudno skupić mu się i w szkole, i w domu, gdy odrabia lekcje pod okiem mamy. Robi dużo błędów, często pod wpływem stresu zapomina podczas lekcji tego, czego nauczył się dzień wcześniej. Wciąż czuje, jakby miał w brzuchu wielki kamień i jest mu bardzo przykro, że martwi rodziców. W szkole szybko chłopiec zyskuje opinię lenia, nieuka i ograniczonego umysłowo dziwaka. Słysząc i od nauczycieli, i od rówieśników, że do niczego się nie nadaje, zaczyna w to wierzyć. Popada w apatię, ale wciąż próbuje się starać, bo chciałby, by ukochana mama wreszcie usłyszała na jego temat coś pozytywnego, tym bardziej, że to jedyna osoba, która wierzy w jego możliwości. Przypadkowe spotkanie z pewną obcą kobietą wiele zmienia w życiu Gustava, ale nie dzieje się to jak za pomocą czarodziejskiej pałeczki. W domu chłopca pojawiają się kolejne kłopoty, grozi mu powtarzanie klasy, a on wcale nie chce się pracować nad sobą, bo jest pewien, że to niemożliwe... Czy w życiu zakompleksionego Gugusia w końcu coś się zmieni na lepsze? I jak zakończy się ta poruszająca historia? Żeby poznać odpowiedzi na te pytania, wystarczy przeczytać powieść. Jest to książka pełna ciepła i tchnąca optymizmem, ale też realistyczna i rzeczowa. Nie ma tu miejsca na banały i cukierkowość. Mimo iż wiele fragmentów śmieszy, bo Gustav ma rozbrajające przemyślenia, przemądrzałość jego siostry bywa przezabawna, a pomysły nielicznych kolegów potrafią rozłożyć na łopatki, to jest tu też dużo miejsca na smutne refleksje, wzruszające rozmowy i sytuacje. Autorka pokazała współczesną szkołę w krzywym zwierciadle, ale jednocześnie zwróciła uwagę na ważne problemy: wyobcowanie, odrzucenie, przemoc słowną i fizyczną, brak empatii ze strony części nauczycieli, bezduszny system, który stawia na pierwszym miejscu wyniki w rankingach, a nie uczenie dla wiedzy i przyjemności. Odrębnym problemem, który przewija się przez całą fabułę, jest samotność dziecka. To temat, który aż boli, gdy czyta się o perypetiach Gustava i kilkorga innych bohaterów, którzy nie znajdują zrozumienia ani w domu, ani poza nim, bo są ,,inni". Czym jednak jest ta ,,inność"? Czy to coś gorszego? Wstydliwego? Piękna jest ta nowa powieści pani Valognes - napisana prostym, ale jedynym w swoim rodzaju językiem, w którym autorka często bawi się słowem, przemawia i do serca, i do umysłu czytelnika. Całość potrafi rozbawić do łez, ale i wzrusza, skłania do refleksji, sprawia, że po odwróceniu ostatniej kartki ma się ochotę sięgnąć po kolejny tytuł tej autorki. Czekam niecierpliwie, a książkę odkładam na regał pt. ULUBIONE. Polecam z czystym sumieniem, zwłaszcza rodzicom, nauczycielom, psychologom, terapeutom oraz wszystkim, którzy byli kiedyś uczniami  

(Kliknij aby rozwinąć opinię)