Tysiąc wspaniałych słońc
Khaled Hosseini

"Wiele razy tego dnia Lajla waliła pięściami w ściany, z całych sił wołała o pomoc w nadziei, że usłyszy ją ktoś z sąsiadów. Ale nikt nie przyszedł."

Z początku nie była to dla mnie najłatwiejsza książka. "Tysiąc wspaniałych słońc" to burzliwa historia Afganistanu. To też ukazanie muzułmańskich wartości, z którymi może nie zgodzić się Europejczyk-Katolik. Życie tej kultury poznajemy za pomocą relacji damsko-męskiej. Mariam jest jednym z wielu dzieci Dżalila. Nie potrafi zrozumieć, dlaczego nie może poznać swojego rodzeństwa. W międzyczasie jej matka umiera. Poznajemy również historię dziewczyny o imieniu Lajla. Lajla jest osobą wykształconą, doświadczoną. Ich los łączy się ze sobą; po tym, jak zostają żonami jednego męża.

Bohaterem jest również kraj, w którym mieszkają. Afganistan. Brutalność. Sprzeczność.

Tę książkę czyta się jak powieść przygodową, lecz wcale to nie jest ten gatunek książki. Polecam tym, którzy są "zafascynowani" tą tematyką, bądź tym, co wiedza na temat sytuacji kobiet w Islamie jest (nie)dostateczna. Wzrusza, może w paru procentach bawi. W większości przygnębia. Tyle zostało napisanych recenzji na jej temat, że ciężko jest napisać coś nowego. Nowe będą z pewnością odczucia, gdy zaczniecie ją czytać!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czasami jakaś książka za nami chodzi. Albo gdzieś podsłyszymy o autorze, albo o samej książce. Ja poszłam do biblioteki i nie znalazłam książki po którą przyszłam. Ta była niedbale położona na równo ustawionych alfabetycznie w rządku książkach i po prostu mi 'przeszkadzała' w ich przejrzeniu. Wzięłam ją w dłoń i przejrzałam szybko interesujący mnie rządek książek. Nie było książki którą zamarzyło mi się tego dnia wypożyczyć. Spieszyłam się więc nie szukając innej książki zamierzałam tą trzymaną w dłoni odłożyć i wyjść. Zerknęłam i kojarząc autora z jego wcześniejszą udaną publikacją pomyślałam, że może jednak nie wyjdę z pustymi rękoma. Bez entuzjazmu zabrałam książkę do domu. Obawiałam się przesłodzonej, tkliwej historii, ale na szczęście w tym względzie się "zawiodłam". Książkę czyta się jednym tchem i ma swój specyficzny klimat. Najbardziej właśnie doceniam książki które mnie potrafią zachwycić pomimo że siadając do ich lektury nie przeczytałam wcześniej serii pozytywnych recenzji na ich temat. Inaczej też czyta się taką książkę mając świadomość że autor do fikcyjnej historii swoich wymyślonych bohaterów wplata delikatnie wątki ze swojego zawodowego doświadczenia, autentycznych historii z realnego świata i z życia ludzi napotkanych kiedyś na jego ścieżce życiowej i mających całkiem realne kłopoty których dyskretnym odbiciem mogą być historie opisane w jego powieściach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

UWAGA !! książkę czyta się ją jednym tchem, pochłania bez reszty i na długo pozostaje w pamięci czytelnika...ze mną tak było... Wzruszająca, momentami wstrząsająca historia kobiecej przyjaźni, pełnej oddania, poświęceń i miłości która rodzi się w obliczu bólu i cierpienia... Autor bardzo obrazowo i przekonująco pokazał sytuację afgańskich kobiet zawsze skazanych na kaprysy mężczyzn, na przemoc fizyczną i psychiczną, na dotkliwe kary. Usprawiedliwieniem dla ich oprawców są rzekome nauki Koranu. Bohaterki powieści pokazują jak wiele może wytrzymać człowiek , ile bólu może znieść by bronić drugą osobę Mimo tych przeciwności główne bohaterki powieści nie poddają się. Ich siła oraz zdolność do poświęceń robią na czytelniku ogromne wrażenie, wzruszają i na długo pozostają w pamięci.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Afganistan to jednak piekło na ziemi. Nawet nie jestem sobie wstanie wyobrazić tego, co czują takie kobiety- jak te dwie główne bohaterki. Nie ma znaczenia czy pochodzisz z dobrej rodziny czy też nie. Mąż ma prawo zrobić z tobą co chce, bo jesteś tylko kobietą- kimś kto ma mu służyć, być mu oddanym i posłusznym. Mariam i Lajla potrzebują siebie nawzajem, by przetrwać w szponach tyrana, jakim jest ich wspólny mąż. Te kobiety naprawdę, choć może z początku nie darzą siebie sympatia i uważa jedna drugą za wroga- są sobie bliższe i bardziej potrzebne- co pokazuje czas. Bardzo ciężko się to czyta, bo przeważają naprawdę złe emocje- smutek, łzy, może nawet tęsknota do wolności? Warta przeczytania, jednak przed uprzednim przygotowaniu się na szok. Pozostawia ślad w pamięci zapewne na długo. Choć te kobiety próbują sobie nawzajem pomóc i zdają sobie sprawę, że są poniżane, to wiem że w rzeczywistości są i takie kobiety, które uważają to za poświęcenie i wcale nie chciałyby zerwać z takim życiem. Nie potrafię zrozumieć takiego świata...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niesamowita książka, jedna z lepszych jakie było mi dane przeczytać. Piękna i wzruszająca, ale również przerażająca i okropnie smutna. Pokazuje życie i losy dwóch kobiet mieszkających w Kabulu, Mariam i Lajli, których losy splatają się ze sobą. Obraz kobiet żyjących w świecie jednego mężczyzny, tyrana, który robił z nimi co chciał, bo miał ku temu prawo. Kobiet które musiały znosić największe upokorzenia i cierpienia. Pokazuje jak wiele może wytrzymać człowiek, ile bólu jest w stanie znieść by bronić drugą osobę. Powieść o prawdziwej miłości, poświęceniu, strachu i wojnie. Napisana pięknie i płynnie, sprawia że ciągle się do niej wraca, wstrząsa i nakłania do refleksji. Pozycja obok której nie można przejść obojętnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo cenię sobie tego autora po przeczytaniu jego "Chłopca z latawcem". Postanowiłam sięgnąć też po "Tysiąc wspaniałych słońc". Przygotowana byłam na ciężką literaturę i taką właśnie dostałam. Przenosimy się do Afganistanu, gdzie poznajemy dwie kobiety, Mariam i Lajlę. Mariam jest harami, czyli nieślubnym dzieckiem. Z tego powodu jej życie nie było lekkie, znosiła mnóstwo upokorzeń i bardzo szybko została wydana za mąż za dużo starszego mężczyznę. Natomiast Lajla wychowywała się w całkiem innych warunkach, a nawet uczyła się w szkole. Dwie całkiem różne bohaterki, ale ich losy wkrótce splatają się ze sobą. Bardzo ważną rolę odgrywa tutaj historia Afganistanu, która ma wpływ na losy bohaterów. Ja przyznaję, że te wszystkie sprawy polityczne są dla mnie słabo zrozumiałe i nie do końca wiem, o co w tym wszystkim chodzi, więc poniekąd zostałam zmuszona do większego zainteresowania się tym tematem. To naprawdę straszne, co przez te 30 lat się tam wydarzyło i do jakich okropnych zmian doszło. Sytuacja afgańskich kobiet jest przerażająca. Ja nie wyobrażam sobie, jak opisywane sytuacje mogą jeszcze mieć miejsce w XXI wieku. Ilekroć czytam takie książki to zawsze jestem w szoku, jak bardzo w tamtych mężczyznach zakorzeniony jest brak szacunku do kobiet i przedmiotowe traktowanie. Naprawdę ciężko się o tym czyta i czuję się wręcz głupio, że ja sobie czytam książkę w ciepłym łóżeczku, w otoczeniu kochających osób albo wychodzę swobodnie na zakupy, a tam kobiety dostają lanie od swoich mężów. Wstyd mi, że często narzekam na miejsce, w którym żyję, a tak naprawdę to jest to zdecydowanie niebo w porównaniu do rozgrywającego się w Afganistanie piekła. "Tysiąc wspaniałych słońc" to powieść, którą po prostu trzeba przeczytać. Jest to historia niezwykle bolesna, wstrząsająca, wzruszająca, ale i piękna. Opowiada o niezwykłej przyjaźni, sile, miłości i nadziei. Na pewno na długo pozostanie w mojej pamięci i Wam serdecznie ją polecam. Poczekajcie jednak na odpowiedni dzień, bo lektura wymaga skupienia i odpowiedniego podejścia. Ja nie potrafię napisać już nic więcej, bo i tak wiem, że nie uda mi się dobrze przekazać emocji. Po prostu przeczytacie, proszę. A na sam koniec mam dla Was dobrą radę. Nie czytajcie opisu z okładki, bo zdradza zdecydowanie zbyt dużo. Tak samo było w przypadku "Chłopca z latawcem". Uważajcie też na niektóre recenzje, bo często roi się w nich od spoilerów. kingaczyta.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Historia dwóch kobiet w islamskim świecie. Chociaż dzieli ich sporo lat, obie zostają żonami tego samego mężczyzny. Początkowo nie darzą się sympatią, jednak czas i trudy życia łączą ich głęboką przyjaźnią, która skłania je do wielkich poświęceń, nawet za cenę życia. Książka naprawdę mnie zachwyciła. Ukazuje drastyczne traktowanie kobiet w Afganistanie, gdzie są traktowane gorzej niż mężczyźni. I nawet to, że jedna z głównych bohaterek została wychowana w liberalnej rodzinie, ukończyła szkoły, nie uchroniło jej przed małżeństwem z despotą. Lekturę gorąco polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wspaniała, poruszająca do głębi opowieść o kobiecej przyjaźni oraz opisująca realia panujące we współczesnym Afganistanie. Zdecydowanie warto sięgnąć po tą lekturę. Na długo zapada w pamięć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wspaniała książka napisana przez wybitnego autora (polecam również "Chłopca z latawcem"). Opowieść o miłości, przyjaźni i wojnie. Dwie główne bohaterki - Mariam i Laila doświadczają wszystkich negatywnych aspektów bycia kobietą w ogarniętym wojną (ale też i tym w czasach pokoju) Afganistanie. Trudno uwierzyć, że gdzieś tam w świecie życie toczy się tak zupełnie inaczej, że rzeczy, o których mowa w książce w ogóle mogą zaistnieć w rzeczywistości. Oczywiście, powieść afgańskiego autora to fikcja, ale głęboko osadzone w tamtejszych realiach. Jak sam mówi, wiele sytuacja zaczerpnął z życia. Czytając tę książkę przeżywa się wszystko razem z bohaterami, kibicuje i współczuje im, niektórym można tylko przekazać: "sam się o to prosiłeś". Lektura "Tysiąca wspaniałych słońc" na długo pozostaje w pamięci.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka pokazuje realia kobiet islamu. Przedstawia tradycje, zwyczaje, życiowe tragedie i piękno przyjaźni.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Poruszająca książka. Pokazuje w jaki sposób kobiety są traktowane w Afganistanie i same zmiany jakie w tym kraju nastąpiły na przestrzeni lat i to absolutnie nie na lepsze. Szczerze płakałam na końcu gdy jedna z nich zostaje rozstrzelana...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tym razem moja literacka podróż zaprowadziła mnie w orientalne, arabskie klimaty. Słoneczny Afganistan, z jednej strony bardzo restrykcyjny wobec kobiet, pełen mężczyzn nakazujących swoim kobietom ubierać burki. Z drugiej strony, ten bardziej nowoczesny Afganistan, gdzie kobiety mogą ubierać się tak, jak chcą, aczkolwiek jest to tylko zaznaczone na początku. Większość tej powieści to jednak te restrykcyjne zasady wobec kobiet. Wbrew tytułowi, nie jest to historia o słońcu. Jest to historia o mroku wojny i o miłości w trudnym świecie islamu, ale także o sile przyjaźni i wielkim poświęceniu.

W książce, w pierwszej części poznajemy między innymi Miriam, ubogą córkę gosposi Nany i bogatego Dżalila. Dziewczynę wychowuje matka, gdyż ojciec mieszka ze swoją dużą rodziną w domu pięknym niczym pałac. Miriam bardzo kocha swojego ojca, który raz w tygodniu odwiedza córkę z nieprawego łoża.W drugiej części książki poznajemy Lajlę, córkę Faridy i Hasima (sąsiadów Miriam). Sytuacja w tej rodzinie nie jest ciekawa. Depresja Faridy sprawia, że domowe obowiązki przez większość czasu spadają w głównej mierze na Lajlę i po części na jej ojca. O tym jak potoczą się losy Mariam i Lajli oraz co łączy obie te kobiety, należy dowiedzieć się z lektury tej książki.

Tak się składa, że "Tysiąc wspaniałych słońc" to fascynująca opowieść o losach dwóch kobiet, których ścieżki łączą się ze sobą, mimo że obie wychowywały się w zupełnie innych latach i z pozoru wiele ich dzieli. Khaled Hosseini maluje słowem świat afgańskich kobiet. Świat trudnych wyborów i jeszcze trudniejszego zmagania się z konsekwencjami tychże. Autor porusza szereg ciężkich tematów związanych z piekłem afgańskich kobiet, zmuszonych codziennie walczyć z własnym pochodzeniem, kobiecością, byciem przykładną żoną dla swoich mężów i matką dla swoich dzieci. A wszystko to pośród przemocy oraz na tle toczącej się wojny w Afganistanie. Najpierw mamy opisane wojenne zawirowania Mudżahedinów (lata osiemdziesiąte i początek dziewięćdziesiątych), później Talibów (lata dwutysięczne).

Książka ma niedługie rozdziały, dynamiczną fabułę, zwroty akcji kilka zaskoczeń. Czyta się ja szybko, z zainteresowaniem, które po odłożeniu każe wracać do tej historii. Opisany w niej brutalny świat nie do końca pozwala na określenie jej mianem bardzo dobrej, bo to nie jest dobra historia. Nie sposób nie poczuć podczas lektury emocji wzburzenia, wzruszenia, niekiedy też obrzydzenia opisywanymi sytuacjami. A przeczytane jeszcze na początku książki słowa:   "Tak, jak igła kompasu zawsze wskazuje północ, tak oskarżycielski palec mężczyzny zawsze znajdzie kobietę."   nabierają jeszcze większego znaczenia po przeczytaniu całości.   Jakby nie patrzeć, "Tysiąc wspaniałych słońc" - w istocie - jest bardzo dobrze napisaną powieścią, z którą jak najbardziej polecam się zapoznać.
Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2024/07/tysiac-wspaniaych-sonc.html

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Opowieść o tym jak w trudnych i niesprzyjajacych warunkach może się narodzić przyjaźń. Afganistan Kabul -  piekło kobiet i piekło wojny. Cudowna powieść, piękna, ale i tragiczna opowieść osnuta na tle burzliwej historii Afganistanu. Mistrzowski język sprawia, że nie czując różnic kulturowych, przeżywamy do bólu losy bohaterów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powieść jest piękną, choć tragiczną historią dwóch kobiet - żon kabulskiego szewca. Jest to hołd oddany wszystkim afgańskim kobietom - ofiarom tradycyjnego Islamu, których los strasznie pogorszył się pod rządami talibów. Książkę miałam polecaną od lat. To była niełatwa lektura, ale na pewno warta przeczytania i pozostanie mi w pamięci.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Nikt nie policzy księżyców, co lśnią na jego dachach ani tysiąca wspaniałych słońc, co kryją się za jego murami.” – piękne słowa i piękna opowieść…
 
W powieści pt. „Tysiąc wspaniałych słońc” Khaled Hosseini w niezwykle sugestywny i realistyczny sposób opisuje trudne losy dwóch afgańskich kobiet na tle burzliwych wydarzeń z historii Afganistanu.

Przenosimy się w lata 70-te XX wieku aby poznać Mariam – małą, 8-letnią dziewczynkę, która jest dzieckiem z nieprawego łoża (tzw. harami) i mieszka wraz z matką w małej wiosce na uboczu, pod miastem Harat, w ubogiej lepiance, zdana na łaskę swego zamożnego ojca, który wstydzi się córki przed światem. Mariam nosi w sercu wyidealizowany obraz ojca, który tak naprawdę odtrąca ją i unika kontaktu z dzieckiem. Dziewczynka wyczekuje na jego odwiedziny i nie wierzy matce, która pragnie uchronić córkę przed rozczarowaniem. Po śmierci matki Mariam przestaje mieć złudzenia i poznaje prawdziwe oblicze swego Babi, który aby pozbyć się problemu bardzo szybko wydaje ją za mąż za dużo starszego mężczyznę – wdowca. Dziewczyna w wieku 15 lat opuszcza Harat u boku nowo poślubionego męża Raszida i przenosi się do oddalonego o setki kilometrów Kabulu. Tam Mariam musi zmierzyć się z dorosłym życiem i sprostać wymaganiom męża, które są nierzadko trudne do zniesienia. Kiedy nie udaje jej się donosić kolejnych ciąż i obdarować Raszida potomkiem, mężczyzna czuje się rozczarowany i coraz gorzej traktuje żonę.

Drugą kobietą jest Lajla – urodzona w Kairze córka nauczyciela, której wczesne dzieciństwo można uznać za szczęśliwe. Spędza je z rodzicami oraz ze swym najlepszym przyjacielem – Traighem , o dwa lata starszym chłopcem, który na skutek wybuchu stracił jedną nogę. Jest o 15 lat młodsza od Mariam i mieszka w sąsiedztwie przy tej samej ulicy. Lajla i Traigh spędzają ze sobą mnóstwo czasu, a ich dziecięca przyjaźń przeradza się w głęboką miłość. Podczas wojny chłopak ucieka wraz z rodzicami do Pakistanu nie świadom, że Laila nosi pod sercem jego dziecko. Kiedy ranna 14-letnia dziewczyna traci w wybuchu oboje rodziców, a jej dom obraca  się w gruzy, trafia do domu Raszida i Mariam, którzy się nią opiekują. Lajla podstępem zostaje namówiona do ślubu z Raszidem i zostaje jego drugą żoną. Mariam początkowo odnosi się do Lajli z niechęcią, ale trudy wspólnego życia w kraju ogarniętym falą terroru i coraz bardziej dokuczliwe „humory” męża powodują, że kobiety zbliżają się do siebie, a Miriam odnajduje w Lajli córkę, której nigdy nie miała.

Jak potoczą się losy obu kobiet, które obdarzyły siebie bezgranicznym zaufaniem? Czy uda im się wyzwolić spod ciężkiej ręki Raszida? Czy przetrwają wojnę, aby móc cieszyć się spokojnym życiem?

Losy kobiet przedstawione zostały na tle historii Afganistanu, którą możemy poznać z pozycji mieszkańców Kabulu. Autor przeprowadza nas przez jej kolejne etapy. Początek lat 70-tych XX wieku, kiedy codzienne życie toczyło się w zwykły sposób, a rodziny dbały o to by należycie wychować i wykształcić swoje dzieci. Później lata agresji sowieckiej na Afganistan, kiedy pociski świstały nad głowami, a reżim stawał się nie do zniesienia. Krótki czas ogólnej radości Afgańczyków po tym jak kraj opuściły wojska sowieckie i zaraz potem krwawa i okrutna wojna domowa, w której brat zabijał brata tylko dlatego, że wywodził się z innej grupy etnicznej i kulturowej. Owacyjne powitanie Talibów – mężczyzn dorastających w obozach dla uchodźców, którym od dziecka wpajano twarde i bezwzględne reguły szariajtu – i wiązane z nimi nadzieje, które bardzo szybko uleciały, a w ich miejsce pojawił się terror, reżim i zniewolenie. Wreszcie rok 2001 i ataki na World Trade Centre związane z „gościem” Talibów – Osamą Bin Ladenem. Wreszcie pierwsze lata XXI wieku, podczas których Afganistan podnosi się z gruzów, a w Kabulu i innych miastach zaczyna być przywracany porządek.

Czytelnik znajduje się w samym środku wydarzeń, opisy są tak sugestywne, że bez trudu możemy niemalże usłyszeć huk wystrzałów, odczuć strach i grozę sytuacji, doświadczyć rozpaczy rodzin po utracie najbliższych. Mamy też szansę zrozumieć znaczenie tego wieloletniego konfliktu, który został przedstawiony w taki sposób, aby czytelnika nie zanudzić, ale zmusić do refleksji.

Autor pisze prostym, ale niezwykle sugestywnym i pięknym językiem, który trafia do wyobraźni, wzrusza do łez i porusza najczulsze struny serca. W powieści jest miejsce na poszanowanie tradycji i kultury, ale również na piętnowanie trudnej i krzywdzącej pozycji kobiet w arabskim świecie.

„…każdy płatek śniegu jest westchnieniem pokrzywdzonej gdzieś w świecie kobiety.”

Pozostaję pod ogromnym wrażeniem tej powieści, która  wzbudziła we mnie wiele emocji, a jej autentyzm poruszył do łez. Książkę należy potraktować jako historię napisaną ku przestrodze. Powinien ją przeczytać każdy bez wyjątku.

Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)