Tysiąc jesieni Jacoba de Zoeta
David Mitchell

Książka dość lekka doczytania. Przyjemna i szybka. Lektura pozwala poczuć klimat Japonii, orientu. Wiele wątków, wiele historii i mała masa niesamowicie skrojonych bohaterów. Zapierająca dech w piersiach historia pany Aibagawy spowodowała ciarki na moich plecach. A jej spotkanie z Jacobem szczere łzy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Młody kancelista przybywa na sztuczną wyspę w zatoce Nagasaki by w ciągu 5 lat pracy w tym miejscu dorobić się fortuny pozwalającej na ożenek z ukochaną.Tym samym poznaje Japonię przełomu XVIII/XIXwieku - odrębną kulturę, tradycję, kodeks moralny, inne pojmowanie hierarchii. Jocob musi się również zmierzyć ze swymi rodakami - ich chciwością, nieuczciwością. Dzięki innym postaciom - Aibagawie Orito akuszerce oraz tłumaczowi Ogawie Uzaemonowi obraz Japonii staje się pełniejszy, natomiast wspomnienia innych Holendrów znajdujących się na wyspie pokazuje w jaki sposób dokonywano werbunku na długie rejsy. Książka "toczy " się niespiesznie, układając powoli w jedną całość różne wątki i pozwalając na zanużenie się w małej sztucznie stworzonej społeczności sztucznej wyspy na styku dwóch kultur.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zachwyciłam się językiem, pomysłami, połączeniem wielu gatunków i tą namacalnością - uwielbiam, kiedy mogę prawie poczuć prażące słońce czy zobaczyć przelatującą obok ćmę. Mitchell tworzy w dużym stopniu zdania krótkie, zwięzłe, potrafi jednak tak dobrać słowa, że wydarzenia z książki stają przed oczami jak żywe. Obok poetyckich opisów znajdujemy do bólu wręcz realistyczne, jak na przykład opis operacji wyjęcia kamienia z pęcherza. Zmusza do refleksji, zaskakuje rozwiązaniami i sprawia, że "oczywiste oczywistości" stają się dokładnie czymś przeciwnym, niż można się było spodziewać. Całość okraszona magicznym klimatem Japonii w końcówce wieku XVIII nie pozwala się oderwać od lektury, mimo iż czasem akcja może przystopować. Autor, obok głównego wątku (wątków?) wplata uniwersalne prawdy typu: uczciwy człowiek nie ma szans na zajście daleko w karierze. Powieść łączy ze sobą romans, thriller, powieść historyczną i nieco kryminału. O ile negocjacje na temat ilości miedzi wydartej od Japończyków średnio mnie ciekawiły, o tyle historia porwanej Orito nie pozwoliła mi odłożyć książki. Opisy odbierania nowonarodzonych dzieci matkom wycisnęła ze mnie łzę wzruszenia. Zakończenia historii każdego z bohaterów są zdecydowanie inne, niż oczekiwane, jednak to nic złego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czegokolwiek nie napisałabym o tej powieści, będzie to zbyt mało i absolutnie nie odda jej wielowątkowości. "Tysiąc jesieni..." to rzecz o władzy, przyjaźni w najtrudniejszych warunkach, fanatyzmie i żałosnych próbach zachowania resztek uczciwości w skorumpowanym, zepsutym i przesiąkniętym intrygami społeczeństwie. Jednocześnie Japonia odmalowana jest tak klimatycznie i z taką dbałością o szczegóły, że pod koniec książki celowo czytałam wolniej, by jeszcze dłużej w niej pozostać. Pierwsza część jest nieco trudna w odbiorze: wielość nazwisk (holenderskich i japońskich) oraz zasady rządzące całym tym orientalno-europejskim biznesem sprawiają, że nie jest to najłatwiejsza lektura. Druga i trzecia część jednak przykuwają bez reszty. Mamy tu i obyczajowość i thriller i sensację. Mamy atak na klasztor, nieszczęsne mniszki o tragicznie przypieczętowanym losie, zakazany psałterz, trucizny, zdrady, miłość i wojnę. Czwarta część spina rzecz całą klamrą, która już tylko wzrusza. U wybrzeży Nagasaki znajduje się maleńka wyspa Dejima, będąca dla Japonii jedynym oknem na świat. Tylko tu docierają statki handlowe z Holandii, a zamieszkująca wysepkę garstka kilkunastu Europejczyków pozostaje pod całkowitym władaniem szoguna, japońskiego sędziego oraz psychopatycznego opata klasztoru bogini Shiranui. Wysepka jest więzieniem. Kara śmierci dotyka każdego, kto zdradzi, że jest chrześcijaninem, będzie chciał oddalić się z wyspy lub bez pozwolenia wkroczyć na terytoria Nagasaki. Nie wolno uczyć się języka, modlić, czytać dowolnie wybranych teksów. Siatka szpiegów i przekupionych tłumaczy paraliżuje życie Europejczyków i zdesperowani ludzie chwytają się jedynego elementu ich życia, który jest w pełni akceptowany: korupcji, oszustw, fałszerstw związanych z handlem. Tylko nadzieja zgromadzenia wielkich pieniędzy przed powrotem do Europy trzyma ich przy życiu. Pewnego dnia, z ramienia zawiadującej wyspą holenderskiej spółki, na Dejimę przybywa nowa grupa kontrolująca. Sekretarz - Jacob de Zoet - ma za zadanie wykryć wszelkie ślady oszustw i intryg. Uczciwy, szlachetny człowiek zabiera się do pracy, rozbudzając jedynie uczucia pogardy i nienawiści. Z każdą wykrytą nieprawidłowością atmosfera wokół niego coraz bardziej się zagęszcza. Wkrótce zostaje niemal zupełnie sam, niepewny, czy komukolwiek można zaufać, wciągany w sieć intryg na najwyższych szczeblach, wreszcie - zdradzony przez przełożonych. Ukoronowaniem problemów - i jednocześnie wstępem do najbardziej przykuwającej części powieści - jest porwanie znakomitej położnej, pracującej na Dejimie. Oszpecona poparzeniami młoda kobieta zostaje ulokowana w makabrycznym klasztorze wśród kalekich mniszek, których zadanie jest tyleż specyficzne co przesiąknięte nieprawdopodobnym tragizmem. De Zoet nie ma szans na uwolnienie kobiety, a sytuacja w Europie coraz bardziej się komplikuje. Do wybrzeży Dejimy przybywa angielski statek i rozpoczyna się wojna...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)