Trzy twarze Ewy
Barbara Freethy

Zatoka Aniołów nr 3 przybliża nam postać Brianny Kane, która przez pięć lat była żoną człowieka, który został skazany i osadzony w więzieniu. Po jego śmierci przybywa do miasteczka wraz z synem i próbuje za wszelką cenę oczyścić imię męża. Paradoksalnie zbliża się do Jasona Marlowa, dawnego przyjaciela męża, a jednocześnie policjanta, który go skazał. Ponownie więc romans i kryminał w jednym, a czuwające nad miastem anioły nie pozwolą, aby coś tym razem zakłóciło szczęściem pary.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nieco więcej spodziewałam się po tej książce. Czytało się lekko i przyjemnie,ale fabuła wydaje mi się zbyt płytka i przewidywalna.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"I jak możemy uwolnić się od przeszłości, jeśli nie znamy prawdy?... Czy nie wystarczy świadomość, że próbowaliśmy?" Barbara Freethy lekko, przyjemnie, z dużą znajomością ludzkiej natury, wciąga nas w intrygujący powieściowy świat. Sympatycznie było ponownie spotkać się z mieszkańcami Zatoki Aniołów, zobaczyć co nowego działo się u przyjaciół, jak potoczyły się ich dalsze losy, czy poradzili sobie z wyzwaniami, odnaleźli spokój, radość i szczęście. Autorka bardzo sprawnie przeprowadza nas przez meandry ludzkich scenariuszy życia, wyzwala w nas wiele ciepła i wzruszenia, czujemy bliskość książkowych postaci. Bohaterowie tworzą mieszankę różnorodnych typów osobowości, z dobrymi i złymi cechami, bardziej lub mniej zrozumiałymi postępowaniami, dającymi się lubić lub nie dzięki wyrazistości i podobieństwu do nas samych. Każdy tom cyklu można czytać niezależnie od siebie, mamy bardzo sprawne odwołania do wcześniejszych wątków i postaci, również ujmujący klimat książki pozostaje zachowany. Powieść charakteryzuje się spokojną akcją, nasyconą uczuciami aurą, świetnie przykuwającą uwagę zagadkową fabułą, umiejętnie skonstruowanym napięciem, co powoduje, że mocno angażujemy się w opowiadane historie. Główna bohaterka, Brianna Kane, nie może pogodzić się ze skazaniem męża na więzienie, rozpacza po jego nagłej śmierci, za wszelką cenę stara się dotrzeć do prawdy oraz oczyścić jego dobre imię. Jest głęboko przekonana, że Derek nie mógł popełnić zarzucanych mu czynów, uczestniczyć w kradzieży bezcennych przedmiotów. Stopniowo zaczyna odkrywać coraz więcej niepokojących faktów, ból rozczarowania i stracone złudzenia mieszają się z nadzieją, ufnością i wiarą. Jednocześnie nabiera przekonania, że tak naprawdę sama nie wie kim jest, stała się odrętwiała, schowała za maską obojętności, doskonale opanowała sztukę udawania, straciła kontakt ze swoimi zmysłami, emocjami i sercem. Wreszcie, nie godząc się na życie bez radości, decyduje się wykorzystać pozornie drobny uśmiech losu i na poważnie zawalczyć o swoje marzenia i pragnienia. Podobnie jak w poprzednich tomach, napotykamy wiele sekretów, tajemnic, niewyjaśnionych spraw, podejrzanych zbiegów okoliczności, dramatycznych wydarzeń. Sensacyjne, kryminalne i romantyczne wątki świetnie zazębiają się, tworząc fascynujący kolaż, wypełniony pełną paletą ludzkich emocji, miłości i nienawiści, przyjaźni i wrogości, prawdy i kłamstwa, zaufania i zdrady. A gdzieś tam w tle, wciąż pojawiają się elementy legendy o zatopionym u wybrzeży półtora wieku temu statku, katastrofie, którą tylko nielicznym udało się przeżyć. Jak bardzo cień "Gabrielli" rzutuje na losach mieszkańców zatoki? Co skrywają w sobie historie związane z tą tragedią? Dlaczego trzy obrazy namalowane przez rozbitka wpływają na losy kilku pokoleń? W jaki sposób największy wróg może stać się prawdziwym przyjacielem? Czy Briannie uda się pokonać demony przeszłości, zapanować nad swoim aktualnym życiem i powalczyć o swoją przyszłość? bookendorfina.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Prosta historia, zakończenie przewidywalne. Mnie najbardziej spodobał się wątek pani dr i szefa policji - uczucie, które zaczęło się między nimi rodzić nie przysłania ich obecnej sytuacji, ale uważam, że poprzez szacunek dla siebie nawzajem zasługują na nie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Historia Brianny, która lojalnie stoi po stronie męża. W poszukiwaniu sprawiedliwości musi zmierzyć się z największym wrogiem i dzięki temu odnajduje miłość. Pozytywnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niewinność ma kolor biały, wina jest czarna, a jaką barwę ma zdrada? Może taką jak ból rozczarowania, straconych złudzeń i zerwanych więzów? Świat czarno-biały, namalowany wyraźną kreską pozwala łatwo podzielić ludzi na tych dobrych i na tych złych, nie ma miejsca na nic pośredniego. Wiara pozwala wiele znieść i dawać nadzieję na lepszy czas, taki w jakim zatriumfuje prawda, a kłamstwa zostaną napiętnowane. W coś trzeba wierzyć, szczególnie kiedy wszyscy wkoło wskazują na niezbite dowody i fakty, chociaż czy na prawdę są takimi? Przecież mogło dojść do pomyłki, błędnej oceny wydarzeń albo nie wszystko jeszcze zostało ujawnione. Nie można stracić zaufania, bo co pozostanie ludziom, którzy nie mają już niczego innego po za tym?

Zatoka Aniołów zawsze dawała schronienie tym, którzy go potrzebowali, nawet gdy jeszcze tak się nazywała. Kiedyś rozbitkowie z "Gabrielli" znaleźli w niej swoją życiową przystań, teraz rodziny ich potomków chronią się w tym miejscu kiedy życie pokazuje im swoją gorszą stronę. Briannę do tej pory z anielskim miasteczkiem wiązał jedynie mąż, a raczej wspomnienia krótkiego uczucia jakie dał im zaznać los. Teraz stoi nad grobem człowieka, który ostatnie kilka lat życia spędził za więziennymi kratami. Jego niewinność jest bezsprzeczna, ale wyrok sądu mówił coś odwrotnego, gdy wreszcie miał rozpocząć się nowy etap życia, wszystko skończyło się. Śmierć, jej nie było w scenariuszu wspólnego życia Brianny i Dereka, tak samo jak oskarżenia, procesu, więzienia i zostania wdową. Jednak to wszystko było udziałem tej dwójki, a teraz pozostała jedynie dalsza walka o oczyszczenia imienia człowieka, który już sam się nie upomni o swój honor. Pięć lat temu nawet najbliższy przyjaciel zdradził, oskarżał, zamiast bronić! Ale może to tylko jedna strona medalu? Kiedy się kocha nie dostrzega się wad, lecz czy tak było w przypadku Dereka? Jason znał go od dziecka, był jego przyjacielem, ale miał i ma całkiem odmienne zdanie w tym temacie. Mylił się kiedyś i teraz również, czy może to on ma rację? Co faktycznie wydarzyło się pięć lat temu i jak to wpłynie na relacje dwojga ludzi stojących po przeciwnych stronach barykady? Jedno spotkanie sprzed lat może być początkiem czegoś nowego w życiu tej dwójki? Podstawą byłyby ruiny z czyiś marzeń i Z pokładanego zaufania w drugim człowieku, a to niełatwa podstawa wzajemnych stosunków. Kiedy serce podpowiada jedno, rozum drugie, a intuicja milczy, co wybrać - przeszłość, przyszłość czy wyjaśnienie tajemnicy sprzed lat, która jak nigdy dotąd wydaje się na wyciągnięcie ręki? Czasem faktycznie lustro może powiedzieć prawdę, lecz również pokazać to czego nie chciałoby się widzieć ... Prawda nie zawsze jest prosta i jednoznaczna, ale czasem pozwala odciąć się od iluzji, chociaż ceną jest ból ... Gdy przychodzi do ostatecznego odkrycia sekretu Anioły zawsze służą pomocą, w końcu kiedyś uratowały ofiary morskiego dramatu, a teraz ich rolą jest pomoc ich potomkom - rozbitkom z życiowego żywiołu.

"Trzy twarze Ewy" to historia kilku mieszkańców Zatoki Aniołów, których życiowe drogi skrzyżowały się w małym i sielskim miasteczku, w momencie kiedy ich życie nie było ani spokojne, ani tym bardziej idylliczne. Trzecia wizyta w tym miejscu nie jest przewidywalna i nudna. Autorka splotła losy już poznanych postaci z całkowicie nowymi oraz historią "Gabrielli". Tym razem czytelnik wraz z bohaterami ma do rozwiązania zagadkę związaną z ofiarami dramatu sprzed ponad stu lat oraz tych jak najbardziej teraźniejszych. Anielska pomoc, jak zawsze w tym miejscu, jest na porządku dziennym, lecz nie wysuwa się na plan pierwszy, jest tylko uzupełnieniem opowieści w jakie głównym motywem jest prawdziwe oblicze bliskiego człowieka. Pomiędzy faktem rzeczywistym i tym w jakie się wierzy istnieje obszar kłamstw, niedomówień i ukrywania tego co najważniejsze dla dobra innych.

http://frenzybook.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mogłaby być całkiem ciekawa

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czy można pokochać kogoś, kogo się nienawidzi? Brianna Kane jeszcze jakiś czas temu od[powiedziałaby, że nie. Ale teraz nie jest tego taka pewna. Po nagłej śmierci męża, który zginął na kilka dni przed wyjściem z więzienia, młoda wdowa przeprowadza się do Zatoki Aniołów. Chce wraz z czteroletnim synem być bliżej rodziców Dereka, swojego zmarłego męża. Postanawia też dowiedzieć się, kto tak naprawdę ukradł obrazy z miejscowej galerii. To właśnie za to przestępstwo jej mąż spędził ostatnich pięć lat w więzieniu. Wciąż jednak utrzymywał, że nie jest winny zrabowania „Trzech twarzy Ewy”. A Brianna bardzo chce wierzyć jego słowom męża.

Niestety anielska miejscowość jest niewielka, więc wciąż natyka się na Jasona, policjanta, który doprowadził do skazania jej męża. Mężczyźni niegdyś byli dobrymi przyjaciółmi. Chociaż nie jest jej to na rękę, pomoc policjanta może okazać się niezbędna w rozwiązaniu tajemnicy kradzieży obrazów. W dodatku między nią, a policjantem zaczyna rodzić się uczucie…

Autorka jak zawsze powoli wprowadza czytelnika w historię, by pod koniec przyśpieszyć tempa i powalić finałem. Historia ocalałych z katastrofy statku przeplata się z ich dzisiejszymi potomkami, nieraz wpływając na ich los. Mam słabość do historii pełnych nadziei, w których anioły maczały swe palce.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W trzeciej części Zatoki Aniołów poznajemy kolejnych mieszkańców miasteczka, którzy dzielą się z nami swoimi sekretami i uchylają rąbka zagadkowej przeszłości...
 
Po raz pierwszy poznajemy Briannę Kane – matkę czteroletniego Lucasa, która kilka dni wcześniej straciła męża. Utalentowany plastycznie Derek Kane był od zawsze związany z Zatoką i w przeszłości prowadził dość bujne życie towarzyskie, o którym żona nie wiedziała. Mężczyzna ukrywał przed Brianną swoją przeszłość, a i podczas krótkiego wspólnego życia również nie był szczery. Derek został skazany za kradzież trzech wartościowych obrazów znanych pod wspólnym tytułem „Trzy twarze Ewy”. Dzieła te były bardzo ważne dla mieszkańców miasteczka i miały swój bezpośredni związek z zatonięciem statku „Gabriela” w połowie XIX w. Przodkowie rodziny Kane znaleźli się wśród szczęśliwie ocalonych pasażerów. Na krótko przed końcem wyroku, na skutek urazów po bójce, Derek umiera w więzieniu. Brianna przez całe pięć lat święcie wierzy w niewinność męża i jest przekonana, że został niesłusznie skazany. Teraz po jego śmierci pragnie dowieść niewinności Dereka, aby w ten sposób zrehabilitować go wobec rodziny, ale przede wszystkim w oczach syna.

Czy uda się oczyścić Dereka z zarzutów? Jaki związek ma rodzina Kane ze skradzionymi obrazami? Czy uda się je odnaleźć? 

Brianna próbuje dochodzić prawdy na własną rękę, ale jej ścieżki  nieustannie krzyżują się z Jasonem Marlowem – miejscowym policjantem i kolegą Dereka, który jak na ironię prowadził dochodzenie i „wsadził” przyjaciela „za kratki”. Według Brianny to Jason ponosi winę za śmierć jej męża.

Czy rzeczywiście? Kim naprawdę okaże się Jason?

Na światło dzienne wychodzą nowe poszlaki, które stopniowo zaczynają układać się w logiczną całość. W tle głównych wydarzeń związanych z zaginięciem obrazów pojawiają się poznani już wcześniej bohaterowie, których życie również niesie wiele niespodzianek. I znów trudno oderwać się od lektury, ponownie chciałoby się pozostać w Zatoce Aniołów na dłużej.

Ten sam lekki styl, dobrze dopracowany wątek kryminalny,  nieprzewidywalne zakończenie, ciekawa fabuła i wartka akcja stawiają trzecią część Zatoki Aniołów na półce moich ulubionych powieści, a Barbarę Freethy w gronie ulubionych autorów.

Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)