Trzy odbicia w lustrze
Zbigniew Zborowski

Wspaniała saga rodzinna obejmująca ponad 70 lat. Losy głównych bohaterek wkomponowane w wydarzenia historyczne, dramaty wojenne mieszkańców kresów, życie w okupowanej Polsce, życie w epoce PRL oraz we współczesnej Polsce. Zainteresowanym polecam również "Pąki lodowych róż" tego samego autora - losy Adama i Natalii - czyli ojca i ciotki Wandy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

(...) Nie potrzebowałem wiele, aby rozsmakować się w prozie Zbigniewa Zborowskiego. Wystarczyło raptem kilkanaście stron, aby wiedział, że dalej może być tylko lepiej, pięknej, bardziej intensywnie, jeśli chodzi o ilość myśli, uczuć i doznań. Autor z wyjątkową swobodą bawi się słowem. I nie ma znaczenia, czy opowiada o czasach nam współczesnych z wielką pasją dotykając bliskiego mu tematu nurkowania, czy też odnosi się do naszej pięknej, ale tragicznej i burzliwej wojennej historii. Trzy pokolenia. Trzy kobiety. Trzy punkty odniesienia. Ale też Polska, Ukraina, przedwojenny Wołyń, powojenny Breslau. Miejsca, do których docieramy i które odkrywamy. Tutaj przeszłość ma istotny wpływ na teraźniejszość. Tutaj również wspomniane losy rodziny Czeplińskich w wyjątkowy sposób zbiegają się z dramatami rodu Hryniewiczów. Tutaj to, co zaczęło się w jasnych promieniach szczęśliwego Wołynia dopełni się współcześnie w podwarszawskim Milanówku. Wszystko to, co przeżywałem i odkrywałem w ,,Pąkach lodowych róż" nabrało szczególnego blasku, gdy spojrzałem finalnie na ,,Trzy odbicia w lustrze". Siła tej książki opiera się na kobietach, które wiele przeszły i równie wiele doświadczyły zmagając się z tajgą, zsyłką, bólem odrzucenia. Walcząc o każdy dzień życia, każdego dnia rodząc się i umierając. Los niejednokrotnie potrafi spłatać figla, czasem są łzy wzruszenia i radości, czasem nieopisany ból straty i upokorzenia. Pełny tekst recenzji dostępny w poniższym linku: http://koominek.blogspot.com/2015/10/zbigniew-zborowski-trzy-odbicia-w.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lektura powieści pt. ,,Trzy odbicia w lustrze" autorstwa Zbigniewa Zborowskiego pokazuje w świetny sposób, że pisanie dobrych książek, przedstawiających w ciekawy i nietuzinkowy sposób losy kobiet, nie jest zarezerwowane wyłącznie dla autorów płci pięknej. Powiem więcej, Zbigniew Zborowski potrafi uczynić to w taki sposób, że jest w stanie zainteresować swoją powieścią, która opowiada przecież o kobietach, nie tylko same kobiety. Jestem przecież tego znakomitym przykładem. Chociaż nie ocenię tej książki tak wysoko, jak robiły to czytelniczki, które opiniowały ja przede mną, ale od razu, z ręką na sercu przyznaję, że powieść ta podobała mi się i przeczytałem ją z niemałym zainteresowaniem. Autor w ciekawy sposób przedstawił losy bohaterek - trzech kobiet, ukazując je na tle wielu ważnych wydarzeń historycznych, rozgrywających się w Polsce dwudziestego wieku. Tworząc ciekawą fabułę, zawierającą rodzinną tajemnicę, zafundował czytelnikowi wiele chwil obfitujących w wiele zwrotów akcji, pełnych miłości, ale także zdrady, nienawiści, fałszu czy obłudy. ,,Trzy odbicia w lustrze" jest książką przepełnioną właśnie wieloma, czasem bardzo skrajnymi emocjami, które targają uczuciami czytelnika i nie pozwalają na rozstania z lekturą na dłuższy czas. Czytając powieść, z wielkim zainteresowaniem śledziłem losy Zofii, Wandy i Ani, chcąc dowiedzieć się o nich jak najwięcej i zrobić to jak najszybciej. Ułatwiał mi to plastyczny, łatwy, ale nie infantylny język, którym posłużył się Zbigniew Zborowski przy konstruowaniu swej książki. W prawdzie odniosłem wrażenie, że napisanie pewnych fragmentów powieści nie przychodziło autorowi łatwo, to zastanawiam się czy zrzucić to na karb pewnej nieudolności, czy może stanów emocjonalnych, wywołanych przez opisywanie wydarzeń zawierających ogromny ładunek emocjonalny i mocno oddziałujących na psychikę człowieka? Podzielona na trzy części fabuła opowieści, ukazał czytelnikowi postacie trzech głównych bohaterek, których losy zostały zgrabnie i umiejętnie połączone w jedną ciekawą historię. Przyznam, że memu sercu bliższe okazały się być dwie pierwsze części, które wywołały u mnie więcej emocji i czytałem je z ogromnym zainteresowaniem. W ostatniej części udawało mi się zbyt często przewidzieć wydarzenia, a sam autor chyba zbyt mocno zawierzył przypadkowi i zbyt mało wiarygodnym zbiegom okoliczności. Miało to oczywiście wpływ na końcową ocenę tej powieści, ale nie rzutowało na nią aż tak mocno. Jeśli czytelniczki, które przeczytały już tę powieść twierdzą, że autorowi udało się w doskonały sposób zrozumieć i ukazać skomplikowaną kobiecą sferę psychiczną, to mnie, jako mężczyźnie pozostaje jedynie pod tym tylko się podpisać i powiedzieć na zakończenie: czytajcie ,,Trzy odbicia w lustrze", bo naprawdę warto! Ocena: 4.5/6

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po Trzy odbicia w lustrze sięgnęłam zachęcona wieloma pozytywnymi recenzjami tejże książki. Drugim czynnikiem, który spowodował, że książka musiała do mnie trafić było to, że jest to saga, a sagi rodzinne ja uwielbiam. Gdy książka do mnie dotarła, pozostało już tylko oddać się lekturze. Czy mężczyzna kreślący dzieje trzech pokoleń kobiet, trafił w moje gusta czytelnicze? Przenosimy się do 1939 roku, kiedy to Zosia zamieszkująca na dworze Hryniewiczów, kształci ich syna - Stasia. Pozwala jej to przy realizacji jej planów, a mianowicie zdobyciem wykształcenia. Niestety chwila zapomnienia z paniczem Adamem skutkuje ciążą. Zostaje zmuszona do jej usunięcia, jednak, gdy już jest zdecydowana na ten krok, pewien splot wydarzeń powoduje, że dziewczyna jednak urodzi dziecko. Niestety nieodpowiedzialny Adam pozostawia ją samą i wyjeżdża. Na szczęście na jej drodze staje Witek, któremu nie przeszkadza, że dziewczyna nosi dziecko innego. Wydawałoby się, że już wszystko się ułoży. Niestety przychodzi wojna i jej skutki. Okazuje się również, że życie Zofii i jej potomków nie będzie usłane różami, gdyż kiedyś na jej rodzinę rzucono klątwę. Życie Zofii nie jest łatwe. Gdy w końcu przychodzi dobro, to za chwilę pęka lód pod nogami i wszystko sypie się jak domek z kart. Można by powiedzieć, że jej życie to niekończąca się sinusoida, ze wzlotami i upadkami. Trzy odbicia w lustrze to nie tylko historia Zofii. Z czasem pojawiają się również dwie kolejne kobiety - Wanda, jej córka, oraz Ania - wnuczka. Jakie znamię odciśnie klątwa na dwóch młodszych kobietach? A może jednak uda im się wywinąć? Jestem zachwycona piórem autora. To jak prowadzi narrację, jak powoli odkrywa z czytelnikiem tajemnice rodzinne i przede wszystkim, jak dobrze zna kobiety. Przy lekturze Trzech odbić w lustrze, przypomniała mi się książka Aleksandra Sowy Zauroczenie, którą miałam okazje czytać już jakiś czas temu. Porównałam te dwa tytuły z tego względu, że w obu przypadkach autorzy to mężczyźni piszący o kobietach, piszący fenomenalnie, lawirując pomiędzy emocjami i robiąc to w sposób fenomenalny. I tak jak napisałam to przy okazji Zauroczenia, tak również tu jestem zauroczona i pełna podziwu. Nikt teraz nie wmówi mi, że mężczyźni nie mogą pisać świetnych książek o kobietach i dla kobiet. Już ta literatura nie jest zarezerwowana tylko dla płci pięknej. Mogłabym się pokusić o stwierdzenie, że zarówno Aleksander Sowa jak i Zbigniew Zborowski robią to o wiele lepiej. Ich lektury są bardzo mądre, nie cukierkowe i wnoszące wiele emocji. Dowodzi to twierdzeniu, że mężczyźni to świetni obserwatorzy. Zbigniew Zborowski przedstawia losy trzech kobiet na przełomie siedemdziesięciu pięciu lat. To historia z klątwą w tle, dziejąca się na tle wielu wydarzeń historycznych dziejących się na terenie Polski. Trzy odbicia w lustrze czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Czytając powieść śledzi się z wielką przyjemnością i niewiadomą losy Zofii, Wandy i Ani. To historia o zdradzie, przebaczeniu, miłości i jej odrzuceniu. Jeśli cenicie dobre pióro, świetnie poprowadzoną narrację, sagi rodzinne ukazujące losy rodziny na przełomie wielu lat, to jest to książka dla Was. Powiem szczerze, że mężczyźni również powinni się w niej odnaleźć. Nie ma tu infantylnych, nic nie wnoszących opisów, bohaterzy są z krwi i kości z normalnymi problemami adekwatnie do tego w jakich latach żyją. Zbigniew Zborowski, dziennikarz, podróżnik, do niedawna także nurek eksplorujący zatopione głęboko na dnie Morza Bałtyckiego wraki. To właśnie w ładowni storpedowanego przez radziecką łódź podwodną w 1945 roku statku, przyszła mu do głowy pierwsza scena sagi, której akcja rozpoczyna się tuż przed wybuchem II wojny światowej. W 2013 r. ukazała się jego pierwsza książka Nowy drapieżnik.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ostatnio zdarzyło mi się przeczytać kilka książek o zabarwieniu historycznym. A przecież do dzisiaj byłam niemal pewna, że nie lubię książek historycznych i nawet takich, które o historię się ocierają. Chyba jednak upodobania się zmieniają , ponieważ z ogromną przyjemnością przeczytałam "Trzy odbicia w lustrze", których akcja dzieje się na tle kilku okresów historycznych. Trzy kobiety, trzy pokolenia, trzy odrębne a jednak powiązane ze sobą historie. Polecam wszystkim miłośnikom powieści obyczajowych z historią w tle. Jedyne co mi się nie podobało to kilkuletnie luki w losach bohaterek. A ja tak bardzo chciałam wiedzieć, co wtedy się wydarzyło. Może druga część zaspokoi moja ciekawość.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka, której się nie czyta, nie smakuje, a pożera. Z wielkim rozmachem opisana historia trzech pokoleń kobiet: Zosi, Wandy i Anny. Historia ciekawa, tragiczna, a jednocześnie dająca nadzieję.
Opowieść rozpoczyna się tuż przed II wojną światową, gdy studentka pierwszego roku polonistyki, pochodząca z ubogiej warstwy społecznej warszawianka, przyjeżdża do dworu wołyńskiego, aby dawać lekcje małemu paniczowi. Tutaj dowiadujemy się, że na Zosię i jej potomkinie została rzucona klątwa przez kobietę, która trzęsła półświatkiem warszawskim - Grubą Sabcię. Zosia nieszczęśliwie zakochana i wykorzystana robi wszystko, aby wraz z córeczką Wandzią przeżyć wojnę. Los nie szczędzi im przykrych doświadczeń, a splot nieszczęśliwych wydarzeń w "wolnej" już Polsce sprawia, że drogi matki i córki, które się rozstały w tragicznych okolicznościach, nigdy nie miały się zejść. Również tragicznie rozpoczęło się życie Anny, najmłodszej z pokolenia Czeplińskich. Jej życie to wzloty i upadki, to szczęście, ale i szukanie szczęścia. To wreszcie odpowiedź na pytanie: czy miłość jest w stanie przerwać działanie klątwy?
Książka jest pełna zwrotów akcji. Bohaterki to bardzo wyraziste osobowości, silne, ale również uparte. Ich losy toczą się na tle ważnych wydarzeń historycznych, które w bezpośredni lub pośredni sposób wpływają na życie kobiet.
"Trzy odbicia w lustrze" to powieść o miłości, zdradzie i przebaczeniu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)