Tańcząc na prochach zmarłych
Ludwik Lunar

Czy 600 stron to jest dużo jak na książkę?

Zdaje mi się, że nie, a tym bardziej na kryminał, dzięki któremu im głębiej się za puszczasz czytając go, tym bardziej on Cię wciąga i pochłania w swoją historię. Z każdym rozdziałem zaczynasz odszukiwać i dopasowywać elementy układanki, które nabierają wyraźniejszych kształtów. Przenikasz całym sobą w historię, razem z bohaterami, szukasz dowodów i tropów, jesteś coraz bliżej schwytania mordercy, aż w końcu dochodzisz do zakończenia i tej satysfakcji, że udało Ci się dobrze wytypować zabójcę i że spędzony czas z książką, nie został zmarnowany, a wręcz przeciwnie, bo czytanie jej było samą przyjemnością.
.
Największą robotę robi genialnie uknuta intryga, autor tak poprowadził akcję, że nie sposób było domyślić się zakończenia. Przede wszystkim ta książka, to również silne i skrajne emocje, jakie udzielają się podczas czytania. Czytelnik utożsamia się z bohaterami, chociażby samym Ludwikiem, który będzie musiał stoczyć walkę z własnymi traumami z przeszłości. Jak również i z rodzinami ofiar, które cierpią utratę swoich bliskich i będą walczyć o sprawiedliwość.
.
Z takich minusów, jedynie to, że książka z czasem zaczęła mi się już po prostu dłużyć. Za dużo zbędnych i trochę nużących opisów, przez co akcja została trochę rozwleczona. Jednakże historia sama w sobie jest bardzo ciekawa, to typowo rasowy kryminał z elementami thrillera, który zadowoli każdego czytelnika szukającego stopniowo budowanego napięcia i dobrze skonstruowanej fabuły. Polecam!

Motyw w książkach, gdzie poszukiwany jest morderca, a tropów brak jest zdecydowanie bardzo ekscytujący, czytelnik może wcielić się w rolę detektywa i wraz z bohaterami rozwiązać trudną zagadkę.
Tańcząc na prochach zmarłych to historia, w której ciężko przewidzieć kolejny krok, ponieważ śledztwo prowadzone przez Edwarda Sokulskiego niemal nie posuwało się do przodu ze względu na brak punktu zaczepiania. Kiedy wreszcie w Nowym Porcie zostaje wyłowione ciało młodej kobiety, ma on nadzieję, że to zaginiona Karolina Langiewicz, niestety to nie ona i z jednego śledztwa robią się dwa. Mężczyzna, żyjąc w chaosie, traci ukochaną i stacza się na dno, podejmuję decyzje, które nie podobają się jego zwierzchnikowi i balansuje na krawędzi, jednak wytrwale tracąc po drodze przyjaciół, dąży do rozwiązania zagadek.
Ta historia od razu mi się spodobała i pomimo tego, że książka jest dość gruba, w ogóle tego nie odczułam, czytałam w każdej wolnej chwili, ponieważ śledztwa naprawdę mnie wciągnęły. Główny bohater pomimo swojego niezbyt dobrego wizerunku, niestety zdradzał swoją kobietę z paniami robiącymi to za pieniądze, czego ja nie akceptuje, wywarł na mnie pozytywne wrażenie, robił wszystko, żeby niczego nie zamieść pod dywan. Dużą rolę w tym odegrała również jego partnerka z pracy, Daria Tyszka, która wspierała go w różnych, nie zawsze słusznych decyzjach, kobieta była zawzięta i miała dobre przeczucie.
Mamy tutaj przedstawione układy i układziki, świat, którym rządzą silniejsi i bogatsi, są tutaj ludzie, z którymi nigdy nie chciałabym się spotkać, niestety współpracujący również z policją, więc nietykalni. Tutaj śledztwo zahacza o takich ludzi, więc zginęli przy tym niewinni, którzy zostali w to wszystko wplątani przypadkiem i to są bardzo smutne momenty.
Emocji tutaj nie brakuje, a i zakończenie jest naprawdę dobre, bardzo lubię, kiedy koniec jest z tak zwanym przytupem, ponieważ wtedy książka zostaje na dłużej w pamięci.

Deszczowy Gdańsk, spowity mgłą i tajemnicą, stanowi doskonałe tło dla powieści kryminalnej. Wilgotne, brukowane uliczki, tonące w szarościach i półmroku, skrywają niejedną mroczną historię, której echa wciąż rozbrzmiewają w odgłosach deszczu uderzającego o dachy starych kamienic. Miasto o bogatej i często burzliwej przeszłości, z wąskimi zaułkami, staje się niemym świadkiem ludzkich dramatów, splątanych losów i tajemnic, które przenikają każdą cegłę, każdy bruk. Mgła, unosząca się nad portowymi dokami, zdaje się zasłaniać nie tylko widok, ale i prawdę, a wszechobecna wilgoć wsiąka w dusze mieszkańców, pozostawiając w nich uczucie niepokoju. W takim otoczeniu każde śledztwo nabiera dodatkowego wymiaru, a poszukiwanie prawdy staje się podróżą przez mrok ludzkich serc i dusz.

Powieść zaczyna się od makabrycznego odkrycia - w Nowym Porcie zostaje wyłowione ciało młodej kobiety. Deszczowy Gdańsk, spowity mgłą i tajemnicą, stanowi doskonałe tło dla powieści kryminalnej. Wilgotne, brukowane uliczki, tonące w szarościach i półmroku, skrywają niejedną mroczną historię, której echa wciąż rozbrzmiewają w odgłosach deszczu uderzającego o dachy starych kamienic. Miasto o bogatej i często burzliwej przeszłości, z wąskimi zaułkami, staje się niemym świadkiem ludzkich dramatów, splątanych losów i tajemnic, które przenikają każdą cegłę, każdy bruk. Mgła, unosząca się nad portowymi dokami, zdaje się zasłaniać nie tylko widok, ale i prawdę, a wszechobecna wilgoć wsiąka w dusze mieszkańców, pozostawiając w nich uczucie niepokoju. W takim otoczeniu każde śledztwo nabiera dodatkowego wymiaru, a poszukiwanie prawdy staje się podróżą przez mrok ludzkich serc i dusz.

Powieść zaczyna się od makabrycznego odkrycia - w Nowym Porcie zostaje wyłowione ciało młodej kobiety. Sprawą natychmiast interesuje się starszy aspirant Sokulski. Jego pierwsze podejrzenie, że zwłoki mogą należeć do zaginionej przed niespełna tygodniem osiemnastolatki, nadaje sprawie szczególnego znaczenia. Jednak ustalenie tożsamości denatki okazuje się nieoczekiwanie trudne. To, co mogło być rutynowym dochodzeniem, szybko przeradza się w śledztwo pełne niedomówień i zaskakujących powiązań.

Fabuła książki jest misternie skonstruowana i pełna zaskakujących zwrotów akcji. Autor umiejętnie dozując informacje, stopniowo prowadzi czytelnika przez gąszcz zagadek, które trzymają w napięciu do ostatniej strony. Każdy nowy trop, każdy nowy ślad prowadzi do kolejnych pytań, na które nie ma łatwych odpowiedzi. Czytelnik zostaje wciągnięty w wir wydarzeń, nieustannie zadając sobie pytanie: czy mają do czynienia z seryjnym mordercą, czy może prawda jest jeszcze bardziej przerażająca? 

To nie tylko doskonały kryminał, ale również powieść o głębokim zabarwieniu psychologicznym. Wnikliwa analiza motywacji, lęków i pragnień postaci, ukazuje, jak skomplikowana może być ludzka natura. Każdy z bohaterów, zarówno główni, jak i poboczni, ma swoje sekrety, które stopniowo wychodzą na jaw, nadając opowieści dodatkowy wymiar. Zostajemy zmuszeni do refleksji nad istotą zła, granicą między dobrem a złem oraz tym, co kryje się w najgłębszych zakamarkach ludzkiej duszy.

Kulminacyjny moment powieści jest zaskakujący i pełen emocji. Rozwiązanie zagadki, choć nieoczekiwane, jest logiczne i satysfakcjonujące, co świadczy o umiejętności budowania spójnej i przekonującej fabuły. Ostateczne odkrycie prawdy nie tylko wyjaśnia, co stało się z denatką, ale również rzuca nowe światło na całą historię, zmuszając do ponownego przemyślenia wydarzeń.

,,Tańcząc na prochach zmarłych" to powieść, która z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom literatury kryminalnej i psychologicznej. Bogata w emocje, pełna napięcia i zaskakujących zwrotów akcji, dostarcza nie tylko rozrywki, ale również głębokich przemyśleń. Jej bogactwo emocji, mistrzowsko zbudowana fabuła i literacki kunszt sprawiają, że jest to lektura, której nie można przegapić. Postać samego aspiranta może momentami irytować, jednak mimo wszystko warto wraz z nim kroczyć poprzez tajemniczy labirynt faktów i domysłów. 

 natychmiast interesuje się starszy aspirant Sokulski. Jego pierwsze podejrzenie, że zwłoki mogą należeć do zaginionej przed niespełna tygodniem osiemnastolatki, nadaje sprawie szczególnego znaczenia. Jednak ustalenie tożsamości denatki okazuje się nieoczekiwanie trudne. To, co mogło być rutynowym dochodzeniem, szybko przeradza się w śledztwo pełne niedomówień i zaskakujących powiązań.

Fabuła książki jest misternie skonstruowana i pełna zaskakujących zwrotów akcji. Autor umiejętnie dozując informacje, stopniowo prowadzi czytelnika przez gąszcz zagadek, które trzymają w napięciu do ostatniej strony. Każdy nowy trop, każdy nowy ślad prowadzi do kolejnych pytań, na które nie ma łatwych odpowiedzi. Czytelnik zostaje wciągnięty w wir wydarzeń, nieustannie zadając sobie pytanie: czy mają do czynienia z seryjnym mordercą, czy może prawda jest jeszcze bardziej przerażająca?

To nie tylko doskonały kryminał, ale również powieść o głębokim zabarwieniu psychologicznym. Wnikliwa analiza motywacji, lęków i pragnień postaci, ukazuje, jak skomplikowana może być ludzka natura. Każdy z bohaterów, zarówno główni, jak i poboczni, ma swoje sekrety, które stopniowo wychodzą na jaw, nadając opowieści dodatkowy wymiar. Zostajemy zmuszeni do refleksji nad istotą zła, granicą między dobrem a złem oraz tym, co kryje się w najgłębszych zakamarkach ludzkiej duszy.

Kulminacyjny moment powieści jest zaskakujący i pełen emocji. Rozwiązanie zagadki, choć nieoczekiwane, jest logiczne i satysfakcjonujące, co świadczy o umiejętności budowania spójnej i przekonującej fabuły. Ostateczne odkrycie prawdy nie tylko wyjaśnia, co stało się z denatką, ale również rzuca nowe światło na całą historię, zmuszając do ponownego przemyślenia wydarzeń.

,,Tańcząc na prochach zmarłych" to powieść, która z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom literatury kryminalnej i psychologicznej. Bogata w emocje, pełna napięcia i zaskakujących zwrotów akcji, dostarcza nie tylko rozrywki, ale również głębokich przemyśleń. Jej bogactwo emocji, mistrzowsko zbudowana fabuła i literacki kunszt sprawiają, że jest to lektura, której nie można przegapić. Postać samego aspiranta może momentami irytować, jednak mimo wszystko warto wraz z nim kroczyć poprzez tajemniczy labirynt faktów i domysłów.

To moje pierwsze spotkanie z powieścią tegoż autora. Czy było udane? Czasami... Cała historia przypadła mi do gustu, bo lubię takie w których trzeba sięgnąć o przeszłości. Wiele wątków ostatecznie zgrabnie się spłata, ale po drodze trochę się plącze i dezorientuje czytelnika. Wiadomo nie od dziś, że szczegóły w akcji mają duże znaczenie... Niestety, poczułam się trochę zlekceważona, bo kilka faktów, które jako stały " czytacz" kryminałów powiązałam bezbłędnie, autor potraktował jako odkrycie roku. A przecież Ed, jako całkiem bystry policjant powinien to zauważyć natychmiast. Tym samym powstał tom( tomiszcze) obszerny i lekko przegadany. Trochę niekonsekwencji w samej konstrukcji powieści też się znajdzie: po 2/3 przeczytanego tekstu giną dialogi na rzecz opisów, nagle też pojawiają się zdania kwieciste i górnolotne, tak jak to zawierające tytuł powieści. Trudno też
uwierzyć, że bohater zawieszony w czynnościach, nagle przestaje interesować się światem i żyje jak w równoległej rzeczywistości- upojony powrotem do dziewczyny z macho staje się przytulnym misiem robiącym śniadanka. Tyszka jako partnerka Skulskiego stara się jak może, ale wujek na wysokim stanowisku tak często się pojawia, że zaczynam wątpić w inteligencję dziewczyny. Czyta się całkiem dobrze, choć korekta dała tu potężną plamę( określenie "wypróżniać kanister" z niewiadomych powodów mnie rozśmieszyło, nie brak też błędów stylistycznych). Zakończenie wskazuje na ciąg dalszy i tu mam nadzieję, że będzie może mniej, ale treściowej. Mam nadzieję, że to nie ostatnie spotkanie z twórczością autora, bo warto dawać drugą szansę.

Gdańsk. To tu toczy się akcja najnowszej powieści Ludwika Lunara. 

W Nowym Porcie z wody zostaje wyłowione ciało młodej kobiety. Nie byłoby w tym nic niezwykłego, gdyby nie to, że denatce brakuje prawej dłoni, a jej nogi były mocno związane.  

Ponadto z oględzin patomorfologa wynika, że ten kto zabił nieznaną nikomu kobietę wynika, że jej oprawca pragnął zmylić funkcjonariuszy. 

Jednocześnie w mieście dochodzi do zaginięcia osiemnastoletniej Karoliny Langiewicz. 

Czy te dwie sprawy coś łączy? 

Na te pytania odpowiedzi poszukuje starszy aspirant Edward Sokulski , choć działa co najmniej na granicy legalności. 

A wszystko z powodu jednego filmiku w internecie. 

Policjantowi pomaga Daria Tyszka - kobieta doświadczona ogromną traumą i bagażem w postaci trudnej przeszłości. 

Czy uda się dopaść mordercę? 

Powiązania z półświatkiem, gangsterskie porachunki, tajemnice, mylne tropy i szukające szczegóły wyłaniające się z kolejnych, krótkich i świetnie napisanych rozdziałów tworzą świetną mieszankę , gwarantującą świetnie spędzony czas.   

Fabuła powieści jest dynamiczna i skomplikowana , a styl autora cechuje lekkość przez co całość jest niezwykle przyjemna w odbiorze.

Książka jest sporą cegiełką , ponieważ liczy ponad sześćset stron , lecz czyta się ją z wypiekami na twarzy , a zakończenie naprawdę zaskakuje.