Tajni dyrygenci chmur
Wioletta Grzegorzewska

??

Rok 1986. Nastoletnia Lola wychowuje się w robotniczo-chłopskiej rodzinie, która nie opływa w luksusy. Dziewczyna rozmyśla na temat swojego życia, a tło jej rozważań stanowią odkrywanie tajemnic rodzinnych, katastrofa w Czarnobylu oraz pierwszy wyjazd na kolonie. 

??

Zachęcona ciekawym opisem, intrygującym tytułem i piękną okładką, z chęcią wzięłam się za lekturę. Początkowo z zainteresowaniem chłonęłam przemyślenia Loli i obserwowałam jej rodzinne życie pełne jednoczenie ciężkiej pracy i bierności. Każdy tam był inny - wrażliwa Lola, nieobecna duchem matka, ojciec chętnie wychylający butelkę, nerwowa babcia i cichy dziadek. Stanowili oni naprawdę ciekawą mieszankę wybuchową. Im dłużej jednak czytałam, tym większe znużenie czułam. 

Myślę, że moim głównym problemem z tą historią było to, że nie mogłam się w żaden sposób utożsamić z bohaterką. Obce mi są zarówno czasy opisywane w książce, jak i styl życia rodziny Loli. Z drugiej strony przeczytałam wiele powieści, w których również nie utożsamiałam się z bohaterami i niekoniecznie mi to przeszkadzało.

Wydaje mi się, że dużym problemem była także konstrukcja powieści. Właściwie można ją było zacząć i skończyć w dowolnym momencie. Chyba historie bez wyraźnie zarysowanej, dążącej do czegoś fabuły po prostu nie do końca są dla mnie. 

Myślę, że czytelnikom, którzy przeżywali swoją młodość w tym samym czasie, co Lola, ta historia ma szansę dużo bardziej się spodobać. 

??