Tajemnica Godziny Trzynastej
Anna Kańtoch

Co się musiało wydarzyć, że Nina budzi się w bardzo nietypowej scenerii, w dziwnym stroju i nie pamięta kim jest? Tak właśnie rozpoczyna się powieść. Nie ma pojęcia, jak znalazła się w takiej sytuacji, jak do tego doszło, a najgorsza jest amnezja, która mocno utrudnia dojście do jakiś wniosków. Jednak chwile przed tym wszystkim, dowiadujemy się, że dzieciaki miały wyjechać na ferie z komunistami do urokliwego miasteczka w Bieszczadach i w międzyczasie szkolić się do nowych zadań. Co wydarzyło się pomiędzy tym wszystkim, że teraz Nina wylądowała sama w opuszczonym miasteczku, zdana tylko na siebie? Czy ponownie anielska magia maczała w tym palce? Na jakie przeciwności natrafi dziewczyna? Czy rzeczywiście jest w mieście sama?
 

Niedawno obiło mi się o uszy, że ten tom można czytać bez znajomości poprzednich i jestem tym stwierdzeniem mocno zszokowana. Tutaj mamy dalsze przygody tych samych bohaterów i dużo nawiązań do wcześniejszych przygód. Także na tą chwilę raczej bym takiego rozwiązania nie proponowała. Jednak przejdę do moich wrażeń po tym tomie.

Ogólnie jestem z niego zadowolona. Mamy tutaj zupełnie inną przygodę i zagadkę do rozwiązania. Poznajemy postacie z trochę innej strony i śledzimy z nimi nietypowe sytuacje, których doświadczają. Super wyszedł autorce zabieg, że poznajemy bieżące wydarzenia przeplatane tym, co działo się pomiędzy tym wszystkim.

Jeżeli chodzi o bohaterów to zostali oni wystawieni na ciężką próbę i możemy śledzić ich rozwój i zaradność w ekstremalnych sytuacjach. Nina jakoś w tym tomie nie przypadła mi do gustu. Zachowywała się czasami irracjonalnie i jak na osobę obdarzoną inteligencją, jakoś słabo to wykorzystywała. Z tomu na tom stawała się coraz większym tchórzem i zrzucała zadania na inne osoby. Tamara i Hubert jako osoby troszkę starsze zostały za to świetnie przedstawione! Powoli wchodzą w ten wiek, kiedy interesujemy się zakochaniem, zabawą czy imprezowaniem. I naprawdę super, że to zostało przedstawione, ponieważ dzięki temu, dzieciaki stają się bardziej ludzkie. U Jacka zbytnio dużej zmiany nie zauważyłam, ale nadal go lubię i cieszy mnie to, że dostał dla siebie więcej przestrzeni w historii i mogliśmy go trochę lepiej poznać.

W tym tomie tempo zwolniło. Dalej mamy zagadki, dziwne zjawiska, ale dzieje się to wolniej. Skupiamy się tutaj na czymś innym i nie potrzebna była tak pędząca akcja. Chociaż pod koniec książki to się mocno zmienia. Przez chwilę miałam wrażenia, że autorka musiała zmieścić całe rozwiązanie sprawy na małej ilości stron i dlatego zakończenie jest takie oderwane od reszty. Nie wiedziałam, skąd bohaterowie wysunęli niektóre wnioski i nie kupuję tego wyjaśnienia, niestety.

Jednak po całej trylogii wydaje mi się, że może ona przypaść do gustu wielu osobom. Mamy tutaj czasy powojenne. Polska w czasach komunizmu, cuda, dziwne anioły i grupka dzieci, które mogą odmienić losy niektórych rejonów. Przyjemna, ciekawie napisana i z super wykreowanymi postaciami, które nie są chodzącymi ideałami, tylko takie, które zachowują się jak na ich wiek przystało i popełniają błędy. Pomimo kilku "ale", które miałam w poszczególnych tomach, będą ją miło wspominać.

Od czasu, kiedy ostatni raz sięgnęłam po twórczość Anny Kańtoch, minęło już niestety trochę czasu. Po upływie kilku miesięcy w końcu udało mi się przeczytać trzeci tom z serii Tajemnicy diabelskiego kręgu. Czy książka podobała mi się równie mocno, co poprzednie części? Na to pytanie odpowiem niżej.

Pewnego zimowego ranka Nina budzi się przemarznięta w nieznanym jej miejscu. Wygląda na to, że noc spędziła na zimnej posadzce, na dodatek ubrana w suknię z gorsetem! Nie ma pojęcia, gdzie jest i dlaczego się tam znalazła, no i czemu ma na sobie tak cudaczny strój. Przed dziewczyną kolejna zagadka do rozwiązania. Pewne jest jedno: jeśli dzieje się coś dziwnego, to na pewno związek z tym mają anioły. 

Główną bohaterką, jak można pamiętać z poprzednich książek, jest Nina. Ogólnie tę bohaterkę bardzo lubię, jednak w tej części trochę mnie irytowała swoim brakiem taktu, a potem narzekaniem, że nikt nie chce z nią rozmawiać. Zamiast jakoś w bardziej uprzejmy sposób pytać o interesujące ją rzeczy, waliła dosłownie prosto z mostu i to znienacka. Plusem natomiast jest fakt, jak bardzo wytrwała jest w swoich postanowieniach. Uparła się, że rozwiąże zagadkę związaną z tym wszystkim i po trupach dążyła właśnie do tego. Przyznaję, że to akurat wyszło jej tylko na dobre. 

Cieszę się, że autorka w tej części szerzej przedstawiła postać Jacka. Z poprzednich książek czytelnicy mogą kojarzyć go tylko z kuchnią i jedzeniem, ale w Tajemnicy godziny trzynastej ten bohater został ukazany jako chłopak odważny i lojalny wobec Niny. Mimo tego, że nie uśmiechało mu się to wszystko, to pomagał dziewczynie, jak tylko mógł. No i w końcu nie widzimy Jacka jako tego, który ciągle przesiaduje w kuchni, tylko coś działa!

Anna Kańtoch po raz kolejny rozkochała mnie w swojej twórczości i swoim piórze, choć książka nie jest bez wad. Bardzo podobał mi się klimat, a także rozdziały raz przedstawiające wydarzenia, które miały miejsce od przyjazdu Niny do Wilczych Dołów, a raz rozdziały, gdzie Nina i Jacek starali się rozwikłać główną zagadkę. Trzeba przyznać, że dzieje się tutaj sporo. 

Niestety jednak dla mnie jest to najsłabszy tom z całej serii. Zdecydowanie za mało tu aniołów, które przeplatały się w poprzednich książkach, i na których obecność liczyłam również w tej części. No i na minus zbyt duże rozwlekanie akcji, co chwilami bardzo mnie nużyło. 

Mimo wszystko podczas lektury towarzyszy taki niepowtarzalny, tajemniczy klimat (o którym wspomniałam już wyżej), przez który chce się czytać więcej i więcej. Dlatego ja uparcie będę czekać na kolejne tomy z serii Tajemnice Diabelskiego Kręgu. 

Jeżeli szukacie dobrej powieści młodzieżowej, z wątkiem kryminału oraz fantastyki, to te książki są jak najbardziej dla Was. Mam również nadzieję, że tajemnicze anioły i detektyw Nina Was oczarują. 

Trzecia część cyklu jest nieco inna. Nina razem z przyjaciółmi podczas ferii wyjeżdża na specjalne szkolenie. Wilcze Doły są małą miejscowością, gdzieś na uboczu i dlatego powinni być tam całkowicie bezpieczni. Dodatkowo jeszcze ostatni raport z tego miejsca głosi, iż nie ma w tym miejscu żadnych oznak magii. Brzmi jak bajka. Rzeczywistość nie jest jednak tak prosta. Tajemnice i dziwne wydarzenia ścigają nastolatków. Z jednej strony tajemnicze zniknięcie jednego agenta. Z drugiej strony znikajaące przedmioty, zwierzęta i... miejsca? Jak miejsce może zniknąć? To jest właśnie jedna z zagadek, która wymaga rozwiązania.  Dodatkowo, ponieważ Nina budzi się w sali balowej pozbawiona pamięci, jej historia jest nam pokazywana z dwóch innych perspektyw. Raz znajdujemy się w opuszczonym mieście, gdzie nasza bohaterka nie wie ani co się wydarzyło, ani co tam robi. A innym razem widzimy przebieg wydarzeń w Wilczych Dołach.

Jest to wspaniała opowieść. Króluje w niej tajemnica, a magiczne elementy tworzą atmosferę grozy i niepewności. Atmosfera ta jednak nie przytłacza, ponieważ bohaterka w gruncie rzeczy jest odważna i każda taka przygoda sprawia jej radość.