Rumunia, lata osiemdziesiąte XX wieku. Pewnego ranka siedemdziesięcioletnia Vica Delcă postanawia wybrać się na miasto. Chce złożyć wizytę Ivonie Scarlat. Jeśli ją zastanie, może liczyć na pieniądze. Jeśli nie - poranek będzie stracony... Nim dojdzie do spotkania, Vica poddaje się fali wspomnień, a powieść zaczyna toczyć się szczególnym rytmem, wyznaczonym przez wielogłosową narrację. Rozgrywająca się na dwóch planach czasowych - we wspomnieniach Viki i Ivony, od wybuchu Wielkiej Wojny przez kolejne polityczne zawieruchy, oraz w latach osiemdziesiątych - książka Adameşteanu przedstawia gorzkie losy trzech rumuńskich pokoleń. Jednak świat Straconego poranka opisany został ciepło, a na tę, która nam go przybliża, pisarka wybrała mądrą i dzielną kobietę.
Mówią, że mam najlepsze ucho wśród rumuńskich pisarzy, dlatego że udzielam głosu każdej swojej postaci. Myślę, że mój słuch to wynik życia w kraju odizolowanym od reszty świata. Nigdy nie sądziłam, że moje książki kiedykolwiek zostaną przetłumaczone na inne języki. To było równie nieprawdopodobne jak lot na Księżyc!
Gabriela Adameşteanu
Stracony poranek jest bolesnym symbolem Rumunii złożonej w ciągu jednego wieku w ofierze dwóm wojnom światowym i komunizmowi.
„Lire"
Gabrielę Adameşteanu wyróżnia zarówno jakość jej pisarstwa, jak i melancholijne spojrzenie, którym obejmuje prawie sto lat historii Rumunii. Rzadko spotyka się pisarzy, który darzą swoich bohaterów takim współczuciem.
„Le Monde"
więcej
Mówią, że mam najlepsze ucho wśród rumuńskich pisarzy, dlatego że udzielam głosu każdej swojej postaci. Myślę, że mój słuch to wynik życia w kraju odizolowanym od reszty świata. Nigdy nie sądziłam, że moje książki kiedykolwiek zostaną przetłumaczone na inne języki. To było równie nieprawdopodobne jak lot na Księżyc!
Gabriela Adameşteanu
Stracony poranek jest bolesnym symbolem Rumunii złożonej w ciągu jednego wieku w ofierze dwóm wojnom światowym i komunizmowi.
„Lire"
Gabrielę Adameşteanu wyróżnia zarówno jakość jej pisarstwa, jak i melancholijne spojrzenie, którym obejmuje prawie sto lat historii Rumunii. Rzadko spotyka się pisarzy, który darzą swoich bohaterów takim współczuciem.
„Le Monde"
Informacje dodatkowe o Stracony poranek:
Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2012-01-05
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 584
POLECANA RECENZJA
STRACONY PORANEK
Nieczęsto ukazują się na polskim rynku powieści należące do literatury rumuńskiej. Nieczęso też sięgają po nie polscy czytelnicy. A szkoda -gdyż, jak pokazuje Stracony poranek, ominąć w ten sposób możemy książki naprawdę wartościowe.
Debiutancka powieść Adameştean w melancholijny sposób ukazuje losy przed- i powojennej Rumunii z punktu widzenia kobiet. Niezwykła wrażliwość literacka, plastyczny język i umiejętne zastosowanie różnorodnych planów czasowych przyniosły książce i jej autorce rozgłos oraz światowy sukces.
Historia rozpoczyna się w Rumunii lat osiemdziesi...
więcej
Kup książkę Stracony poranek
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Stracony poranek - opinie o książce
Niesamowita powieść, której nie sposób zapomnieć. To literatura rumuńska. Akcja rozgrywa się w dwóch planach czasowych w świadomości bohaterek. Rozprawa z historią Rumunii zmierzchem rumuńskiej elity to jest tylko jeden z wątków. To powieść uniwersalna. Bohaterki stoją po dwóch różnych stronach życia. Jedna z nich to kobieta prosta, praktyczna, bez uczuć, lubiąca plotki i mająca wobec każdego twardy osąd. Losy historii sprawiły, że zaprasza ją arystokratka. A ona nakłada śmieszną czapkę i chodzi 'od chałupy do chałupy', zostawiając męża w domu. Wszędzie wsadza swój wścibski nos i wszystko chce wiedzieć. Jej rozmówczyni jest przeciwieństwem Viki. To kobieta inteligentna, powściągliwa. Nawet wobec męża i matki mająca takt i wyrozumiałość. Dodam, że na scenie ksiażki są tylko one dwie: Vica i Ivona. Reszta to wspomnienia, myśli, marzenia.
I to zderzenie poglądów na życie, na rodzinę, na męża, takie bez słów, rozgrywające się w monologach zewnętrznych i wewnętrznych bohaterów, jest istotą tej książki. To trochę jak w 'Poszukiwaniu straconego czasu'. A jednak czytałam z uwagą i napięciem, jak dawno żadnej książki. Problemem wynikającym z opowieści i wspomnień jest też w książce stosunek Sophie do córki, taka oschłość. Te wspomnienia Ivony pokazują, że to zaważyło na jej życiu. Sophie też była z określonych przyczyn taka, jaką była. Wspaniałe jest to delektowanie się narratoraopowieścią o popołudniu przy herbatce, pełnym niedomówień i niuansów bez oskarżeń, tragedii bez słów. I to dziwne spotanie już Ivony starszej osoby z wścibską Viką, gdzie dramat też jest niewypowiedziany. Inną osobowością jest Vica, osierocona w dzieciństwie, która 'męża trzyma krótko'. Epilog stawia jej życiu kropkę nad i, a czytelnik zaczyna rozumieć tytuł.
Książka jest mądrą opowieścią o tym, co jest w życiu ważne, a co nie jest. Co trzeba tolerować, a czego nie. Co w pamięci zostaje i o jest najważniejsze. Są ludzie, jak widać w książce, którzy to wiedzą i są tacy, którzy nie wiedzą. A potem jest za późno.
