Śniadanie mistrzów
Vonnegut Kurt

Vonnegut w szczytowej formię. Chcecie więcej tego świetnego i wyśmiewającego humoru Kurta? A może szukacie anty-amerykańskiej powieści, i to wyciągniętej prosto z rąk tamtejszego rodaka ? Wszystko i więcej jest tu. Żywy i prześmiewczy komentarz na temat dzisiejszej kondycji ludzkości, na temat kondycji nas samych oraz naszej moralności. Wszystko to razem z świetnymi i minimalistycznymi rysunkami samego autora znajdziecie tu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Vonneguta uwielbiam za jego bezkompromisowe spojrzenie na świat. Tym razem również się nie zawiodłam. Świat pokazany w "Śniadaniu mistrzów" to świat ogółów i szczegółów -- wszystko jest tak samo ważne, drobiazgi potrafią implikować poważne konsekwencje. Podczas tak prowadzonej narracji Vonnegut odrzuca wszelkie przekonania, niczego nie uznaje za raz postanowione. I tak właśnie, wolny od uprzedzeń, patrzy na świat, jakby widział go po raz pierwszy i opisywał takim, jakim jest -- nie jakim, uczymy się go widzieć. Geniusz!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książki Vonneguta są bardzo specyficzne. Jego humor, postrzeganie świata i wydobywająca się z każdego słowa ironia - nie każdemu przypadnie do gustu. "Śniadanie mistrzów" to już klasyka, jednak nie należy do łatwych w odbiorze dzieł. Początek mocno zniechęca wulgaryzmem ( zadki i bobry były poniżej poziomu) jednak i to ma swój cel. Vonnegut szokuje a jednocześnie zmusza nas do zastanowienia się nad tym jakimi istotami jako ludzie jesteśmy. Po co w ogóle Ziemi człowiek? Czy nasze życie ma sens, czy po prostu my lubimy mu go nadawać i owijać je w papierek ckliwości. Wniosłe hymny, poczucie przynależności do narodu, do ludzkości, nasze obowiązki jako ludzi - dzieci, pracowników, rodziców itd. to wszystko mrzonki. A co jeśli jesteśmy tu dla żartu? Właśnie takie pytania stawia przed nami autor w tej prześmiewczej i zaskakującej pod względem fabuły książki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Satyra społeczna króla dygresji
Zakończoną lekturę powieści Vonneguta w moim przypadku zawsze wieńczy pytanie: “Ale o czym to właściwie było?”. Niezbędne jest kilka dni na poukładanie sobie w głowie tego, co się właśnie przeczytało i odsianie powagi poruszonych problemów od sporej porcji absurdu i komizmu. A problemy są uniwersalne, więc choć powieść powstała prawie pięćdziesiąt lat temu, to twórczość tego autora z pewnością się nie zestarzała.

Vonnegut po raz kolejny dość sprawnie rozprawia się z tym, co toczy współczesne (jemu i nam) społeczeństwo – rasizm, którego niby nie ma, ale jednak ciągle na wielu płaszczyznach jest obecny, a nawet gdyby udało się go wyplenić, to zawsze pozostaje historia tego, co na nim zostało zbudowane. Dość trafna jest również diagnoza tego, co napędza społeczeństwa. O ile w "Kociej kołysce" akcent był położony na religię jako czynnik determinujący ludzkie wybory, o tyle "Śniadanie mistrzów" skupia się na innych aspektach – seksie i pozycji w społecznej hierarchii. Nie od dziś wiadomo, że seks i pornografia świetnie sprzedają (nie tylko siebie) właściwie każdy produkt, a sama seksualność jest jednym z najważniejszych motorów napędzających ludzkość od zarania dziejów. Podobnie jest z osiąganiem jak najwyższej pozycji w społeczeństwie. Jednak to, co jest tak bardzo ludzkie (w najgorszym znaczeniu tego słowa), jednocześnie prowadzi do odczłowieczenia. Spostrzeżenia Vonneguta jak zwykle trafiają w sedno.

"Śniadanie mistrzów" zawiera w sobie wszystkie cechy charakterystyczne w pisarstwie Vonneguta – ironię, komizm, absurd i liczne (naprawdę liczne) dygresje. Główną fabułę dałoby się zmieścić na kilku stronach, ale czym byłoby "Śniadanie mistrzów" bez wszystkich streszczeń fabuły książek Kilgore’a Trouta? Całość ostatecznie jest jedną z najlepszych powieści w dorobku Vonneguta i jedną z lepszych pozycji, by rozpocząć swoją przygodę z autorem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

ŚWIAT NICZYM KONAJĄCY SYFILITYK

Kurt Vonnegut to autor, który nigdy nie celował w pisanie łagodnych, bezpiecznych książek. Właściwie od samego początku jego kariery kolejne powieści, które wychodziły spod jego rąk, wywoływały mniejsze lub większe kontrowersje. Śniadanie mistrzów to jednak tytuł uważany za najbardziej szokujący ze wszystkich, jakie stworzył. Jeśli pamiętacie marny film z Bruce’em Willisem nakręcony na podstawie tej powieści, możecie wątpić, niemniej tak właśnie jest. Szokująco, obrazoburczo – przynajmniej w pewnych ramach, Polak nie zareaguje na całość tak, jak Amerykanin – ale jednocześnie zabawnie i lekko. Przede wszystkim jednak jest genialnie. I nic więcej dodawać nie trzeba.

Spotyka się dwóch wariatów. Jeden z nich pisze książki science fiction, drugi sprzedaje samochody. I tych dwóch wariatów zaczyna rozmawiać i… Brzmi jak początek dowcipu? Może i tak jest, może i Śniadanie mistrzów to dowcip. Komedia. A może tragedia. W końcu oba gatunki leżą tak blisko siebie, że czasem trudno je odróżnić.
Ale tak to wszystko się zaczyna. Kilgore Trout pisze książki, ale niezbyt wiedzie mu się w życiu, a jego nazwisko nie jest szczególnie słynne. Jego egzystencja wygląda tak, że Kilgore ma nadzieję, iż w rzeczywistości wcale już nie żyje. Z Dwayne’em Hooverem rzecz ma się inaczej. Zarabia dobrze na sprzedaży aut, ale zarażony ideą z jednej z książek Trouta, zaczyna myśleć, że oni dwaj są jedynymi myślącymi istotami w świecie samych robotów. W konającym świecie, w którym jedni mają wszystko, a inni nic, a najwięcej ma Ameryka, ich spotkanie stanie się brzemienne w skutki…

Całość recenzji na moim blogu: https://nietylkogry.pl/post/recenzja-powiesci-sniadanie-mistrzow/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)