Słodycz zapomnienia
Kristin Harmel

"Słodycz zapomnienia" Kristin Harmel to powieść należąca zdecydowanie do literatury pięknej. Zdecydowałam się ją przeczytać po mojej wcześniejszej lekturze "Księga utraconych imion". Obie powieści autorki zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Nie tylko tematyką, ale samym sposobem przekazu niezwykle ważnych treści jak i słowem pisanym. Cała fabuła pisana jest rewelacyjnie. Autorka nie ma słabszych fragmentów. Powieść jest niezwykle dobrze opracowana, nie tylko sam pomysł, ale rownież wykonanie. Szczerze mogę powiedzieć, iż jest wykonane bardzo starannie, co niezwykle mnie uradowało.

Następnym plusem, o którym chciałabym wspomnieć jest to, iż przeniosłam się do świata opisywanych stronic. Zapomniałam gdzie się znajduję, kim jestem i o wszystkich swoich zmartwieniach. Tak właśnie powinna być napisana książka. Ta powieść spełnia swoje zadanie wprost rewelacyjnie.

No dobrze, ale przejdźmy do fabuły, bo tytuł nie zdradza wszystkiego chociaż zdradza istotną część, która jednak bez przeczytania powieści niewiele mówi. Hope, główna bohaterka powieści, ma trzydzieści sześć lat i od niedawna jest rozwódką. Posiada nastoletnią córkę, która wchodzi w wiek w którym trudno się dogadać z własnym dzieckiem. Co więcej Hope prowadzi własną cukiernię, której założycielką jest jej babcia Rose. To rodzinny biznes. Jednak z powodu wielu nagromadzonych sytuacji czuje się stara i samotna. Straciła całą wiarę, mimo swojego imienia. Pewnego dnia jej babcia jednak odzyskuje na chwilę pamięć i prosi swoją wnuczkę, żeby dowiedziała się, co stało się z jej krewnymi. Hope spełniając życzenie Rose pozna dramatyczne losy swojej rodziny tym samym jej życie zmieni się na zawsze.

To historia o miłości, wojnie, woli przetrwania, ludzkiej tragedii, odnajdywaniu siebie, przyjaźni, nadziei czy samotności.

Podsumowując na koniec zostaje mi tylko gorąco zachęcić do przeczytania tej powieści i ostrzec, że ciężko się od niej oderwać. Pochłania całą uwagę i nie da łatwo o sobie zapomnieć. Po jej przeczytaniu wciąż nie mogę się pozbierać. Wywarła na mnie naprawdę ogromne wrażenie.

Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo lubię historie z takim drugim dnem, kryją się za nimi niezwykłe, często dramatyczne opowieści z przeszłości. Właśnie taką powieścią jest Słodycz zapomnienia Kristin Harmel. To powieść o poszukiwaniu swoich korzeni, o poznawaniu siebie i najbliższych. O pogrzebanych tajemnicach i dramatycznych wspomnieniach, które pewnego dnia upominają się o swoje i wydobywają na powierzchnię. Z podobnym wyzwaniem musi zmierzyć się bohaterka powieści. Aby spełnić życzenie ukochanej babki wyrusza w podróż do Paryża i próbuje odnaleźć ślady istnienia ludzi, o których nigdy dotąd nie słyszała. Co stało się z członkami rodziny Rose? I dlaczego przez siedemdziesiąt lat babcia nie napomknęła o nich najmniejszym słówkiem? Opowieść Kristin Harmel to słodko gorzka historia o miłości, wojnie, śmierci i sile przetrwania. A także o wierze, która nie umiera, która żyje przez ponad pół wieku w kochającym człowieku. Gorzka, bo zaprawiona piekłem wojny i Holokaustu, żalem związanym z bezsensowną i tragiczną śmiercią ludzi: mężczyzn, kobiet i dzieci, całych rodzin gnanych na rzeź, jak zwierzęta. Tę gorycz autorka przełamuje klimatem pachnącej cukierni, gdzie powstają najcudowniejsze wypieki: wypieki pochodzące z różnych kultur i od ludzi reprezentujących różne religie. Każdy rozdział dotyczący Rose i jej wspomnień zapoczątkowuje smakowity przepis na słodkości. Jakby sama autorka chciała złagodzić gorzkie, dramatyczne wydarzenia przytoczone na kartach swej powieści... W powieści Kristin Harmel spotykamy się również z problemami, z jakimi borykają się współcześni bohaterowie. Hope nie potrafi porozumieć się z córką, która wyraźnie obwinia ją o rozpad rodziny, do tego ma kłopoty finansowe i czuje, że już nigdy nie zwiąże się z żadnym mężczyzną. Jest młoda, ale ma wrażenie, że jej życie przystanęło w miejscu i jest pozbawione szans na szczęście. W zetknięciu z dramatem, który stał się udziałem jej babki, musi jednak przyznać, że tak naprawdę jej problemy są błahe i łatwo można im zaradzić. Być może i my, czytelnicy, dojdziemy do podobnych wniosków, gdy uświadomimy sobie z jakimi okropieństwami stykali się nasi przodkowie? Słodycz zapomnienia jest piękną opowieścią, która mimo smutnej głębi tchnie optymizmem i nadzieją. Daje nam wiarę w to, że jeśli w coś naprawdę wierzymy, to się spełni. Jeśli macie ochotę na przejmującą współczesną opowieść, która nawiązuje do historii II Wojny Światowej i dramatu Holokaustu, ale nie etapuje okrucieństwem, lecz osnuwa wszystko mgiełką wspomnień, polecam Wam Słodycz zapomnienia. To historia, która utoczy nie jedną łezkę wzruszenia, ale równocześnie pokrzepi i napełni serce wiarą w drugiego człowieka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)