Sister
Rosamund Lupton

Narratorką w tej książce jest Beatrice, starsza siostra Tess. Zwraca się do zmarłej Tess, opowiada jej o odkryciach, których dokonała od momentu jej zaginięcia aż do wstrząsającego zakończenia. Dlaczego do niej? Jest to pewnego rodzaju druga szansa, namiastka ostatniej rozmowy, której zabrakło z winy Beatrice. Wyjawia też swoje tajemnice, których nie miała odwagi powiedzieć za życia siostry. Beatrice w tej opowieści nie oszczędza siebie, opowiada te zdarzenia z dystansu, z dużą dawką samokrytycyzmu. Można stwierdzić, że niemal dosłownie postawiła ona przed sobą lustro i przyjrzała się sobie uważnie. Wie, że jednak nie będzie nowego początku dla niej i siostry, stąd przeprasza ją. Kolejne wydarzenia, odkrycia stają się również pretekstem do analizy psychologicznej postaci. Przede wszystkim mamy tu studium winy, rozpaczy, bezsilności Beatrice. Najpierw żyła nadzieją, potem zawiera jakby pakt z diabłem. Aż w końcu policja znajduje ciało jej siostry i orzeka samobójstwo. Zostaje tu też ukazana, poprzez wspomnienia narratorki, postać zmarłej Tess: młodej, energicznej dziewczyny. O Tess dowiadujemy się, że zaszła w ciążę ze swoim żonatym nauczycielem, a dziecko będzie miało mukowiscydozę (chorobę genetyczną). Jednak Tess została poddana terapii genetycznej i wyleczona. Został ukazany jej entuzjazm dla życia, to że w każdym dniu potrafiła zobaczyć

(Kliknij aby rozwinąć opinię)