Simona. Opowieść o niezwyczajnym życiu Simony Kossak
Anna Kamińska

Ciekawe osobowości wyczuwam szóstym zmysłem mola książkowego i zwyczajnie- sercem.

Simona Kossak, córka genialnego rodu krakowskich malarzy i pisarzy, profesor biologii, rozumiejąca mowę zwierząt mieszkanka Puszczy Białowieskiej, przyciągnęła mnie jak magnes i z pasją zagłębiłam się w Jej fascynującej biografii. Biografii napisanej z niezwykłym, wzruszającym wręcz szacunkiem, co wynika nie tylko z całej historii, ale i z listu do Simony, zamieszczonym na końcu książki, w którym autorka dzieli się swoją motywacją do napisania powyższego dzieła. Listu, napisanego do Niej już po Jej śmierci.

Poznajemy złożoną osobowość młodszej z Kossakówien- od narodzin, poprzez pobyt w rodzinnym domu- Jerzówce, edukację, studia, poszukiwanie pracy i swojego miejsca w życiu, po zapuszczanie korzeni w białowieskiej ziemi- a dokładnie życie w leśniczówce Dziedzince, którą dzielila z przyjaciółmi domu- zwierzętami, a także Lechem Wilczkiem, fotografikiem i wieloletnim partnerem.

Ta książka to nie tylko Simona, ale i otaczający Ją ludzie, którzy wywarli znaczący wpływ na rozwój Jej charakteru i wybór życiowej drogi. Ta książka to też zwierzęta, których mowę rozumiała i z którymi dzieliła nie tylko pracę, ale i domową przestrzeń- od narodzin, po śmierć. To wreszcie niezwykła i tajemnicza białowieska przyroda, dla której stała się niepokonanym obrońcą.

Wszystko uwiecznione na pełnych nostalgii, czarno- białych zdjęciach.

Walcząca, niepokorna, wielowymiarowa, niejednoznaczna, pełna sprzeczności- te wszystkie niuanse "Czarownicy z Bialowieży" znajdziemy w tej książce.

Jest jeszcze coś, co mnie zatrzymało, co sprawiło, że spojrzałam z tkliwością na śpiącego męża i pewnie pomyślicie, że to banał, ale poczułam niezwykłe ciepło w sercu. Przesłanie, które za pośrednictwem książki kieruje do czytelników Lech Wilczek:

"Wciąż czuję dojmującą pustkę braku rozmów, którym wtedy nie było dane zaistnieć. I mojego serdecznego uśmiechu, który karygodnie się opóźniał. Zdecydowałem się na te niełatwe wynurzenia, z myślą o parach, dla których mogą być przestrogą. O magii życzliwego uśmiechu mówi najgłębsze, najcenniejsze wskazanie, jakie poznałem i do jakiego dojrzałem: Uśmiechnj się do człowieka, bo możesz go już nigdy więcej w życiu nie spotkać. (...) Warto to powiedzieć ludziom, jeśli uda się z kimś żyć serdecznie, to nie może być nic lepszego, co nas może na ziemi spotkać"

Z pełnym przekonaniem piszę, że to książka z gatunku tych, które Was wzbogacą. Owocnej lektury!

Świetna. Mnóstwo informacji o Kossakach. Wszystko podane w atrakcyjny, erudycyjny sposób.