Serenada zmierzchu
Tracie Peterson

Książka ta jest ostatnią częścią trylogii “Pieśń Alaski”, która opowiada historię rodziny Lindquistów. Zostały tu pokrótce przypomniane sytuacje, które wydarzyły się w poprzednich tomach, więc czytelnik, który wcześniej nie zapoznał się z nimi ma ogólną wiedzę na temat wcześniejszych zdarzeń. Wielka szkoda, że nie ma kontynuacji tej serii. Z ogromną ochotą sięgałam po kolejne części. Może i Wy rozpoczniecie przygodę z "Pieśnią Alaski"...

Fabuła osadzona jest na początku ubiegłego wieku. Britta wyjeżdża z Sitki, rodzinnego miasta położonego na Alasce, zraniona przez mężczyznę. Kieruje się do Europy. Tam poznaje sławnego dyrygenta, który oświadcza się dziewczynie. Nasza bohaterka jednak nadal kocha innego. Postanawia odwiedzić rodzinne strony, aby w spokoju przemyśleć sprawy. W tym czasie do Sitki przyjeżdża także Juri - jej dawna miłość. Czy tym razem uczucie ich połączy na zawsze?

Fabuła w "Serenadzie zmierzchu" skupia się w przeważającej mierze wokół losów Britty, co jednak nie przeszkodziło również opisać dość szczegółowo ważkie wydarzenia z życia bliskich jej osób. Autorka w bardzo barwny sposób przedstawiła przeżycia, problemy, zgryzoty, ale także szczęście i zadowolenie.
Książka niezmiernie wciąga. Nastrojowa, melancholijna, niezwykła, kształcąca, moralizatorska, rozrzewniająca opowieść. Bardzo umiliła mi szary wieczór. Powieść skłania do głębszych refleksji. Ukazuje jak należy pielęgnować uczucie, aby rozkwitało, rozwijało się. Autorka opisała w tej książce dążenia i tęsknoty bohaterów w bardzo obrazowy, sugestywny sposób.

Okładka przykuwa wzrok, harmonizuje z wnętrzem powieści, jest urokliwa. Powieść "Serenada zmierzchu" jest przepełniona emocjami. Niezwykle sentymentalna, duchowa podróż do Sitki. Jeśli do tej pory nie mieliście sposobności zapoznać się z twórczością tej autorki - warto to czym prędzej zmienić.

Tracie Peterson (rocznik 1959) autorka tzw. powieści chrześcijańskiej. Pisze też powieści historyczne z wątkiem romantycznym. Tworzy również pod pseudonimem Janelle Jamison. Wraz z mężem Jimem i 3 dziećmi mieszkają w Montanie. Do tej pory napisała już ponad 80 powieści, z których wiele stało się bestsellerami.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W dzieciństwie często bawiliśmy się w większych grupach. Zdarzało się, że dziewczynki interesowały zabawy chłopaków, jednak ci nie do końca zainteresowani towarzystwem młodej płci pięknej, starali się za wszelką cenę odgonić to towarzystwo od siebie. Dziewczynki bawiąc się w dom często za swoich przysłowiowych mężów wybierały kolegów, ale tych kolegów ulubionych, nie mógł to być przypadkowy chłopak. Zdarzało się, że te dziewczęce, dziecinne miłości trwały bardzo długo. Jednak czy istnieje taka możliwość, aby to uwielbienie trwało wiele, wiele lat, a w życiu dorosłym nie ujawniając wcześniej swoich uczuć, należy usunąć się w cień, gdyż nasz ukochany z dzieciństwa poślubia inną? Okazuje się, że jest to możliwe, i taka sytuacja spotkała właśnie Britte. Britta, najmłodsza córką Lydii i Kjella powraca do Sitki, aby przemyśleć propozycję Brentona Maltese - dyrygenta, który zaproponował jej możliwość grania pierwszych skrzypiec w swojej orkiestrze. Oprócz tego, oświadczył się jej. Jednak dziewczyna, pragnie przemyśleć te obie propozycje, wiedząc o tym, ze, gdy się zgodzi to dom rodzinny będzie odwiedzać rzadziej. Wie, że stając u boku Brentona będzie miała wszystko. Powrót na Alaskę i zbieg wielu zdarzeń powodują, że wcześniej podjęta decyzja może nie ujrzeć światła dziennego. Nadal kocha się w Jurim, jednak wie, że jego serce jest już zajęte. Po przyjeździe do rodziców, okazuje się, że żona Juriego zaczyna rodzić. Niestety umiera i pozostawia samym sobie dwie córeczki, kilkuletnią Elsę oraz malutką Darię. Juriego nie ma przy niej, gdyż pracuje on w kopalni. Nie ma, kto zając się dziewczynkami. Britta podejmuje decyzję trochę wbrew rodzinie, która zaważy na jej całej przyszłości. Czy po powrocie Juriego, ten będzie chciał zająć się córkami? Czy po trzęsieniu ziemi w Los Angeles, ojciec i brat Britty wrócą cało do domu, a przede wszystkim, co takiego ukrywa nielubiany przez rodzinę przyrodni syn jej matki? Tracie Peterson, znana również pod pseudonimem Janelle Jamison, to autorka przede wszystkim powieści chrześcijańskich, z których wiele stało się bestsellerami. Pisze też wiele powieści historycznych z wątkiem romantycznym osadzonych w różnych epokach. Mam żal do siebie, że lekturę tej serii rozpoczęłam od ostatniego tomu. Miałam pewne luki w wiadomościach, nie do końca znałam bohaterów, nie wiedziałam, kto kim jest i jakie ma zadanie do wykonania. Wnioskuję po opisach, że każdy z tytułów poświęcony jest konkretnej osobie. W Serenadzie zmierzchu autorka skupia się na młodej dobrze zapowiadającej się skrzypaczce Briccie. To moje pierwsze spotkanie z autorką, a już jak owocne. Od książki ciężko było się oderwać, przeczytałam ją w ciągu jednego dnia. Tracie Peterson porywa swoim style, ma świetne pióro, potrafi zainteresować czytelnika już od pierwszego rozdziału. Britta to dziewczyna o wielkim sercu. Zakochana od lat w jednym mężczyźnie, nie chce stawać pomiędzy nim a jego ukochaną, postanawia wyjechać i zapomnieć. Gdy okazuje się, że małe dzieci pozostają bez opieki, swoją przyszłość stawia pod znakiem zapytania i postanawia się nimi zająć. Początkowo wydaje się, że robi to tylko dla Juriego, jednak pewien wypadek powoduje, że czytelnik dostrzega w niej wielką miłość do dzieci, kiedy to widać po jej zachowaniu, że traktuje je jak własne, jakby sama je urodziła. Autorka poprzez tę historię uświadamia nam jak ważne jest pogodzenie się z przeszłością, i zrozumienie, że poprzez wcześniej popełniane błędy nie jesteśmy źli, mamy możliwość poprawy. Dużo uwagi autorka poświęciła zagadnieniu wiary bohaterów, jednak nie przesłania ona samej historii Britty i Juriego. Serenada zmierzchu to bardzo piękna historia o zaufaniu, zaangażowaniu, współpracy międzyludzkiej, pełna rodzinnej miłości.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Serenada zmierzchu" to już ostatnia część trylogii ,,Pieśń Alaski" amerykańskiej pisarki Tracie Peterson. Tom zamykający historię rodziny Lindquistów okazał się być tym najlepszym i najbardziej emocjonującym. Główną bohaterką powieści jest Britta, najmłodsza córka Lydii i Kjella. Dziewczyna wraca do Sitki jako uznana i doceniana skrzypaczka, aby przemyśleć propozycję znanego dyrygenta. Mężczyzna chce ją uczynić swoją żoną oraz pierwszą skrzypaczką w swojej orkiestrze. Wygląda na to, że Britta będzie żyła jak w bajce otoczona miłością mężczyzny, który nie widzi poza nią świata. Liczne podróże, wspaniałe koncerty, wystawne bale, piękne stroje kuszą młodą dziewczynę, ale... No właśnie, wszystko byłoby idealne, gdyby nie fakt, że opuszczając Alaskę bohaterka zostawiła swoje serce Juriemu. Powrót do domu będzie dla niej prawdziwą konfrontacją z przeszłością. Ze wszystkich bohaterek Tracie Peterson to właśnie Britta jest najlepiej wykreowana. Dziewczyna jest miła, słodka i urocza, jak wszyscy z rodziny Lindquistów, ale w przeciwieństwie do reszty ma buntowniczy charakter, bywa egoistyczna i przebiegła. A wszystko po to, żeby zdobyć serce Juriego. Dzięki temu Britta to dla mnie jedyna bohaterka pani Peterson, z którą chciałabym się identyfikować. Jej problemy i dylematy autentycznie poruszają. Również Juri to postać z krwi i kości, niegrzeczny chłopak, którego prześladują demony przeszłości. Co prawda przeszedł nawrócenie i teraz próbuje poukładać swoje życie na nowo, ale potrzebuje kobiety, która powie mu co ma robić (choć on sam jeszcze o tym nie wie). Miłosne perypetie bohaterów niezwykle mi się podobały, ale autorka zepsuła nieco mój ogólny odbiór powieści poprzez wmieszanie do akcji pasierbów Lydii. Pani Peterson niepotrzebnie wróciła do starych spraw i na siłę wprowadziła kolejne dramatyczne wątki, które okazały się po prostu nudne. Na szczęście Briita i Juri są tak fajną parą, że przez wzgląd na nich i ich skomplikowane relacje można przymknąć oko na wszystkie niedociągnięcia fabuły. Trylogia ,,Pieśń Alaski" to seria idealna dla wrażliwych dziewczyn i kobiet, które uwielbiają sagi rodzinne, historie o miłości i poplątanych ludzkich losach. Wszystkie trzy powieści mają bardzo podobny klimat i są równie dobre, choć dla mnie zdecydowanie najlepsza była ostatnia część - ,,Serenada zmierzchu". Drogie panie, ze swej strony zapewniam was, że czas spędzony ze wszystkimi częściami trylogii

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Miło było po raz trzeci spotkać się z rodziną Lindquistów w gościnnej Sitce na Alasce. Czas biegnie nieubłaganie, ciotka Zee zmarła przed kilkoma laty, Dalton z Phoebe mają szczęśliwą rodzinę i czwórkę rozkosznych dzieci, a dwudziestoczteroletnia Britta – córka Lydii i Kjella powróciła z podróży po Europie, aby w domowym zaciszu podjąć najważniejsze decyzje swojego życia i zmierzyć się z  przeszłością – pierwszą młodzieńczą miłością, od której przez te wszystkie lata nie mogła się uwolnić. Mężczyzna jej serca – Juri Bielikow to przyjaciel Daltona, z którym dorastała i którego już w dzieciństwie wybrała na bohatera swoich marzeń i snów. Po powrocie na Alaskę Britta dowiaduje się, że Juri wyjechał do pracy w bliżej nieokreślone miejsce, ma wiele własnych problemów, nieszczęśliwe małżeństwo, utracił wiarę w Boga i sens życia. Kiedy pewnego dnia żona Juriego umiera niespodziewanie w połogu, Britta, w porozumieniu ze swoja rodziną, decyduje się zaopiekować dziećmi ukochanego mężczyzny do czasu, aż ten powróci do domu. Opieka nad trzyletnią Laurą i nowo narodzoną Darią jest dla niej prawdziwym błogosławieństwem i pozwala mieć nadzieję na spotkanie z Jurim.
 
Jakie decyzje podejmie Britta? Czy spotkanie z Jurim będzie spełnieniem jej dziecięcych marzeń? Jakie niespodzianki czekają bohaterów Sitki?
 
Powieść dostarcza wielu emocji, podobnie jak dwie poprzednie części. Niespodzianki, jakie los przygotował Lindquistom są dalekie od sielanki. Rodzinie przyjdzie zmierzyć się z trudnymi wydarzeniami, a i dawna przeszłość związana z pierwszym małżeństwem Lydii i jej bezwzględnymi i okrutnymi pasierbami nie pozwoli o sobie zapomnieć. W tej powieści, podobnie jak w całej trylogii, odnaleźć możemy wiele nawiązań do Biblii. Historia opisana przez Tracie Peterson tchnie nadzieją i ufnością w Boga. Nieustanna pomoc i opieka Najwyższego towarzyszy człowiekowi przez całe życie od narodzin aż do śmierci.
Żal, że to ostatnia już część tej ciepłej i wzruszającej sagi rodzinnej przepełnionej wiarą, nadzieją i miłością. Mam  nadzieję, że wkrótce pojawią się w polskim przekładzie kolejne powieści autorki. Napisała ich ponad osiemdziesiąt, więc naprawdę jest w czym wybierać. ?

Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)