Serce umiera ostatnie

Ocena: 4.5 (6 głosów)
Inne wydania:
Polska premiera najnowszej powieści jednej z największych pisarek świata. Stan i Chrmaine są małżeństwem, które stara się utrzymać na powierzchni w czasach kryzysu gospodarczego i społecznego. Mieszkają w samochodzie, utrzymują się z napiwków, jakie Charmaine dostaje w barze, gdzie pracuje jako kelnerka. Są narażeni na napaści ze strony włóczących się bandytów, ich sytuacja staje się coraz bardziej beznadziejna. A zatem kiedy natykają się na ogłoszenie Projektu Pozytron w mieście Consilience, będącym „eksperymentem społecznym”, gwarantującym stałe zatrudnienie i własny dom – natychmiast się zgłaszają. To złowieszcza, przewrotnie zabawna opowieść o bliskiej przyszłości, w której praworządni żyją w zamknięciu, a złoczyńcy chodzą wolno. Serce umiera ostatnie jest dowodem wyżyn pisarstwa Margaret Atwood.

Informacje dodatkowe o Serce umiera ostatnie:

Wydawnictwo: Wielka Litera
Data wydania: 2016-04-20
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 978-83-8032-091-8
Liczba stron: 384

więcej

Kup książkę Serce umiera ostatnie

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Serce umiera ostatnie - opinie o książce

Avatar użytkownika - Joannate
Joannate
Przeczytane:2022-02-18, Ocena: 5, Przeczytałam, 52 książki 2022,

Margaret Atwood chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Po jej książki zawsze sięgam z przekonaniem, że czeka mnie poruszjąca i wciągająca lektura. Tak było i tym razem. "Serce umiera ostatnie" to jedna z tych książek, które na długo zostają  w pamięci. 

Autorka ukoazuje nam na początku parę małżeńską, o której szybko wyrabiamy sobie własną opinię, a w miarę rozwoju akcji przekonujemy się, że bardzo się myliliśmy. Zupełnie nie spodziewałam się kierunku, w którym podążyła ta historia! Byłam zaintrygowana, zdumiona i trudno mi było się oderwać. 

Niezwykła antyutopia wykreowana przez Atwood daje do myślenia i jest tak bardzo niepokojąca, że na pewno nie zapomnę o tej książce. Nie zawiodłam się po raz kolejny - i będę sięgać po kolejne utwory autorki, bo są tego warte. Margaret Atwood łączy w swych powieściach wciągającą fabułę i mądre przesłanie, a to bardzo cenna umiejętność. 

Link do opinii
Avatar użytkownika - wkp
wkp
Przeczytane:2017-04-22, Ocena: 4, Przeczytałem,
MAŁŻEŃSTWO I WIĘZIENIE Margaret Atwood to kolejne z wielkich literackich nazwisk, jakie odkryłem całkiem niedawno temu. Z miejsca zachwyciłem się twórczością autorki i choć to dopiero trzecia jej powieść, jaka trafiła w moje ręce, śmiało mogę zaliczyć ją do ulubieńców. Ciekawe, nieszablonowe fabuły, które skłaniają do myślenia, kontrowersje mające konkretny cel i znaczenie, rewelacyjna psychologia postaci i znakomity styl. A wszystko to na styku opowieści społecznych i ambitnej fantastyki. I takie również jest ,,Serce umiera ostatnie", znakomite dzieło warte przeczytania szczególnie w oczekiwaniu na opus magnum pisarki, czyi ,,Opowieść podręcznej", która już w maju doczeka się wznowienia nakładem wydawnictwa Wielka Litera. W niedalekiej przyszłości sytuacja ekonomiczna i społeczna przedstawia się wręcz tragiczne. Rynek się załamał, bezrobocie wzrasta, a pozbawieni środków do życia ludzie zeszli na drogę przestępczą. Nie wszyscy jednak, wciąż są bowiem tacy, którzy starają się zachowywać w normalny sposób, ale nie jest to łatwe. Do tego typu ludzi należy małżeństwo Stan i Charmaine, które w wyniku kryzysu zmuszone było zamieszkać w samochodzie. Ledwie wiążąc koniec z końcem, mając dość życia w niebezpiecznym środowisku decydują się wziąć udział w eksperymencie społecznym o nazwie Projekt Pozytron. Jego założenia są proste - uczestnicy otrzymują dach nad głową, pracę etc., jednak jak zawsze jest jakieś ,,ale". Przez miesiąc mają wieść życie niemal idylliczne, przez kolejny mieszkać w swoistym więzieniu i tak na przemian aż do końca. Patrząc na to, jak wygląda reszta otoczenia, nawet to drugie miejsce zamieszkania nie wydaje się być wcale takie złe. Kto jednak stoi za tym wszystkim? Jaki ma cel? I do czego doprowadzą osobliwe relacja Stana i Charmaine z parą, z którą wymieniają się co miesiąc ,,domami"? Spotkałem się z bardzo wieloma negatywnymi opiniami na temat tej powieści, ale przyznam, że zupełnie ich nie rozumiem, choć wiem skąd się wziął taki stan rzeczy. Przeciętni czytelnicy, są jak przeciętni widzowie, to co ambitne odstrasza ich albo spotyka się z niezrumienieniem. Nie mówię, że to najlepsza z książek Atwood, bo tak nie jest, ale na tle 90% współczesnej fantastyki, nawet tej z ambicjami, wypada lepiej, niż bardzo dobrze. To, co różni ,,Serce..." od popularnych powieści, które stają się hitami, to brak tanich chwytów i maskowania fabularnych mielizn szybką akcją. Akcji u Atwood zresztą jest stosunkowo niewiele, ale nie o to przecież chodzi. Autorka bierze zgrany schemat utopii/antyutopii i wyciska z niego coś nowego, świeżego, ciekawego. Przede wszystkim jednak interesuje ją głębia, prawda i przesłanie oparte na analizie kondycji człowieka i społeczeństwa. Oddzielną rzeczą wartą omówienia są sami bohaterowie. Tym razem Attwood równocześnie robi z nich ludzi z krwi i kości, co i konkretne archetypy. Jednocześnie pozostają więc realni, jak i zupełnie realności pozbawieni. Ich zachowanie nie zawsze bywa logiczne, ale zawsze czemuś służy, trzeba tylko zadać sobie nieco trudu by to zrozumieć. Moja lepsza połowa powiedziała o twórczości Atwood, że już w samym stylu jest coś takiego, że nie sposób oderwać się od książki i jest to prawda. Autorka pisze w sposób rewelacyjny, pełny, soczysty, krwisty wręcz. Prawdziwi miłośnicy dobrej, mądrej i nieszablonowej literatury z pewnością będą zatem zachwyceni. Dlatego polecam ich uwadze zarówno tę powieść, jak i pozostałe utwory z dorobku Margaret Atwood. Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/04/22/serce-umiera-ostatnie-margaret-atwood/
Link do opinii
Avatar użytkownika - Ivy
Ivy
Przeczytane:2023-06-22, Ocena: 4, Przeczytałam, 52 książki 2023,

Tym razem Pani Atwood, podobnie jak w "Opowieści podręcznej", stworzyła w świecie normalnym, świat z lekka "nienormalny". Chociaż tak naprawdę, gdyby się tak bardziej i głębiej zastanowić, to tak do końca nie wiadomo, który z tych światów jest bardziej normalny, czy ten rzeczywisty, czy ten z Eksperymentu. Granica, jak mi się wydaje, jest dość płynna. Trochę to przypomina Stanfordzki eksperyment więzienny  Philipa Zimbardo, tak jakoś porównanie to nasuwa się samo. 

 

Jednak u Atwood jest bardziej komicznie, zwłaszcza pod koniec. Te wszystkie Elvisy Presleye i Marilynki  Monroe, w ilościach hurtowych, nieźle mnie rozbawiły. Chociaż tak naprawdę, to wcale śmieszne nie było...zwłaszcza gdyby miało się zadziać naprawdę. 

Link do opinii
Avatar użytkownika - katibe
katibe
Przeczytane:2017-11-14, Ocena: 5, Przeczytałam, Mam, 26 książek w 2017 r.,
Avatar użytkownika - moonioz
moonioz
Przeczytane:2017-04-09, Ocena: 5, Przeczytałam, 52 książki 2017, Mam, Przeczytane, Ulubione,
Avatar użytkownika - rozczytana
rozczytana
Przeczytane:2016-10-13, Ocena: 4, Przeczytałem,
Inne książki autora
Opowieść podręcznej. Powieść graficzna
Margaret Atwood0
Okładka ksiązki - Opowieść podręcznej. Powieść graficzna

Fabuła powieści rozgrywa się w niedalekiej przyszłości na terenach obecnych Stanów Zjednoczonych. Stworzone tam państwo, Gilead, jest ideologiczną...

Dług. Rozrachunek z ciemną stroną bogactwa
Margaret Atwood0
Okładka ksiązki - Dług. Rozrachunek z ciemną stroną bogactwa

Co łączy grecką boginię Nemezis, Ebenezera Scrooge\'a, Fausta, szamanów yatari, małpki kapucynki, zjadaczy grzechów, światowy kryzys finansowy...

Zobacz wszystkie książki tego autora
Recenzje miesiąca
Srebrny łańcuszek
Edward Łysiak ;
Srebrny łańcuszek
Dziadek
Rafał Junosza Piotrowski
 Dziadek
Aldona z Podlasia
Aldona Anna Skirgiełło
Aldona z Podlasia
Egzamin na ojca
Danka Braun ;
Egzamin na ojca
Cień bogów
John Gwynne
Cień bogów
Rozbłyski ciemności
Andrzej Pupin ;
Rozbłyski ciemności
Wstydu za grosz
Zuzanna Orlińska
Wstydu za grosz
Jak ograłem PRL. Na scenie
Witek Łukaszewski
Jak ograłem PRL. Na scenie
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy