Serce i pazur. Opowieści o uczuciach zwierząt
Simona Kossak

ZWIERZĘCE MARZENIA
W moje ręce wpadła interesująca pozycja od Wydawnictwa Marginesy. „Serce i pzaur.Opowieści o uczuciach zwierząt” autorstwa Simony Kossak to prawdziwa perełka dla wszystkich tych, którzy pragną zgłębić tajemnice zwierząt.

Sarna, zwierzę znane nam wszystkim. Postrzegane nawet jako pospolite. A co wiemy o sarnach? Czy sarny bywają złośliwe? Dlaczego sarnia matka wydaje się być daleką od wyobrażeń o idealnym rodzicielstwie? Pasące się na skraju lasu, galopujące szaleńczo przez zagajniki, czy sarny skrywają przed nami sekrety? Tak i to takie, które naprawdę mogą zaskoczyć.

Simona Kossak, od urodzenia związana ze zwierzętami, przez kilkadziesiąt lat mieszkająca w leśniczówce w Białowieży, odchowała mnóstwo dzikich zwierząt. Zabiera nas na fascynującą wycieczkę tropami zwierząt. Tych, które myślimy, że dobrze znamy i tych, które żyją w egzotycznych krajach. Zwierzęta tworzą skomplikowane struktury, a nasza ograniczona ludzka percepcja wciąż odmawia im prawa do ...uczuć. Wiele gatunków zwierząt przeżywa rozłąkę, stratę, czują smutek, radość, rozżalenie. W swojej książce „Serce i pazur” Simona Kossak otwiera nas na inne, niż to jakiego nas nauczono, postrzeganie zwierząt. Czy goryle płaczą? Jakie sukcesy mają serwale? Czy kwoki to najlepsze na świecie matki? Ogromna liczba ciekawostek, obserwacji i badań przedstawionych w bardzo przystępny sposób, Krótkie rozdziały podzielone tematycznie, dużo zdjęć i rycin. Książkę czyta się bardzo miło. Zwierzęta odkrywają przed nami swoje sekrety. Musimy tylko się na nie otworzyć. 

Każdy, kto kiedykolwiek nawiązał silną relację ze zwierzęciem, nieważne czy psem, koniem czy chomikiem, wie, że zwierzęta posługują się calą gamą uczuć. Mają swój język. Ten, którym komunikują się z pobratymcami i ten zarezerwowany dla nas, ludzi. Jednak czy wszystkie te uczucia są wyłącznie pozytywne? Jak zwierzęta radzą sobie ze strachem, zazdrością, wrogością? Simona Kossak posługując się przystępnym językiem opowiada o zawiłościach zwierzęcego postrzegania, wprowadza nas w tajniki umysłu rozmaitych zwierząt. Obdarzona dużą empatią i wiedzą, o zwierzętach opowiada z pasją, ale nie przemądrzale. Nasi mali sąsiedzi i zwierzęta, które znamy wyłącznie z filmów i książek, kryją mnóstwo tajemnic, a teraz mamy okazję poznać choć część z nich.

Pomimo tego, że zbiegiem lat zmienia się ludzka mentalność i dostrzegać zaczynamy problemy zwierząt, coraz częściej o tym mówimy, to wciąż częstym jest brak szacunku dla nich. Dzięki takim książkom zwierzęta otrzymują kolejny ważny głos w dyskusji o swoje prawa. To zasługa ludzi, którzy jak Simona Kossak, są nie tylko pasjonatami, ale i badaczami. Poświęcając całe swe życie zwierzętom mogą nauczać o nich, przełamywać tabu i obalać przykre mity, które wokół wielu gatunków przez lata narastały.

„Serce i pazur” to nie tylko bardzo przyjemna książka, która dostarcza wielu ciekawostek i daje szansę na lepsze poznanie zwierząt. To przede wszystkim książka bardzo potrzebna. Taka, która w mądry sposób pokazuje nam jak się otworzyć, jak obeserwować przyrodę, jak nie wadzić. Taki savoir vivre dla każdego miłośnika leśnych wycieczek. Dodatkowym atutem są zdjęcia i ilustracje, które pozwalają nam poznać rzadkie, ciekawe gatunki zwierząt, a te, które dobrze znamy prezentują w całkowicie nowych odsłonach. 

Życzyłabym sobie więcej takich lektur, ładnie napisanych, inteligentnych i traktujących o ważnych, dla mnie osobiście, sprawach. Myślę, że to książka dla każdego, kto kocha zwierzęta i pragnie poznać je od innej strony. Jest spragniony wiedzy na ich temat i lubi poszerzać swoje horyzonty. Brawa należą się także Marginesom za wspaniałą okładkę, która jest idealnym dopełnieniem treści. Książka jest po prostu wspaniale przygotowana. Dobrze sprawdzi się w roli prezentu. 

Autorka Simona Kossak to fachowiec w tej dziedzinie, ponieważ jest z wykształcenia biologiem oraz miłośniczką przyrody zwłaszcza Puszczy Białowieskiej. 
W swojej książce " Serce i pazur" zabiera nas w niezwykłą podróż po świecie zwierząt. I jak można się przekonać w wielu aspektach są bardzo podobne do nas ludzi. Podobnie jak my są gatunki, które preferują życie stadne, a członkowie nie potrafią funkcjonować samotnie. Jest to związanie z miejscem gdzie dany zwierz żyje. Tam gdzie jest dużo pożywienia ogromne stado nie ma problemu z przetrwaniem i rozrodem Inaczej jest w środowisku jakim jest las. Tu w pojedynkę i w małym stadzie jest łatwiej. Nawet tak prozaiczne sytuacje jak choroba, zwłaszcza zakaźna czy pasożytnicza wpływają na stado.
Inny rozdział jest poświęcony porozumiewaniu się. I tu także tak jak u ludzi komunikat może być rożnie odebrany. Ha i czy wiedzieliście, że ośmiornica może się zarumienić ?Tak, tak tu też kobiety maja silny wpływ na płeć przeciwną. I nawet bez słów można zachęcać, ale i zniechęcać. I czytamy o całym wachlarzu wysyłanych sygnałów pozawerbalnych, zapachowych i innych, które czasami decydują o przeżyciu. I tu przykładem mogą być drgawki w obliczu niebezpieczeństwa jakie wywołuje w ciele wąż heterodont.
Genialnymi zachowaniami mogą się pochwalić samice w czasie oczekiwania na potomstwo oraz po urodzeniu. Autorka dużo miejsca poświęca sarnom, bo one wyspecjalizowały się w dbałości o maluchy.
Wszyscy właściciele domowych czworonogów zapewne wiedzą jak bardzo potrafią cieszyć się psiaki na widok pana czy pańci. Tu w ruch wchodzi wszystko od czubka nosa po kręcący młynka ogon. Można dostrzec podobieństwo do dzieci, które bez skrępowani wyrażają radość. Później w życiu dorosłym ta spontaniczność zanika schowana za dobrym wychowaniem. A że radość jest zaraźliwa to u zwierząt można dostrzec wiele sytuacji, w których od osobnika do osobnika przeskakuje radosna iskra.  I tak ptaki śpiewają, ale tez goryle, koń hasa a nawet bobry w wodzie wywijają koziołki i raczej nie można tego przypiąć do innej sytuacji. Zwierzaki też bawią się ze sobą lecz czasem taka zabawa przeradza się w droczenie czy wręcz upokarzanie.
A skoro było o radości to musi być tez o smutku. który występuje w tym świecie. Powody - różne od żalu po stracie rodziny po utratę wolności jak choćby u małpek kapucynek.
Ale zwierzęta przede wszystkim się boją. Objawy są różne od trzęsących się nóg u goryla przez szczękanie zębami u delfina, jeżenie sierści u psa po chowanie głowy jak u papugi. I tak jak my biomy się ich bo są większe od nas i tak naprawdę nie rozumiemy ich zachowania tak i one boją się nas. Bo właśnie strach jest obok instynktu rozrodczego gwarantem życia na ziemi.
Na koniec słów kilka o książce jako takiej. Jest piękna, z piękną okładką i rewelacyjnymi czarno białymi zdjęciami i rysunkami wykonanymi z ogromną dbałością o detale.