Sepia
Klaudia Zacharska

Czego boicie się najbardziej? Jakie są Wasze największe lęki, których się obawiacie?
.
Książkę miałam okazję przeczytać dzięki Book Tour zorganizowanym przez @suspense_books i jej patronatowi, którego jej bardzo gratuluję i zazdroszczę, bo się nie dziwię, że wzięła ją pod swoje skrzydła, bo to jest kawał dobrej literatury. Szczerze to się nie spodziewałam, że będzie, aż tak dobra.
.
Po przeczytaniu zaledwie kilkunastu stron, miałam już wyrobioną opinię na temat tej książki, a było to dla mnie bardzo miłe zaskoczenie. A mianowicie styl pisania autorki, rozwinięcie fabuły i klimat, który momentami zamieniał się w mroczną i pełną emocji powieść, idealnie oddaje klimat książkom grozy Stephana Kinga, którego wręcz uwielbiam. Stopniowe podnoszenie napięcia związane z lawiną katastrof, która spotyka mieszkańców, przemieszane z wydarzeniami ich dnia codziennego, idealnie się wpasowuje w kaniony mieszanki gatunków, które towarzyszą Kingowi. Pomieszanie gatunku obyczajowego z domieszką horroru i grozy, z pewnymi elementami nadprzyrodzonymi, no czego chcieć więcej od dobrej książki?
.
Autorka stworzyła genialną historię, która na początku poprowadzi Was po pięknym miasteczku, z pozoru wyglądającym na spokojne i malownicze, ale do czasu. Z dnia na dzień zaczną dziać się tu dziwne zjawiska atmosferyczne, które odcinają mieszkańców od reszty świata. Zaczyna się walka o przetrwanie i strach towarzyszący ludziom. Z kolei czytelnik narażony jest na ciągłe napięcie, które stworzyła autorka w sposób genialny. Uważam, że Pani Klaudia ma wręcz wielkie predyspozycje do zostania naszą Polską Królową Grozy👑
.
Żeby nie było tak słodko, to zawsze znajdzie się w książce bohater, czyli przysłowiowa czarna owca, która swoim zachowaniem irytuje i drażni. W tym wypadku był to zrozpaczony ojciec, który po stracie żony, nie mógł pogodzić się z jej odejściem i nie radził sobie z opieką nad dziećmi. Miałam ogromną ochotę potrząsnąć facetem, aby w końcu wziął się w garść i przestał rozczulać się nad sobą, bo nie tylko on cierpi na tym świecie. Tego Pana mogę przeboleć, na rzecz całej książki, którą wręcz musicie przeczytać, jest to pozycja obowiązkowa!!!

Najnowsza powieść Klaudii Zacharskiej urzekła mnie swoją okładką i opisem. Ja jako sroka okładkowa nie mogłam sobie odmówić sięgnięcia po tę książkę a tym samym miałam okazję w końcu poznać pióro Autorki.

Sepia to malownicze i spokojne miasteczko, w którym życie toczy się własnym torem. To tutaj swoją księgarnie prowadzi znana z sarkastycznego poczucia humoru, ale również życzliwości i troskliwości, Zuza.

Niespodziewanie życie mieszkańców zamienia się w koszmar. Odcięta od świata Sepia zmaga się z anomalią pogodową, mieszkańcy giną w tajemniczych okolicznościach i jakby tego było mało, w okolicach zaczyna grasować morderca.

W obliczu nieznanego zagrożenia, Zuza musi chronić siebie i innych. Czy przezwycięży ogarniający ją strach?

Już po przeczytaniu pierwszych stron wiedziałam, że to lektura idealna dla mnie. Fabuła powieści wciągnęła mnie do tego stopnia, że ciężko było odłożyć książkę choćby na moment. Czytałam w każdej wolnej chwili, tak bardzo chciałam poznać zakończenie, które okazało się bardzo zaskakujące. Autorka stowrzyła genialną powieść z niebanalną fabułą i świetnie wykreowanymi bohaterami. Urzekł mnie jej klimat, mroczny, tajemniczy i pełen niepokoju, małe miasteczko a w samym jego sercu grasujący morderca. Idealnie!

"Sepia" to książka genialna pod każdym względem. Emocje jakie mi towarzyszyły podczas czytania, są nie do opisania. Po skończonej lekturze mogę z czystym sumieniem napisać, że jestem w pełni usatysfakcjonowana. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Klaudii i z pewnością nie ostatnie. Polecam!

Autorka przenosi nas do malowniczego miasteczka Sepia , w którym mieści sie księgarnia Papierowa Sowa prowadzona przez Zuzę i Ewelinę.
Zuza jej właścicielka ma dosyć specyficzne poczucie humoru, ale jest życzliwą i troskliwą osobą.
Pewnego dnia pod jej opiekę trafia dwunastoletnia Ola, która straciła matkę.
Niespodziewanie życie w miasteczku zamienia się w koszmar. Odcięta przez powódź zostaje nękana tajemniczymi śmiertelnym wypadkami.
Zuza musi chronić Olę, która pierwsza dostrzega zależność między licznymi tragediami.
Wspólnie podejmują próbę powstrzymania kolejnych katastrof.
Czy uda im się obronić przed własnym strachem?
Czy spokojne miasteczko może być nawiedzone ?

To powieść, która od pierwszych stron wzbudza ogromną ciekawość.
Czytelnik spotyka się z całym wachlarzem odczuć. Od bólu strachu, radości po zaskoczenie, a może i obłęd.
To wszystko serwuje nam fabuła i bohaterowie, którzy są dosyć różnorodni.
Czuć klaustrofobiczny klimat małej mieściny.
Przy okazji dowiedziałam się co jest pantofobia. 🙂

Gdyby lęki stały się rzeczywistością…

Sepia to malownicze miasteczko, które pewnego dnia zostaje odcięte przez powódź. Gdyby tego było mało miasteczko zaczynają nękać tajemnicze śmiertelne wypadki, które wywołują panikę wśród mieszkańców. Czym jest tajemnicze zagrożenie? Czy Zuza, właścicielka księgarni będzie w stanie ochronić siebie i Olę, dwunastolatkę dochodzącą do siebie po stracie matki? 

Z twórczością autorki poznałam się za sprawą horroru „Kantata” i już wtedy wiedziałam, że nie będę przechodziła obok jej książek obojętnie. Klaudia Zacharska ma niesamowity dar do wymyślania historii nieoczywistych i przyprawiających o gęsią skórkę. 

Fabuła „Sepii” jest genialna! Widać, że została przemyślana w każdym calu, a klimat który jej towarzyszy od pierwszych stron jest mroczny i naprawdę specyficzny. Czuć mrok, lęk, niepokój… Jest gęsto i niepokojąco…Tutaj kompletnie nie wiemy czego możemy się spodziewać, a strona za stroną dzieje się coraz więcej. Ta historia po prostu wciąga, a czytelnika ogarnia napięcie, które powoduje, że książki nie da się odłożyć na bok. Do tego emocje, które nami podczas targają podczas lektury to coś niesamowitego. Nie sposób nie poczuć tutaj gniewu, współczucia, ale i radości. Autorka zaserwowała nam istny rollercoaster emocjonalny. 

Jednak najważniejsi są tutaj bohaterowie. Nie tylko niezwykle realistyczni, ale i różni. Każdy z nich kryje w sobie coś innego, ale nie sposób ich nie lubić. Zuza, Ewelina, czy nawet mała Ola bardzo mi imponowały swoim zachowaniem. Ole dodatkowo niezwykłą dojrzałością jak na dwunastolatkę, której świat wywrócił się do góry nogami po śmierci ukochanej matki. Tak naprawdę każda z tych postaci mogłaby istnieć naprawdę i mógłby nią być każdy z nas. 

Ważne jest też to, że książka łączy w sobie kilka gatunków. Od obyczajówki, po fantastykę, thriller psychologiczny, prawdziwy horror, a nawet i delikatny romans. Autorka genialnie lawiruje pomiędzy tymi gatunki tworząc jedną spójną całość. 

„Sepia” to książka przemyślana i wciągająca za sprawą swojej nieprzewidywalnej fabuły i świetnego zakończenia, którego kompletnie się nie spodziewałam. Podczas jej lektury możemy poczuć dreszczyk emocji, a autorka udowadnia nam, że pisarko może nam zaprezentować jeszcze wiele. Ja już czekam na kolejną książkę Klaudii Zacharskiej, a Wam polecam do przeczytania „Sepię”. Idealna książka na letnie wieczory! 

Gdyby nie spora ilość całowania i migdalenia się, pomyślałabym, że czytam jakąś książkę napisaną przez Marcina Szczygielskiego, dedykowaną dzieciom. Tylko że u Pana Marcina, jest lepiej, bez rozciągania w nieskończoność zakończenia i postacie są bardziej prawdziwe. 

Jednak i "Sepia" nawet mi się podobała. Mamy więc dorosłych, niby to mądrych i wygadanych, a jednocześnie z niezbyt otwartymi umysłami. "Wyrośniętych" już z tego co wciąż mogą "zobaczyć dzieci". Mamy w końcu i te dzieci, a właściwie jedną rezolutną dwunastolatkę, która wie i widzi lepiej i szerzej niż umysły skostniałych dorosłych.

Mamy również, dziwną aurę, spowijającą Sepię, niewielkie miasteczko i tylko ją. Poza Sepią pogoda jest zupełnie normalna. Obie właścicielki księgarni "Papierowa sowa" mnie totalnie irytowały. Przemądrzała Zuza, która wszystko wiedziała najlepiej i wszystkich pouczała. Policjanta jak ma prowadzić śledztwo, ojca jak ma traktować własne dzieci. Mimo że ani nie była policjantką, ani nie miała własnych dzieci. Ale to nie nowina, wszak nie od dziś wiadomo, że najlepiej wychowuje się dzieci cudze ?

Oraz niewidoma Ewelina, wyidealizowana do bólu, przez co nie do końca prawdziwa. Dość infantylne dialogi (czy coś), ale znakomity pomysł na fabułę i za ten pomysł ode mnie gwiazdka dodatkowa. Raczej nie sięgnę po inne książki tej młodej pisarki, dla mnie są zbyt dziecinne, chociaż momentami autorka próbowała temu zaradzić, opisując stan ofiar...

Strach i obawy nie mogą umrzeć. Można je schować głęboko na dnie serca, ale zawsze tam są."

Sepia to malownicze miasteczko, w którego sercu znajduje się księgarnia Papierowa Sowa. Jej właścicielki Zuza i Ewelina pewnego dnia muszą wziąść pod opiekę 12-letnią Olę, która niedawno straciła matkę.

Do tego w miasteczku zaczyna dziać się coś niedobrego. Najpierw nawiedza je powódź, odcinając wszystkie drogi wjazdowe, a potem zaczynają się zgony.

Trzeba powstrzymać zło, które niszczy wszystko co dobre.

Tylko...

Czy to się uda???

Do Sepii zło wkrada się niepostrzeżenie.

Niczym wieczorna mgła otula nas swoim niepokojem. Karmi lękami i strachem.

Zabiera wszystko, co kochamy.

Atmosfera gęstnieje z kartki na kartkę, a my coraz bardziej zapadamy w mrok, który otacza to niepozorne miasteczko.

Autorka wykonała tutaj kawał wybitnie dobrej, klaustrofobicznej roboty!

Przy czytaniu czujemy się bowiem coraz mniej komfortowo wyobrażając sobie nas samych zamkniętych i czujących wszechobecny zapach strachu.

W Sepii nikt nie może być pewny, czy za chwilę nie straci tego, co dla niego najcenniejsze.

Po ,,Kantacie" Klaudia wykonała ogromny progres. Jest świadoma tego, co nam serwuje i czym najlepiej może nas przestraszyć.

Bo czyż najbardziej na świecie nie obawiamy się o tych, których kochamy?

A strach podyktowany miłością, nie przegrywa z najgorszym złem?

W Sepii możemy dobitnie się o tym przekonać.

Dla mnie książka była wyjątkowa i ogromnie ją Wam polecam!!!

Ta książka to prawdziwa niespodzianka. Zaczyna się ze strachem, dawkując odrobinę obyczajówki i delikatnie przechodząc w zjawiska paranormalne. Następnie poczytamy o niewinnej miłości do wyjątkowej kobiety, która nie zauważa zalotów wstydliwego mężczyzny. Poznamy historię małżonka wciąż tęskniącego za zmarłą żoną i innego, który wie o zdradach swojej małżonki. Mieszkańcy Sepii mają ogrom problemów z którymi każdy z nich radzi sobie po swojemu. Każde emocje są szczerze opisane, z inną intonacją i klimatem. Jedynie te dziwne zjawiska zaczynają przybierać na sile, a w głowie pewnej osoby rodzą się psychiczne myśli. Czuje fascynację czymś, co jest nie zdrowe i przeczy człowieczeństwu. Bywają osoby, które nad wyraz wyczuwają coś złego i potrafią to opisać, lecz bywają i takie, które niczego nie zauważyły. Są zbyt zajęte własnymi problemami by to dostrzec, poczuć i usłyszeć. Te szepty naprawdę przerażały...
Są takie momenty, gdzie można czytać pod strachem i takie, kiedy czytając autentycznie się boimy. Bardzo dobry klimat zagrań psychologicznych połączonych z pewną rezerwą i obojętnością. Jeśli już czujemy, że nic nas nie zaskoczy, to niemal od razu dzieje się coś mrocznego, potrafiącego wywołać spore ciarki na plecach. Dodam, że Sepia to małe miasteczko do którego ciągnie coraz więcej ludzi i nie wiedzą nawet dlaczego. Od pewnego momentu zacznie dziać się tam coraz gorzej i straszniej. Niby czytelnik będzie chciał jakoś racjonalnie wytłumaczyć dziwne wypadki, które zaczną się tam dziać, jednak warto wiedzieć, że nie ma tutaj zbiegów okoliczności, ani przypadków. Możecie sami poszukiwać tutaj zależności między wypadkami, lub zdać się na Olę, która...
Która jest wyjątkowa...
Słuchajcie, kto lubi thrillery pomieszane ze zjawiskami paranormalnymi będzie książką zachwycony. Ja ze swojej strony bardzo ją polecam, gdyż czyta się ją szybko ze względu na dużo dialogów i ten emocjonujący dreszczyk, gdzie nie wiadomo jak to się wszystko skończy:-)

Sepia to malownicze miasteczko posiadające idealne miejsce dla książkoholików, czyli księgarnię Papierową Sowę. Życie biegnie tu pozornie spokojnie, ale mieszkańców dręczą różne lęki. Koszmary tworzy samo życie, w każdym domu jest jakiś problem. Przemoc domowa, utrata bliskiej osoby, brak akceptacji ze strony dzieci, alkoholizm, choroby, utrata mienia... U każdego noc uwypukla rozterki nie pozwalając spać.

Pewnego dnia jakaś tajemnicza anomalia meteorologiczna odcina Sepię od świata. Miasteczko zamienia się w zakręcony słoik pełen ludzkich udręk, najgorszych koszmarów wydobytych z mrocznych zakamarków dusz. Te głęboko skrywane lęki dopadają mieszkańców doprowadzając do eskalacji strachu i niemal do obłędu. Co się dzieje, gdy strach się urzeczywistnia? Czy da się od strachu wyzwolić?

Ta historia zaczyna się niczym świetna obyczajówka. Bohaterowie są żywi i prawdziwi, mogą być każdym z nas. A gdy zawieje wiatr niepokoju, spadnie deszcz lęku, atmosfera zmrocznieje wychodzą na jaw głęboko skrywane ludzkie prawdziwe oblicza. Rodzi się groza. Tym, co tu urzeka to nie tylko niesamowity klimat, ale i grad emocji, który nas rozbija do cna.

Klimat jaki tu autorka stworzyła to prawdziwy majstersztyk! Jest gęsto, mrocznie i klaustrofobicznie. Dreszcze biegną nie tylko wzdłuż kręgosłupa, ale wstrząsają całym ciałem.

To dobrze dopracowana i przemyślana historia, z nieprzewidywalnym zakończeniem. To historia wielogatunkowa, mamy tu zjawiska nadprzyrodzone, szczyptę romansu, thriller psychologiczny i prawdziwą grozę. Autorka zdecydowanie udowadnia, że #grozajestkobietą !

Bardzo klimatyczna groza momentami szarpiąca struny wrażliwości. Polecam Wam z całego serducha!

P.S. Do tej pory takim literackim miejscem, w którym marzyło mi się znaleźć był Cmentarz Zapomnianych Książek Zafóna, teraz jest nim Papierowa Sowa.