Bezradni
Klaudia Zacharska

Kamila, dla której muzyka to jest po prostu życie, wielka miłość i ogromna pasja. Ma szczęście, że wykonuje pracę, która naprawdę bardzo lubi, gdyż jest sprzedawca w sklepie muzycznym. Marek brat Kamilii, z którym jest bardzo zżyta. Mężczyzna pracuje w banku i udziela się charytatywnie. Często wyjeżdża w podróże służbowe. Lecz nie przeszkadza to rodzeństwu, które łączy niezwykła więź i traumatyczne przeżycia.

~

Kamila traci kontakt z Makiem, bardzo się denerwuje i robi wszystko aby odnaleźć brata. Nikt nie wie co się z nim mogło stać, okazuje się, że jego wyjazd był prywatnym urlopem. Kamila zgłasza zaginięcie brata ale sama też próbuje go odnaleźć na podstawie jego dziennika. 

~

Marek zamknięty na pustkowiu w piwnicy. Torturowany przez parę oprawców, którzy bez wahania wykonują coraz gorsze zbrodnie na mężczyźnie. Jego cierpienie obserwuje mały chłopiec, który mimo strachu dzielnie się trzyma. Czy mężczyzna okłamuje siostrę? Czy kobieta go odnajdzie? Co się wydarzy?

~

Kamila czytając dziennik Marka odkrywa szereg jego tajemnic. Bezradna, zszokowana i załamana kobieta odkrywa prawdziwe oblicze mężczyzny. Kim tak naprawdę jest Marek?

~

Pierwszy raz czytałam książkę, która zawierała tyle grozy śmiało mogę nazwać tę książkę horrorem. Autorka zaskoczyła mnie opisami tortur mężczyzny, podpowiadało to ciarki na moich plecach ale mimo wszystko chciałam chłonąć bardziej tę książkę. Książka jest dla osób o naprawdę stalowych nerwach i jeśli ktoś lubi przekąski podczas czytania to do tej książki nie polecam podjadania.

~

Fajnie, że czytelnik do końca nie wie co tak naprawdę się wydarzy i już od pierwszych stron czuć taki lekki niepokój i napięcie. Było to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki i ja już chce więcej! Mimo, iż nie czytam zazwyczaj takich książek to ta mnie po prostu urzekła i zachwyciła. Polecam każdemu kto choć odrobinę lubi bardzo mocne i krwawe lektury! Jednym słowem szokująca i ogromnie wciągająca książka. Klaudia gratuluję tak wspaniałej książki i czekam na więcej. 

"Wszystko było nie tak, jak powinno."

Moment, w którym Marek otwiera oczy i z przerażeniem uświadamia sobie, że znajduje się w obcym pomieszczeniu - paraliżuje. Ból i obrażenia, które odczuwa łagodzi chłód kamiennej posadzki. Stara się skupić i poskładać myśli, by wydobyć z pamięci ostatnie godziny. Ostrożnie rozgląda się po surowych, kamiennych ścianach, które tylko pogłębiają narastające zdezorientowanie. Nagle ciszę przeszywa dźwięk przekręcanego klucza. 

Na moment wszystko zamiera, gdy słyszy zbliżające się kroki.

...

Bolesne doświadczenia zbliżają. Po śmierci matki Marek stał się dla Kamili jedyną bliską osobą. Wsparcie, które otrzymała od brata "chociaż chwiali się na krawędzi depresji" dało jej siłę, by przetrwać ciężki okres żałoby. Niespodziewany brak kontaktu z jego strony, jest dla dziewczyny dotkliwym ciosem. Z determinacją stara się zrobić wszystko by odnaleźć brata. Wie, że musiało wydarzyć się coś złego. Nie przypuszcza jednak, jak mroczne sekrety wyjdą na jaw...

Odczułam ten mrok niespiesznie wydzielający się z kart powieści. Skala okrucieństwa, którego jesteśmy świadkami przyprawia o dreszcze i szokuje. Jednak szybko odkrywamy, że to zaledwie ułamek dramatycznego spektaklu, który nas czeka. Niektóre fragmenty poruszały wyobraźnię tak wyraziście, że mimowolnie zamykałam oczy, zaciskając zęby. Umiejętnie dawkowane napięcie sprawia, że nie mogłam oderwać się od lektury.

Autorka pokazała nam mroczne odsłony przerażającej obsesji, oraz obraz ludzkiej tragedii. Z wnikliwością sportretowane zachowania i emocje dojrzewające na przestrzeni lat. 

Finał nieprzewidywalny, zaskakuje, dając pole do popisu naszej interpretacji.

Obowiązkowa, dla wszystkich miłośników mroczniejszych klimatów.

Najnowsza książka Klaudii jest inna niż poprzednie, ponieważ tym razem lekko skręciła w kierunku horroru ekstremalnego. Mroczna, brutalna a także pokręcona, i co ciekawe to wyszło zdecydowanie na plus. Mocny prolog zapiera dech w piersiach! I to sprawiło, że już od pierwszych stron przepadłam. Niezwykle trzyma w napięciu. To historia nie tylko o tytułowej... bezradności.

To także historia meandrach pogmatwanych relacji międzyludzkich. Niełatwa miłość rodzicielska. Przyjaźń brata i siostry, która potrafi być krucha. Zdegenerowana miłość kobiety i mężczyzny. Lęki oraz pragnienia skrywane głęboko w duszy. I o bezgranicznym zaufaniu do drugiego człowieka. Prawda nie zawsze daje wytchnienie.

Krok po kroku, wychodzą na jaw mroczne, rodzinne sekrety, osnute atmosferą strachu i niepewności, a także poczucia zdrady. Jest krwawo i makabrycznie. Okrucieństwo, które miażdży! Raz po raz, poczujecie gulę w gardle, ta historia jest niezwykle ciarkogenna!

Bezradność ma wiele odcieni. Utrata bliskiej osoby przez lata nie przynosi ukojenia. Groza życia ofiary będącej zabawką dla oprawcy. Zaginięcie ważnej osoby i brak wiedzy o niej wyniszcza, a to z kolei prowadzi do desperackich czynów. Tak wiele sytuacji, w których człowiek czuje się bezradny... a uciekający czas jedynie rozszarpuje rany zamiast je zabliźniać.

Jak wielkie spustoszenie w umyśle powoduje zniewolenie? Jak niewiele trzeba, aby utracić ludzkie odruchy? Straumatyzowany człowiek jest w stanie wiele zrobić, aby tylko poczuć ulgę. Co jeśli ulgę przynosi jedynie ból? Jak cienka bywa granica między byciem ofiarą a oprawcą?

Jak niewiele trzeba, aby czuć się bezradnym? Tutaj, dzięki Klaudii możemy doświadczyć emocji jakie odczuwa ofiara, a także pozostałe postaci dramatu. Bohaterowie nie są papierowi, mają głębię psychologiczną, łatwo możemy wejrzeć w skłębione myśli straumatyzowanych umysłów.

Wzbudza ogrom emocji, a na koniec sieka czytelnika na kawałeczki. O tak! Zakończenie rozwala! To zdecydowanie moja ulubiona książka Klaudii. Uwielbiam takie mocne thrillery! Oby tak dalej!

Gorąco polecam!