Sekretni przyjaciele Zuzi. Tycipieski. Tom 1
Rose Lihou

Piękny ogród wymaga wiele pracy. Nie zawsze mamy siłę, aby go należycie pielęgnować. Może lepiej ułatwić sobie życie? Zrezygnować z rabatek oraz sadzawek, a zamiast tego zrobić trawnik albo patio? Przed takim dylematem stają dziadkowie małej Zuzi. Jednak wnuczka staje w obronie ogrodu, bo wie, że zamieszkują go wyjątkowe istoty, które powinno się chronić. Są to tytułowe tycipieski z powieści Rose Lihou.

Jest to nieco sielankowa bajka, ze względu na naturę, która łagodzi i koi, ale nie brak w niej dramatyzmu. Zuzia, główna bohaterka, to spokojna skromna dziewczynka. Przyjeżdża z mamą do dziadków, aby pomóc im w codziennych obowiązkach. Znajduje szczerą przyjemność w pielęgnacji ogrodu oraz zajmowaniu się tycipieskami. Bardzo martwi ją perspektywa likwidacji bezpiecznego bluszczu, w którym mogą schować się małe żyjątka. Ale sąsiadka, przewodnicząca komitetu sąsiedzkiego, nalega na uporządkowanie posesji. Ta postać wprowadza nutkę napięcia. W toku fabuły dowiadujemy się, że ma interes w tym, aby zieleń zniknęła z ogródków sąsiadów i posunie się daleko, aby zrealizować swój plan.

Wizja tycipiesków, jako zagrożonego gatunku, który trzeba chronić – co zapewne ma być nawiązaniem do owadów i sterylnych ogrodów, jakie nie służą mikrośwatowi – średnio do mnie przemawia. Nie zaprzeczę, że są to przesłodkie istotki, ale jednak pieski i wiążą się z nimi inne skojarzenia. Chyba lepiej w tej roli sprawdziły się wróżki z publikacji „Wróżkowy ogród”. Georgia Buckthorn dobrze uchwyciła delikatność i dzikość z jaką owady się kojarzą.

Muszę jeszcze napisać słówko o Zuzi. To jest nieśmiałą osóbka, która w toku fabuły się otwiera. Pasja, wytyczony cel sprawiają, że wychodzi z cienia, szuka rozwiązań i uczy się głośno mówić. To wszystko dodaje jej energii, a owa energia jest paliwem dla śmiałości, której – wydaje się, że – dziewczynce brakuje. Przepiękna metamorfoza.

„Tycipieski” to książka, która zachęca nas do spojrzenia pod najmniejszy listek. Rose Lihou przypomina, że i tam są żyjątka, które warto chronić. Autorka prowokuje nas też do przedefiniowania definicji piękna. Do zobaczenia tego piękna w naturze, a nie przedmiotach nabytych.

Kim są tycipieski?

To  sekretni mieszkańcy ogrodu dziadka, których niebawem pozna Zuzanna Blum.

Zuzia wraz z mamą przeprowadza się do domu dziadków. Czeka ją dużo zmian, nowa szkoła, nowe miasto i nowi przyjaciele.

Dziewczynka jest bardzo nieśmiała i cicha.

Po przyjeździe na miejsce Zuzia odtwarzała w głowie wspomnienia związane z domem dziadków, kiedy to przyjeżdżała tu jako mała dziewczynka. Pamiętała piękny ogród dziadka, lecz teraz, kiedy wyjrzała za okno swojego pokoju, niczym nie przypominał pięknego ogrodu z jej wspomnień. Ogród był bardzo zaniedbany i zarośnięty.

Spacerując po zaniedbałym ogrodzie Zuzia napotyka pękniętą donice, która widziała z okna pokoju. W środku znajdował się zaginiony bucik dziadka.

Kiedy Zuzia zajrzała do środka, z buta wyskoczyły cztery tycie stworzonka i ukryły się za zasłoną bluszczu.

Pestka, Miłek, Lila i Jaśmin. Cztery tycipieski zaufały Zuzi i dały się jej poznać. Dziewczynka każdego dnia przychodziła do ogrodu, przynosiła jedzenie, dodawała otuchy przy burzy, robiła im drobne prezenty, a małe stworzonka znalazły w niej przyjaciółkę.

Pewnego dnia Zuzia wchodząc do domu trafiła na dorosłych, którzy w kuchni przy stole rozmawiali z dwoma obcymi mężczyznami.

Ogród dziadka miał zamienić się w patio, które nie wymaga poświęcenia tak jak ogród.

Niestety, wiązało się to ze stratą bezpiecznego schronienia jej tyci przyjaciół.

Czy Zuzia znajdzie w sobie odwagę by sprzeciwić się decyzji dorosłych?

Jaką tajemnice skrywa dziadek Zuzi?

Czy dziewczynka znajdzie sposób na rozwiązanie problemu z ogrodem dziadka i uchronieniu tycipiesków?