Salamandra
Natasza Socha

Znacie cykl „Matki, czyli córki” Nataszy Sochy? Ja poznałam go od czwartego tomu i pewnie bym go nie poznała do tej pory gdyby nie skusiła mnie piękna egzotyczna okładka z salamandrą, która ma swoje znaczenie w tej powieści. Tak więc dzisiaj zapraszam Was na recenzję „Salamandry”, która jest czwartą częścią tego cyklu.

 

Kalina jest 54-letnią kobietą, która samotnie wychowuje ośmioletnią córkę Helenę. Kiedy odchodzi Kosma, czyli jej ukochany, Kalina traci radość życia. Wtedy wprowadza się do niej jej starsza córka Kira, która chce pomóc jej w tych ciężkich chwilach, mimo że sama ma własne problemy. Pewnego dnia w ich domu pojawia się Jakub, który zmienia życie Kaliny, a także jej córek. Jak dalej potoczą się losy tych wszystkich kobiet? Dlaczego odszedł tak naprawdę Kosma? 

 

Książka ta wyróżnia się narracją trzecioosobową i dzieli się na dwie części. W pierwszą, z początku trudno było mi się wkręcić, jednak zakończyła się ona w taki sposób, że zaraz musiałam zacząć czytać kolejną część. Opisywała ona smutne losy kobiety, która nie może otrząsnąć się po odejściu ukochanego i której wszyscy wokół próbują pomoc. Można tu było zauważyć miłość i troskę bliskiej rodziny, do której należały niełatwe relacje i specyficzne osoby (szczególnie taką osobą była matka Kaliny), jednak każdy mógł na siebie liczyć. Druga część już mocniej zaczęła mnie wciągać, bo można było w niej bardziej poznać główną bohaterkę. Na początku każdego rozdziału była opisana jej sytuacja życiowa z jej punktu widzenia. Tak więc dzięki temu można było poznać jej uczucia i myśli. Ogólnie, z początku „Salamandra”, jak dla mnie była smutną powieścią, w której główna bohaterka próbowała odrodzić się na nowo, tak jak tytułowa salamandra, a to w jej przypadku nie było takie łatwe i bez pomocy najbliższych, myślę, że byłoby to niemożliwe. Jest w tej książce rozpacz po stracie najbliższej osoby oraz są też wątki miłosne, które nie są przewodnie. Dodam jeszcze, że książkę tę czasami urozmaicały zabawne sytuacje i dialogi, szczególnie te z udziałem Jakuba i rodziców Kaliny.

 

„Salamandra” jest smutną, choć piękną powieścią, która daje nadzieję na to, że zawsze można na nowo znaleźć szczęście, najlepiej z pomocą swojej listy marzeń, tak jak zrobiła to główna bohaterka. Spędziłam z tą książką bardzo miło czas i żałuję, że nie poznałam poprzednich części tego cyklu, choć ich nieznajomość nie stanowiła dla mnie problemu w zrozumieniu fabuły. Tak więc bardzo polecam Wam tę powieść, myślę, że oczaruje Was ona tak, jak mnie. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo przyjemna i pozytywną książka o kobietach i dla kobiet. Skłania do refleksji co jest najważniejsze w życiu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Salamandra. Historia o niedojrzałej dojrzałości" jest czwartym tomem serii Matki, czyli córki. Jednakże fajne jest to, że każdą z tych części można czytać niezależnie od siebie.

 

Salamandra... jaszczurka, która zawsze potrafi się odradzać. A człowiek? Ta historia pokazuje, że każdy z nas to potrafi. Mimo przeciwności losu wstaje, otrzepuje się i rusza do przodu. 

 

Został tu poruszony problem depresji, załamania, smutku, beznadziei, żalu po stracie, lęk przed odpowiedzialnością. Każdy, kto doświadczył tych stanów, wie jak trudno czasem przyjąć pomóc od drugiej osoby. A jeszcze bardziej trudniejsze może być zrozumienie że dojrzałość to bycie świadomym własnej niedojrzałości. Trochę pogmatwane, prawda? Jednak bez tego będzie nam trudno ruszyć do przodu. Trzeba zatem odnaleźć w sobie tę siłę i spróbować zaakceptować i pokochać siebie, by móc doceniać uroki życia, które przecież ma nam wiele do zaoferowania.

 

"Czasami nam wrażenie, że strach przed oceną innych jest silniejszy niż moje własne pragnienia. Boję się, że ludzie będą patrzeć na mnie z pogardą, z wyższością. Będą się ze mnie śmiać. Boję się, że zostanę odrzucona, że mnie nie zaakceptują."

 

Autorka daje nam też do zrozumienia, jak ważna jest miłość. Nie tylko ta między kobietą a mężczyzną, ale również, a może zwłaszcza ta ze strony rodziny. Mimo sporów rodzina potrafi się zjednoczyć, być lojalna i wyciągnąć pomocną dłoń. 

 

"Im więcej w nas złych emocji, tym większa szansa na nieszczęśliwe życie. Zamiast skupić się na sobie, tkwimy w jakimś marazmie, rozdrapujemy rany, planujemy zemsty, żyjemy nienawiścią. Z tego nigdy nic nie urodzi się dobrego."

 

Natasza Socha ukazała, jak istotna jest rozmowa. Wiele nieporozumień wynika właśnie z braku dialogu. Wszelkie nieporozumienia i niedomówienia trzeba wyjaśniać od razu, nie odkładać na potem. 

 

Książka wzrusza, skłania do wielu refleksji, ale i skrzy dobrym ironicznym humorem. Znajdziemy w niej dawkę psychologii, zawiera też garść życiowych mądrości. To lektura, która pomaga zrozumieć co w życiu najważniejsze oraz staje się przyczynkiem do zmian.

 

"Salamandra. Historia o niedojrzałej dojrzałości" to powieść o trudnych relacjach między kobietami, tajemnicach, niewypowiedzianych pretensjach, uprzedzeniach, lękach, stracie, traumie, marzeniach, poznawaniu siebie i miłości. To historia o tym, jak trudno jest czasem dorosnąć. To książka o każdej z nas.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Salamandra. Historia o niedojrzałej dojrzałości" to kolejna część serii ,,Matki, czyli córki". Serii znakomicie przyjętej przez czytelniczki. Opowiadającej o trudnych relacjach między kobietami, tajemnicach, skrywanych na dnie serca pretensjach, ale przede wszystkim o miłości. Takiej, która potrafi postawić na nogi, wskazać nowy kierunek i dać szansę na nowe życie. W jaki sposób pisze Natasza Socha, każdy czytelnik jej książek wie. Doza ironicznego poczucia humoru, łączy się z poruszaniem trudnych, życiowych kwestii. Książki autorki są przystępne i warte polecenia dla każdego czytelnika. Wciągają i wywołują ogrom przemyśleń. Tak też i jest w przypadku czwartej części serii ,,Matki, czyli córki". Depresja. Żal po stracie. Odrodzenie się na nowo. Właśnie o tym pisze Natasza Socha w swojej powieści ,,Salamandra. Historia o niedojrzałej dojrzałości". Autorka na kartach książki konfrontuje czytelnika z problemami, z którymi może borykać się tak naprawdę każdy z nas. Bohaterki książki poprzez splot doświadczeń i przeżyć pomagają czytelnikowi uświadomić sobie proste prawdy dotyczące dojrzałości. Odkrywamy w trakcie czytania drugie znaczenie tego słowa. Wewnętrzne apatia, smutek, załamanie, obojętność, lęk przed odpowiedzialnością, stają się czynnikami, które pozwolą zrozumieć że dojrzałość, to tak naprawdę świadomość własnej niedojrzałości. To umiejętność skonfrontowania się z tym co boli i przyjęcie pomocy. To nowe otwarcie, przytulenie siebie i danie sobie szansy na powrót do życia, które może być wspaniałą, ciekawą przygodą. Natasza Socha napisała poruszającą powieść o kobietach i ich problemach. Powieść o marzeniach, rodzinie, która mimo sporów, wykazuje się miłością i lojalnością w obliczu smutku i beznadziei. Rodzinie, która za wszelką cenę wyciąga pomocną dłoń i daje wyjście do próby zawalczenia o samego siebie. Pozbierania w całość wszystkich swoich nieszczęśliwych kawałków. Zaakceptowania i pokochania siebie a także życia, które - czy tego chcemy czy nie - biegnie dalej. ,,Salamandra" to również książka o sile uczuć. Tęsknocie za utraconą miłością, która wciąż żyje we wspomnieniach. Autorka zbudowała niezwykłą opowieść, która może stać się symbolem ogromnej motywacji do wewnętrznego odrodzenia, pomimo wszelkich przeciwności losu. Zrobiła to w sposób mądry i z należytym wyczuciem. Po lekturze tej powieści zachodzi w człowieku jakaś zmiana, a razem z nią znacznie lepsze zrozumienie tego, co w życiu ważne. Tak sobie myślę, że każdy kto potrzebuje w życiu zamiany, powinien sięgnąć po tę świetną książkę. Poznać Kalinę, Kirę, Helenę, Konstancję, Józefa i Kubę. Zanurzyć się w ich świecie i świetnie napisanej, mądrej historii. To będzie wspaniała podróż, która bez wątpienia pomoże coś w życiu zmienić. Być może stanie się też przyczynkiem do stworzenia swojej własnej listy marzeń. Brzmi interesująco? Podejmij więc wyzwanie, które proponuje Natasza Socha. Odnajdź w sobie odwagę, wewnętrzną siłę, a odkryjesz, że wszystko jeszcze przed tobą. Zrozumiesz, że na zgliszczach, można zbudować coś zupełnie nowego, dobrego, zaczniesz żyć mocniej i pełniej. Odrodzisz się na nowo, tak jak salamandry. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)