Rymowanki dla dużych dzieci
Wisława Szymborska

W "Rymowankach" znajdziemy różne, krótkie, żartobliwe formy:

- limeryki – pięciowersowe wierszyki o ludziach,

- moskaliki – narody kontra miejsca religijne,

- lepieje – ostrzeżenia przed zjedzeniem danej potrawy w konkretnym lokalu,

- odwódki – o minusach spożywania alkoholi,

- altruitki – z altruistyczną perswazją,

-  galeria pisarzy krakowskich – po której oprowadza autorka jako kustosz,

-  wierszyk – ułożony 16 września w dniu pewnego solenizanta, ponieważ ten akurat dotyczy sporej liczby mężczyzn,

- podsłuchańce – ich autorem są osoby… podsłuchane przez noblistkę.

Przed każdym rozdziałem autorka zabiera głos i w kilku zdaniach wyjaśnia, jak powstawały krotochwilne gatunki, skąd się wzięły ich nazwy, co mają wspólnego z nią samą… Lekkie i zabawne, proste i inteligentne, błahe, jednak nie do końca, gdy się nad nimi pochylić i zastanowić. W kilku prostych słowach ukryty został talent autorki i jej geniusz obserwowania świata. I nawet ci, którzy nie przepadają za poezją, powinni docenić absurdalne poczucie humoru pani Wisławy, która posługiwała się również autoironią.

Całość okraszają humorystyczne wyklejanki autorki, znakomicie uzupełniając tekst. To obrazy połączone z innym lub z wymownym tekstem, które razem tworzą nową rzeczywistość. Zaskakującą. Zabawną. Absurdalną. Refleksyjną. Ostrzegającą.

Ale jest jeden minus pozycji – jest ona wyjątkowo krótka. Chciałoby się czytać więcej i więcej. Sama autorka przyznaje, że to „dziełko niedokończone”. Noblistka zachęca czytelnika do pisania własnych wierszyków na kilku wolnych kartkach znajdujących się na końcu z zastrzeżeniem, żeby trzymać się reguł charakterystycznych dla poszczególnych cyklów.

Warto wziąć do ręki niepozorny „tomik” i zapoznać się z krotochwilną twórczością pani Wisławy. Czytajcie. Bawcie się. Piszcie. Poznajcie wielką poetką, laureatkę literackiej Nagrody Nobla z zupełnie (nie)poważnej strony. "Rymowanki dla dużych dzieci" to doskonała rozrywka.