Rejs po szczęście
Katarzyna Sarnowska

Bardzo dziwna, napisana w nieco prosty, trywialny sposób. Czyta się jak pamiętnik opisujący poszczególne dni, ale o czym właściwie na być ta historia? Nie dowiedziałam się .. z przekory sięgnę po kolejną część, skoro mam ją w swoich zbiorach

Alina, była nauczycielka obecnie pracuję w wydawnictwie gdzie jej szefową jest Ewa. Gdy pewnego dnia zostaje zaproszona do niej na imprezę poznaje jej męża Waldka oraz Gabi i Jean-Pierre'a, którzy mają w planach otworzyć restaurację. Mężczyźni mimo, iż z pozoru nic ich nie łączy szybko znajdują wspólny temat i pasję, którą jest żeglarstwo. Zarówno mąż Aliny jak i Ewy planują zakup jachtów. Jest tylko jeden mały problem - Alina nienawidzi żeglowania i każdy taki wyjazd to dla niej męczarnia. Mimo wszystko zmusza się do wspólnego żeglowania na Jezioraku.
Żagle, łowienie ryb, ogniska stają się przyjemną odskocznią od codzienności. Pozwalają odpocząć i choć na chwilę uciec od problemów, bo niestety życie jest całkowicie nieprzewidywalne i rzuca pod nogi liczne kłody naszym bohaterom.

"Rejs po szczęście " to książka co do której miałam spore oczekiwania i nie ukrywam że byłam jej niezwykle ciekawa. Pochodzę z Iławy, a żeglowanie czy miejsca które odwiedzali bohaterowie nie są mi obce. Muszę przyznać że autorka w cudowny i plastyczny sposób oddała uroki Jezioraka i odwiedzanych miejsc. Niezwykle wiernie oddała cienie i blaski żeglowania oraz problemy jakie mogą ich spotkać na wodzie. Wplotła również w fabułę legendę o parze kochanków pochowanych na wyspie. Bardzo przypadł mi do gustu również wątek pracy w wydawnictwie, dzięki czemu mogłam poznać na czym ona polega. Ale przede wszystkim "Rejs po szczęście" to wzruszająca, niezwykle życiowa i pełna emocji historia o przyjaźni i przyjaciołach na których można liczyć w trudnych momentach, radzeniu sobie z przeciwnościami losu, stracie i rodzinie. Polecam i zapewniam że po lekturze z przyjemnością wybierzecie się w rejs po Jezioraku

Naprawdę to książka słaba- płaska fabuła, nijakie rozmowy, głowna bohaterka częściej mnie denerowała niż jej kibicowałam, o reszcie też za wiele nic dobrego nie da się powiedzieć. Nudziłam się przy niej. Jeden plus, że nie jest długa, o wartszat pisarski też kuleje. Ileż można maltretować słowo ,,nagle'' albo miałam wrażenie, że bohaterowie nie chodzili tylko biegali. Wszędzie.