Przeklęta rzeźba z Bolonii
Greg Krupa

Dzieci zamknięte w przytułku.
Dzieci z pewnymi dysfunkcjami.
Dzieci niekochane, porzucane i samotne.
Nie dostały należytej opieki. Nie zaznały radości. Nie poczuły miłości.

Zaczęły znikać. Nikt nie pytał, nikt nic nie mówił.
Te wydarzenia wyryły trwały ślad na psychice. Trauma dorastała razem z nimi.
Ale pamiętny "szary cień" pozostał...

Prowadzeni tajemniczymi zakamarkami włoskiego miasta, poznajemy zabytki i legendarne miejsca.
Są jednak i takie owiane zbrodniczą przeszłością.
Tajne organizacje mające krew na rękach niewinnych. Działające w ukryciu, zapomniane przez tubylców.

A oni wierzyli, że mogą im pomóc.
Naiwni...

Tajemnicze zniknięcia, intrygujące śmierci.
Nie mieli rodziny, więc nikt nie zgłaszał zaginięcia.
Znikali bez śladu w mglistej i deszczowej Bolonii.

Trójka przyjaciół rozpoczyna własne śledztwo, które kończy się często w ślepych zaułkach. Jednak oni są nieugięci.

Rzeźba Modiglianiego... mroczna głowa z dziwnymi symbolami... ma w sobie coś nieziemskiego i złowieszczego.
Historię rzeźby poznajemy z kilku źródeł. Im więcej wiemy, tym robi się bardziej złowieszczo. Jej tropem podążają niebezpieczni ludzie. Ktoś straci życie, ktoś zaginie, poleje się krew. Jaką kryje w sobie zagadkę?

Autor zabiera nas do najciemniejszych zakamarków miasta.
Ten mroczny thriller przepełniony jest sztuką, symboliką, tajemniczymi miejscami, postaciami i przeszłością. Tą trudną, przerażającą, bolesną.

Akcja jest dynamiczna, intrygująca, fascynuje historią i dużą dawką emocji. Jedyne co mi przeszkadzało to sceny erotyczne nic do fabuły nie wnoszące, a jedynie przeszkadzające w odbiorze.

Po obyczajówkach nadszedł czas na powrót do jednego z moich ulubionych gatunków literackich. Zdarzyła się nawet okazja, bo Greg Krupa znany z Zaginionego klejnotu Ferrary stworzył kolejną część przygód dziennikarza o polskich korzeniach. Tym razem jednak zamiast klejnotu Lukrecji Borgii będzie go prześladowała tajemnicza rzeźba i kabała…

W Ferrarze spadł od wielu lat niewidziany potężny śnieg. Davide z trudem dobrnął do galerii koleżanki, tam dowiedział się, że kobieta zniknęła. Zostali wezwani karabinierzy, ale na miejscu pojawił się tylko Giacomo, ponieważ Diana została przeniesiona do Bolonii do sekcji zajmującej się kradzieżami dzieł sztuki. Davide był bardzo rozczarowany, twierdził bowiem, że Diana jest najlepszą śledczą na świecie i z pewnością odnajdzie Sarę. Tymczasem pewna świeżo upieczona para przez przypadek wchodzi w posiadanie rzeźby, której twórcą był prawdopodobnie sam Modigliani. Dla mężczyzny był to tylko kawałek rzeźbionego kamienia z dziwnymi znakami, jednak Aurora zajmowała się renowacją zabytków i od razu zrozumiała, na co patrzy. Zaczynają się wokół nich dziać niepokojące rzeczy... ktoś ginie… ktoś znika…

„Czasem ma się tylko chwilkę, żeby skręcić we właściwym kierunku”.

Akcja toczy się prężnie, a wydarzenia poznajemy głównie dzięki narracji w trzeciej osobie. Tym razem by rozwiązać zagadkę wraz z bohaterami krążymy ulicami Bolonii. Ponownie opis zabytków, architektury i klimatu miasta sprawił, że chciałoby się to wszystko zobaczyć na własne oczy i osobiście zanurzyć w niezwykłej atmosferze opisywanego miejsca. Fabuła kryje w sobie wiele niespodzianek i zaskakujących zwrotów akcji. Mroczne sekrety, ukryta symbolika, miasto z pięknymi uliczkami, ale i siecią podziemnych tuneli powstałych w średniowiecznych czasach, rzeźba z tajemniczymi znakami, które przynoszą niepokój i sieją zgubę, ezoteryka, przyjaźń między dziennikarzem a karabinierami, kabała, tajemnicze zaginięcia, ludzie o 100 twarzach, sarkastyczny humor, tajemnice najstarszego uniwersytetu w Europie (założonego w 1088r.), tajne bractwa i walka dobra ze złem. Oto co w wielkim skrócie serwuje nam Greg Krupa w swoim najnowszym kryminale. Śmiem twierdzić, iż ta książka jest lepsza od poprzedniczki. Autor się rozwija i coraz wyżej stawia sobie poprzeczkę.

Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję Wydawnictwu Arkady.

Mglista i deszczowa Bolonia w niczym nie przypomina popularnego wyobrażenia o słonecznej Italii. Nie będzie już też kojarzyć się ze słynnym sosem do makaronu. Zobaczymy głębsze warstwy, gdy podróż odbywać się będzie jej ulicami i ciemnymi zakątkami. 

Pióro autora poznałam przy jego pierwszej powieści, która bardzo mi się spodobała, gdyż połączenie thrillera z historią sztuki, było dla mnie zupełna nowością. Jednak przyjemnie prowadzona akcja, sprawiła, że nawet przez chwilę nie poczułam się wyobcowana przez swoją niewiedzę z tamtej tematyki. 

Sięgając po Jego najnowsza powieść, byłam pewna jednego - będzie to niesamowita przygoda. Dając się porwać na wycieczkę po włoskim miasteczku, dodatkowo mając do rozwiązania zagadkę, która pozostawiona w tle, daje o sobie głośno znać możemy być o tym przekonani. 

Autor pomimo toczących się wydarzeń, nie zapomina o nakreśleniu czytelnikowi widoków, jakimi mogą cieszyć się bohaterowie. Przemyca nam opis architektoniczny i kulturowy miasteczka, dając możliwość wyobrażenia sobie tego miejsca, a jednocześnie podsycając chęć zobaczenia go własnymi oczami. 

Akcja, która toczy się na kartach powieści jest spójna i wartka. Miarodajnie napędzana wydarzeniami, posuwa się ku przedzie, odkrywając przed nami ciemniejsze strony ukrytych znaczeń pozostałych w Bolonii. 

Niezwykłe umiejscowienie fabuły, przyciąga czytelnika do kart powieści, dając podróż pełną przygód, a jednocześnie przeczucie, że w tle czai się coś niepokojącego, jednocześnie tajemniczo ciekawego. 

Z pewnością jest to lektura nieszablonowa podążająca własnym tempem, jednak z pewnością budującą w nas ciekawość i chęć dążenia do rozwiązania. Stopniowo ujawniane mroczne sekrety i ukryta symbolika stają się idealnym tłem dlatego thrillera, a członkowie tajnych bractw i znawcy okultyzmu biorą udział w odwiecznej walce dobra ze złem.