Prokuratorka
Maciej Klimarczyk

Maciej Klimarczyk wdarł się do literackiego świata dzięki "Śpiewaczce", która została ciepło przyjęta przez czytelników. Długo było nam czekać na kolejną książkę autora i w końcu miałam przyjemność zaczytywać się w "Prokuratorce".
Historia ta opiera się na manipulacjach, które mogą dotykać człowieka w każdej sferze życia. Bohaterowie są ofiarami niebezpiecznej gry prowadzonej przez człowieka dla którego władza jest najważniejsza. Można nawet stwierdzić, że jest to pewnego rodzaju obsesja, skoro poświęca temu czas i, w sposób negatywny, ludzi. Nie interesują go półśrodki. Każdą korzyść zagarnia dla siebie, nie licząc się z krzywdą innych. Wywiera silny nacisk na to, co mają uczynić osoby "słabsze" od niego.
Tytułowa prokuratorka zajmuje się sprawą, która na pierwszy rzut oka jest przesądzona. Co ciekawe, także ona zostaje poddana próbie, aż w końcu macki manipulacji dosięgają Zakliczyńską, jej współpracowników i bliskich.
Klimarczyk stworzył powieść, która również zwraca uwagę na sferę psychologiczną. Zawód autora tylko utwierdził mnie w przekonaniu, że aspekt ten stał się wiarygodny dla czytanej przeze mnie historii. Z wielkim zaangażowaniem przewracałam kolejne strony książki, by móc zagłębiać się w psychologiczne zagrywki.
"Prokuratorka" skłania do zastanowienia się nad tym, czy warto walczyć o prawdę. Jak daleko można posunąć się w grze, w której ofiara mocno ucierpi. Gdzie jest granica, którą chcąc nie chcąc, można przekroczyć i gorzko tego żałować.
"Prokuratorka" to thriller napisany na wysokim poziomie, trzymający napięcie do ostatniej strony. Maciej Klimarczyk po raz kolejny wciąga czytelnika w świat, który nie odbiega od rzeczywistego. Mimo że polityka i Kościół to tematyka, od której stronię, to jestem zachwycona tym, jak fabuła została rozwinięta i na jak wielu płaszczyznach zwracała szczególną uwagę czytelnika. Jeśli lubicie tego typu historie, to sięgajcie bez zastanowienia!

na jej szyi zaciśnięty ślad 

na jego dłoniach blizny 

i czyjeś życie odeszło

głosy w głowie 

urojenia zmysłów 

podszepty umysłu 

czy to wszystko jest tym 

czym się wydaje? 

za cenę największą 

władzę w swoje ręce posiąść 

po trupach do celu dojść 

w politycznych układach 

swoje sumienie zagubić 

w wyścigu po przewagę 

własnego syna 

w bagnie chorych pragnień 

utopić 

zniszczyć

wykorzystać 

ale w końcu to poczuje

ból się w nim rozleje 

latami narastający gniew 

znajdzie swoje ujście 

Chęć władzy umysł przysłania tak, że aż skrupuły wszelkie odbiera, sumienie z wyrzutów wyzbywa, ojcowskie uczucia wymazuje. To wszystko w otoczce kierowania się ważną ideą, w imię „ wyższych celów ” , by „ wziąć ten kraj za pysk ” i wspiąć się na sam szczyt. I tylko szkoda, że po drodze miłość do syna się gdzieś zagubiła, rozwiała pośród żądzy władzy, rozpłynęła między politycznymi układami i ludźmi pozbawionymi skrupułów, w pył się rozprysła obsesją owiana.

Spirala złych wydarzeń napędzana tłem choroby psychicznej zagarnia emocje. Ludzki umysł gubi się pośród tego, co rzeczywiste, a co urojone. Domysły i niepokoje trzymają w czytelniczym napięciu. Mocno i nieustannie. Psychologiczna gra wciąga w swoje ramiona, by na koniec wybrzmieć refleksją. Gdzie zaczyna, a gdzie kończy się ludzka moralność? Do czego jest w stanie posunąć się człowiek, by dotrzeć na szczyt? 

„ Prokuratorka ” to niezwykle intrygująca literacka odsłona thrillera odkrywającego oblicza politycznych układów, niepohamowanej żądzy władzy i determinacji w dążeniu do przerwania machiny, która ubiera w fałsz wszystko to, co może przyczynić sie do jej zatrzymania. Wątek polityczny nie jest tym, po który zazwyczaj sięgam w książkach, z reguły rzadko to robię. Jednak w tym przypadku został on tak inteligentnie i nienachalnie przedstawiony, że skradł moją uwagę. Polecam. 

Alicja Zakliczyńska, główna bohaterka książki jest znaną i szanowaną panią prokurator z Bydgoszczy. Przynajmniej do momentu, gdy nie stanie na drodze wiceministrowi sprawiedliwości,  Józefowi Janickiemu.  Człowiekowi,  który w drodze do celu gotów jest poświęcić własnego syna.

Książka zapowiadała się ciekawie. Morderstwo,  polityka i niepokorna pani prokurator. Oraz ukazanie funkcjonującego układu zamkniętego. Jednak od połowy wszystko zaczęło się sypać. Fabuła przestała się kleić,  wątki zamiast splatać się ze sobą coraz bardziej się  rozjeżdżają.  A zakończenie wygląda jakby było pisane na chybciaka na kolanie.  I do tego ta wyrwa czasowa, dotycząca zaginięcia Alicji. Takie to sobie.