Posiadłość East Lynne
Mrs Henry Wood

Lady Isabel, córka lorda Mount Severn, bohaterka powieści „Posiadłość East Lynne” - zaczęłam wytwornie, prawda? Owa dama zostaje upokorzona przez własnego ojca. Kiedy papa umiera dziewczyna zamiast pięknej posiadłości dziedziczy długi. Zdana na łaskę i niełaskę krewnych łapie się ostatniej – w jej mniemaniu – deski ratunku, czyli małżeństwa z młodym prawnikiem i zarazem nowym właścicielem jej rodzinnego domu. Miłość, zazdrość, fascynacja – to uczucia, które przewodzą powieści Mrs Henry Wood „Posiadłość East Lynne”.

Książka, którą pokochałam za cudowny, wiktoriański melodramatyzm. Dobrze czytacie – melodramatyzm. Z punktu widzenia współczesnego czytelnika poglądy i reakcje bohaterów mogą wydawać się przesadzone. Pamiętajmy jednak, że mówimy o dziewiętnastowiecznej popkulturowej (tak mi przyszło do głowy to słowo, kiedy czytałam o wielkiej popularności autorki) powieści. Takie publikacje mają rozbudzać wyobraźnię dam (tę rolę spełnia wątek obyczajowy wzbogacony o elementy kryminalne), ale również mieć moralizatorski charakter, który przejawia się chociażby w bezpośrednich zwrotach do czytelnika. Aby osiągnąć taki efekt potrzeba wyrazistych postaci, które reprezentują pewne charaktery i poglądy. Jako przykład weźmy lady Isabel: naiwna, romantyczna, nie znająca życia, ale musiała się z nim zmierzyć. Jak wyszło to starcie? O tym przeczytacie w „Posiadłości East Lynne”.

Podkreślić muszę, że jest to powieść przede wszystkim rozrywkowa. Charakteryzuje ją lekki styl i – co prawda – wielowątkowa, ale przejrzysta fabuła. Można nazwać ją ówczesną telenowelą, co nie ma być przytykiem. Wszak telewizyjne tasiemce przyciągają przed ekrany tłumy. Podobnie „Posiadłość East Lynne” – nie jest to najambitniejsza pozycja, ale przyjemna w odbiorze i wciągająca.

Bardzo lubię czytać wiktoriańskie obyczajówki. Łączą w sobie elegancję stylu z czystą rozrywką. I to właśnie znalazłam w książce „Posiadłość East Lynne”. Dla mnie sama przyjemność czytania. Jeżeli ktoś lubi tego typu powieści niech szybko „zaprzyjaźni się” z Mrs Henry Wood.

👉Kocham książki Henry Wood'a!! Niesamowity styl, piękna historia, wyraziści bohaterowie. To kolejna książka, którą czytałam z zapartym tchem, gdzie nie mogłam oderwać od niej oczu. Wspaniała historia, pełna miłości i zawirowań. Wcześniej czytałam "Błędnik", który też był pokaźnych rozmiarów. Miałam wysokie oczekiwania!

IG: Czytomanka

👉Historia o miłości, zazdrości, zdradzie, namiętności. Mąż kocha żonę bez wzajemności. Pojawia się też motyw morderstwa, które ma wpływ na losy bohaterów. Każda osoba, która pojawia się w historii ma znaczący wpływ w losy innych bohaterów. Nie chce za wiele zdradzać, bo książka jest wspaniała!

👉Szczerze polecam, kocham ten styl, książka jest napisana w bardzo podobnym stylu co "błędnik", więc te 700 stron połknęłam w dwa wieczory. Wspaniała książka, genialna fabuła, a bohaterowie... no cóż łatwo nie mieli! Szczerze polecam!

❗Ocena: 9/10

Dzisiaj chciałam Wam napisać o „Posiadłości East Lynne” Mrs Henry’ego Wood’a. 

Książka ta to dość obszerne „tomisko” liczące ponad 700 stron. Jednak czyta się ją naprawdę szybko i co najważniejsze z ogromną ciekawością.  

Zachwyca ona opisami wiktoriańskiej posiadłości i stylem jakim została napisana - wyszukanym, ale i prostym. Autorka (tak, autorka! Naprawdę nazywała się Ellen Wood) sprawiła, że wyobraźnia czytelnika pracuje na wysokich obrotach i dosłownie przenosimy się do posiadłości, która urzeka nie tylko swoim wyglądem, ale i wydarzeniami które mają tam miejsce. 

Akcja być może nie pędzi jak szalona, jednak wielowątkowość i różnorodni bohaterowie zdecydowanie to wynagradzają. Bohaterowie są idealnymi przykładami angielskiej społeczności arystokracji oraz mieszczaństwa. Każda z postaci jest na swój sposób wyjątkowa i intrygująca. Rządzą nimi zazdrość, miłość, zdrady, ich życiem targają porażki i niefortunne zwroty akcji mające wpływ na ich losy. 

„Posiadłości East Lynne” to idealna książka dla fanów romansów. Jednak osoby spragnione kryminałów także znajdą tutaj coś dla siebie. Miłość i intrygi sprawią, że w mig przeczytacie to ponad 700 stron. 

Jakże wykwintna to była pozycja! Pisana z wyższością i elegancją stylu. Jej każde zdanie jest starannie dobrane, by czuć było tą królewską magię tajemniczości i niebywałego talentu pisarskiego. Książka z klasą i gracją, którą zdobi elegancka i bogato dobrana okładka. Nie uwierzycie, ale gdy tylko po nią sięgnęłam poczułam się jak królowa! Jestem ogromnie wdzięczna Wydawnictwu Zysk i S-ka, że miałam tą przyjemność ją przeczytać:-) Nawet po jej skończeniu rozpiera mnie niebywała duma, która jakby przeszła na mnie prosto z książki. Otwierając jej pierwszą stronę nie spodziewałam się, że zabierze mnie do tak cudownego świata:-)

,,Działo się tak, ponieważ był najbardziej lekkomyślny z lekkomyślnych, najbardziej rozrzutny z rozrzutnych, jak nikt umiłował hazard, a wesołością przewyższał wszystkich- to właśnie z powodu tych cech świat znał lorda Mount Severn".

Cokolwiek by autorka nie opisała, my od razu zaczynamy to widzieć w wyobraźni. Ma piękny malowniczy styl pełen gracji i prostoty jednocześnie. Historia nas hipnotyzuje nie pozwalając się od niej oderwać. Jest gruba, ale ja tylko prosiłam, by historia trwała i trwała. Jest wielowątkowa, lecz ich historie są zabawne i ciekawe. Bohaterowie mają niecodzienne charakterki pełne wyniosłości, lub pogardy, aczkolwiek każdy z nich jest inny i wyjątkowy. Mają bogate osobowości, które rzucają się w oczy. Choć arystokratyczni, to nie zabraknie również ludzi z niższych sfer. Oczywiście jak to na człowieka przystało, będą zazdrośni, zawistni, będą nazbyt kochać i nieszczęśliwie zdradzać. Lubią kopać pod innymi dołki, aczkolwiek już w nie wpadać, to niekoniecznie;-) Knują intrygi, spiski, zadziwiają pewnością siebie i wyobrażaniem niezawodnych planów, które bywają bardziej zawodne od pogody. Nieszczęsne sytuacje potrafiły rozbawić, gdyż tak śmiesznie się denerwowali:-) Zawiera w sobie wątek kryminalny, który dodał jej smaku. Wielbiciele wiktoriańskich klimatów będą zachwyceni. Ja sama osobiście polecam ją jako oderwanie do rzeczywistości, gdyż nawet smutki potrafi odgonić:-)