Policz do stu
Lucy Dillon

„Policz do stu” to ostatnio wydana powieść Lucy Dillon na naszym rynku wydawniczym i zarazem moje drugie spotkanie z piórem tej autorki. Po lekturze „Szczęśliwego zakończenia” miałam pewne obawy, ponieważ ciężko mi się je czytało i trudno mi było „zatracić się w lekturze”. Wbrew moim obawom „Policz do stu” okazała się naprawdę ciekawą historią obyczajową, dość oryginalną i wcale nie męczącą.

Przenieśmy się zatem do Wielkiej Brytanii, do miasteczka Longhampton gdzie poznajemy Georginę, czyli po prostu Ginę lub Gee, która po raz kolejny stanęła na zakręcie swojego trzydziestotrzyletniego życia. Kobieta rozstaje się z mężem po tym jak odkryła jego zdradę. Wspólnie sprzedają dom, a ona przenosi się do mieszkania w centrum miasta. Gina należy do „chomików”, ma sentyment do wielu przedmiotów i trudno jej rozstać się choćby z najmniejszą rzeczą. Po przeprowadzce pudła i kartony zajmują dosłownie całe mieszkanie, więc bohaterka decyduje się na dość desperacki krok – postanawia zachować jedynie sto najważniejszych dla niej rzeczy, a reszty pozbyć się w różny sposób. Tworzenie owej listy wywołuje w niej wiele wspomnień z dawnych lat, także z dzieciństwa i czasów studenckich. Dzięki temu odkrywamy przeszłość Giny, kulisy jej małżeństwa, tragicznie zakończonej pierwszej miłości, walki z chorobą nowotworową i powody wielu jej życiowych rozterek. Gee posiada swoją własną firmę, jest koordynatorem budowlanym i podejmuje się zleceń związanych z nadzorowaniem remontów domów i całych posiadłości. W ten sposób poznaje Amandę i Nicka – klientów, którym pomaga w odrestaurowaniu pewnego starego domu,  który darzy ogromnym sentymentem.

Jak potoczą się losy Georginy? Kto okaże się jej najlepszym przyjacielem? Jakie niespodzianki szykuje jej los?

Ciepła i milutka powieść zdecydowanie nadaje się na długi, chłodny, zimowy wieczór. Bohaterka uczy siebie i nas doceniać w życiu przede wszystkim drobiazgi, bo liczy się to co jest tu i teraz, a nie to co będzie później.
Definitywne rozliczenie z przeszłością pozwala zamknąć pewne etapy, do których nie ma powrotu i rozpocząć nowe.

„Czasami coś, czego żałujesz, zmienia w twoim życiu zbyt wiele, by udawać, że się nigdy nie wydarzyło. Czasami zmienia ciebie. Nie możesz o tym zapomnieć, nie tracąc przy tym cząstki własnego ja.”

Szczęście to nie wakacje na Hawajach, luksus, czy bogactwo, ale małe rzeczy, miłe chwile, dobry nastrój, czyli coś, czego często nie dostrzegamy i nie doceniamy – choćby przygarnięcie bezdomnego, wychudzonego charta, który oczekuje jedynie ciepłego miejsca do spania, spaceru i miski jedzenia. Dlatego warto zatrzymać się na chwilę w swoim zabieganiu i zastanowić nad tym co istotne i ważne w życiu,  aby niczego nie ominąć. A pomóc nam w tym może „Policz do stu” Lucy Dillon.

Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dotychczas książki Lucy Dillon wciągały mnie od pierwszej strony, były pełne ciepła, ciekawe i pokazywały więź łączącą psa i człowieka. "Policz do stu" wypada nieco słabiej, jakoś nie potrafiłam wczuć się w historię Giny. Kobieta po trzydziestce, właśnie rozstaje się z mężem, który wspierał ją w czasie choroby i chemioterapii. Powód rozstania - banał - on ma młodszą kochankę. Gina to nałogowa zbieraczka, gromadzi rzeczy, które są jej całkowicie zbędnie. Kiedy po rozstaniu wprowadza się do małego mieszkanka, kartony zajmują wolną przestrzeń do tego stopnia, że ledwo da się poruszać. Wtedy postanawia zostawić tylko sto rzeczy, które mają dla niej znaczenie. Zastanawiacie się, gdzie tu miejsce dla zwierzęcia? Przez kilka rozdziałów sama zadawałam sobie to pytanie. Kiedy Gina postanawia sprzedaż rower, kupiec w zastaw zostawia nieznaczną sumę i charta, po czym znika z rowerem bez śladu, a Gina staje się niechętną posiadaczką psa. Gina i Buzz (chart) to dwa złamane serca, oboje po przejściach, czują się porzuceni i osamotnieni. Zaczynają ze sobą koegzystować, a długie spacery powoli zbliżają ich do siebie, dzięki czemu Buzz może poczuć się nieco pewniej i podjąć próbę ponownego zaufania człowiekowi. Każdy rozdział zaczynał się jakimś momentem z przeszłości Giny, samo to mogłoby być ciekawe, ale jak dla mnie wyszło zbyt chaotycznie. Bohaterka nadmiernie rozmyśla o przeszłości i idealizuje pierwszą miłość, co przekłada się na jej obecne relacje z mężczyznami. Zajmuje się renowacją starego domu i zakochuje w nowym właścicielu. Kiedy ostatecznie rozprawia się z przeszłością, podejmuje decyzję o zatrzymaniu psa i odnajduje miłość, choroba powraca. To kolejna zmiana, bo wszystkie wcześniejsze powieści miały happy end.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kiążka wciągneła mnie od początku młoda rozwódka po przejściach , problemy rodzinne z którymi każdy może się utożsamić , romans w tle , ciekawe perypetie Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)