Po tamtej stronie lasu
Anna Bichalska

Jak myślicie, co jest po tamtej stronie lasu? Są tam nasze niespełnione marzenia, których ludzie kiedyś znaliśmy i których już z nami nie ma, plany i nadzieje. Młoda bibliotekarka Ewa spotka tam nie tylko pokrewną duszę, ale również odnajdzie i zrozumie siebie. Szkatułka pozostawiona przez babcię staje się dla niej początkiem niezwykłej podróży w przeszłość, do lat 50.i 60 XX wieku. Stara fotografia jest jej jednym drogowskazem, który kieruje ją ku coraz bardziej zaskakującym faktom na temat rodziny, o której dotychczas wiedziała niewiele. Zapraszam was do świata wspomnień, rozsiądźcie się wygodnie w fotelu i rozkoszujcie się lekturą, a następnie zadajcie sobie na pytanie – Co wy byście zrobili na miejscu Lucyny? Zapewniam was, że odpowiedź może was zaskoczyć…
W książce dużo się dzieje, poznajemy wielu bohaterów (przeszłych i teraźniejszych), poruszając się w dwóch perspektywach czasowych, śledzimy jednocześnie losy Ewy, jak i jej przodków – babci Lucyny, małej Basi, ich najbliższej rodziny i przyjaciół. Całość zgrabnie łączy się w jedną niezwykle wzruszającą historię. Autorka porusza wiele tematów tabu tj. tolerancja dla odmienności, równouprawnienie płci czy biseksualność. Zwraca uwagę na konsekwencje, jakie niesie za sobą brak poszanowania dla poglądów innych, strach przed pokazaniem swojej prawdziwej twarzy, czy zwyczajnie… brak miłości. Z prawdziwą pasją dzieli się z nami swoją miłością do Podlasia, ponieważ to tu urodziła się i nadal mieszka. Wykreowani przez nią bohaterowie są podobni do nas, mają swoje wady i zalety, targają nimi niepokoje i porywy serca, kochają i nienawidzą. Jeśli podobała wam się seria „Błękitne brzegi”, to „Po tamtej stronie lasu” również was nie zawiedzie. Książki takie jak ta pozwalają się wyciszyć, ukoić skołatane nerwy i przenieść się na pachnące ziołami podlaskie łąki i lasy. Tylko tu znajdziecie bowiem takich bohaterów jak Wąsosława i Ogonosława. Kim są? Tego musicie dowiedzieć się sami.
.
PS. Czy nie uważacie, że dobrym pomysłem byłoby poznanie historii naszych przodków, bo to również część historii nas samych? Przyznajcie się, ile tak naprawdę wiecie o młodości swoich dziadków czy pradziadków? Bo prapradziadków to już raczej niewielu z nas zna nawet z imienia. Nasza wiedza o przodkach kończy się zazwyczaj na drugim pokoleniu wstecz. Powinniśmy brać przykład z bohaterów Bichalskiej i dążyć do odkrycia swoich korzeni.
.
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję @harpercollinspolska

PRZESZŁOŚĆ PEŁNA NIESPODZIANEK

Anna Bichalska przyzwyczaiła mnie już do tego, że każda wizyta w Lipowicach i Błękitnych Brzegach to całe mnóstwo niezapomnianych wrażeń i morze emocji. Tym razem sięgnęłam po powieść "Po drugiej stronie lasu" i po raz kolejny otrzymałam przepiękną, tajemniczą opowieść, od której trudno się oderwać.

Błękitne Brzegi to wyjątkowe, urokliwe miejsce otoczone lasem, położone wokół jeziora, które przyciąga niesamowite osoby. Są to najczęściej ludzie pióra, bądź w pośredni sposób związani z książkami i literaturą. Tym razem w tutejsze okolice zagląda Ewa - bibliotekarka, która po śmierci matki otrzymała starą drewnianą szkatułkę należącą kiedyś do jej babci Lucyny. Schowane w pudełku zdjęcia i pamiątki stają się początkiem intrygującej i zagadkowej wyprawy w przeszłość. Wiekowa chata pośrodku lasu należąca kiedyś do starej zielarki Gertrudy oraz Kamienna Polana z tajemniczymi głazami ułożonymi w okręg stanowi jedynie przedsmak tej niesamowitej, wzruszającej podróży do przeszłości, która jest dla Ewy trudnym wyzwaniem. Bohaterka może liczyć oczywiście na mieszkające w Błękitnych Brzegach kobiety: Matyldę, Celinę, Florentynę Małgorzatę oraz... Miłosza, który po swojej ciotce Apolonii odziedziczył chatę pośrodku lasu. Ewa jest obecnie w trudnym momencie, w jej życiu panuje chaos. Ma nadzieję, że uporządkowanie spraw z dawnych lat pomoże jej odnaleźć własną tożsamość i zapanować nad tym, co jest tu i teraz.

Co Ewa odkryje w przeszłości swojej babki? Jakie sekrety skrywają stare drewniane szkatułki z podwójnym dnem? Kto pomoże bohaterce w dotarciu do prawdy?

Po raz kolejny jestem zafascynowana powieścią Anny Bichalskiej. Uwielbiam ten dreszczyk emocji, który towarzyszy mi w momencie, gdy otwieram jej kolejną powieść. Tak było i tym razem. Akcja toczy się dość wolno, ale z niecierpliwością odkrywany kolejne fragmenty przeszłości Lucyny. Pojawia się wiele pytań, na które długo nie otrzymujemy odpowiedzi. Są domysły, spekulacje, a gdy wreszcie wszystkie sekrety zostają odkryte, ogarnia nas zdumienie, szok i niedowierzanie.

Autorka tworzy przepiękny klimat opowieści otulony zapachem ziół, melodią szumiącego lasu, odgłosami przyrody i magią tajemniczych zakątków. Mamy tu motywy ezoteryczne, zielarskie, pojawia się wątek czarownic. Tematy te przeplatają się ze zwyczajnym życiem pełnym problemów. Autorka pokazuje nam prawdziwy świat, bez upiększeń, bez retuszu, do którego wprowadziła tylko nieco magii i tajemnic.

Narracja biegnie dwutorowo. Przekaz Lucyny datowany na lata 1958 - 1961 przeplata się z relacją Ewy z roku 2019. W swoją opowieść główna bohaterka wplata dodatkowo wspomnienia i przemyślenia z przeszłości, z czasów szkolnych i studenckich, które w jakimś stopniu zaważyły na jej obecnym życiu. Całość jest spójna, logiczna i uporządkowana. Wydarzenia zostały dobrze przemyślane, a napięcie wzrasta ze strony na stronę. Trudne tematy jak nietolerancja, brak akceptacji, alkoholizm, poszukiwanie własnej tożsamości, choroba i śmierć zostały wzięte pod szczególną rozwagę.

Uwielbiam powieści o Błękitnych Brzegach i każda część jest dla mnie równie intrygująca. Odpowiada mi styl, narracja, budowanie napięcia, nie przeszkadza mi natomiast powielanie niektórych wcześniejszych schematów. Anna Bichalska, podobnie jak Renata Kosin potrafi odkryć przed nami wyjątkowe piękno Podlasia i zaprasza do delektowania się tym zakątkiem Polski razem z bohaterami swoich powieści. Polecam serdecznie. Warto skorzystać z takiego polecenia.

„Po tamtej stronie lasu” Anny Bichalskiej to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i od razu na tyle udane, że mam ochotę nadrobić całą twórczość autorki. Ewa to młoda kobieta, która miała ostatnio w życiu ciężki okres. Właśnie straciła pracę w szkole, a pół roku temu, po walce z chorobą zmarła jej matka. Kobieta, porządkując rzeczy w domu, natrafia na szkatułkę babki, gdzie znajduje stare zdjęcie. Postanawia umieścić je na portalu i ruszyć w ślad swoich przodków i odkryć przeszłość. Tak właśnie trafia do miejscowości Brzegi, gdzie gubiąc się w lesie, poznaje Miłosza, który pomaga jej w trudnej sytuacji i prowadzi wprost do chaty, którą zna ze zdjęć swojej babci. Każdy z nas posiada pewną przeszłość, jedni starają się ją skrywać, nawet przed najbliższymi, inni natomiast wtajemniczają swoich bliskich w to, co działo się w ich przeszłości. Bardzo lubię sięgać po książki, które skrywają rodzinne tajemnice i pozwalają czytelnikowi na ich odkrywanie. Ta historia dokładni taka był, dodatkowo opatrzona wspaniałymi opisami, które dosłownie przenosiły nas w malownicze widoki, opisywane przez autorkę. Czytając historię, dosłownie wyczuwałam ciepło bijące od głównej bohaterki, którą bardzo polubiłam. Ewa to wspaniała, życzliwa, spokojna i poukładana kobieta, właśnie takich ludzi chciałabym spotykać w swoim życiu każdego dnia. Osoby, które spotykała autorka, również były ciepłe i przyjazne. W książce nie wyczuwałam nienawiści, którą w życiu codziennym bardzo często czuje się od ludzi. Dzięki temu bardzo polubiłam Brzegi i ich społeczność. Książka napisana jest lekkim, przyjemnym językiem i w narracji pierwszoosobowej. Historię poznajemy oczami Ewy oraz Lucyny, do której autorka powraca w krótkich fragmentach. Wspomnienia Ewy, które przywołuje, pozwalają nam również poznać bliżej jej przeszłość. Dawno nie czytałam tak dobrze napisanej obyczajówki, która pozwoliła mi się odprężyć, uśmiechnąć i wywołać spokój w sercu. Bardzo serdecznie polecam sięgnąć po ten wspaniały tytuł, który idealnie wpisze się zapewne w gust czytelniczy każdej kobiety, niezależnie od wieku. Polecam! Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Po przeczytaniu opisu na okładce stwierdziłam, że to książka dla mnie! Lubię odkrywać takie tajemnice z bohaterami, więc czytałam z zapartym tchem. W dodatku cała historia jest prowadzona dwutorowo, dzięki czemu poznajemy sekrety z przeszłości, ale i widzimy, co dzieje się teraz.

Ewa została sama... Pół roku temu zmarła jej mama, w dodatku ona została wyrzucona z pracy. Kobieta nie wie co ma ze sobą zrobić. Jest bardzo zagubiona, smutna, na domiar złego, jej historia, jej przeszłość jest dość tajemnicza. 

Główna bohaterka zaczyna przeglądać rzeczy, które pozostawiła jej mama. Natrafia na szkatułkę, w której znajdują się jakieś stare zdjęcia. Jest bardzo zaintrygowana, do tego stopnia, że postanawia odnaleźć dom, który widnieje na fotografii. W ten sposób trafia do Błękitnych Brzegów, miejsca, gdzie będzie starała się odkryć tajemnice z przeszłości. To właśnie za sprawą mieszkańców, którzy znali jej babkę i kojarzyli matkę dowie się czegoś, co zmieni jej życie. Jaka tajemnica tkwi za znalezionym zdjęciem? Gwarantuje wam, że... naprawdę będziecie zaskoczeni! Czytając książkę myślałam, że wiem o co chodzi, lecz... nie będzie tak łatwo! 

Autorka nieźle namieszała w życiu bohaterów, ale to dobrze! Dzięki temu książkę czyta się szybko i nie sposób jej odłożyć. "Po tamtej stronie lasu" to książka, która mogłaby być o każdym z nas. W końcu nie zawsze znamy przeszłość naszych przodków, prawda? Cała historia skłania do refleksji, jest tak napisana, że bez problemu wczujecie się w postać głównej bohaterki. Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką i jak udane! 

Jedno co mi się nie podobało... LGBT - autorka poruszyła ten temat, ale... czytając miałam wrażenie, że stoi ktoś przede mną i uświadamia mnie jak powinnam myśleć, a jak nie. Czy to miało wyglądać jak jakiś program społeczny? Osoby, które są przeciwko mogą czuć, że autorka każe, zmusza ich do zmiany swojego zdania. Rozumiem, że i o takich tematach należy pisać, ale... można było to zrobić w jakiś delikatniejszy sposób. Przynajmniej ja tak uważam.

Mimo wszystko! Polecam książkę i naprawdę... tajemnica, którą odkryjecie razem z bohaterką naprawdę was zdziwi!

,,Nie jesteśmy zamkniętą księgą, 

póki żyjemy, wiele może się zdarzyć."

Problemy są wpisane w nasze życie, gdyż nie raz wskazują nam drogę, nowe możliwości lub czynią nas silniejszymi. Jednak większość ludzi postrzega wszelkie niezbyt miłe zdarzenia w sposób negatywny, zwłaszcza, gdy nagromadzenie tego typu nastrojów przytłacza swoim ciężarem. Podobnie było u bohaterki książki ,,Po tamtej stronie lasu", którą poznajemy w momencie kryzysowym, gdyż ma za sobą zdarzenia, które doprowadziły ją do obecnego punktu, gdy ma wszystkiego dość.

Ewa Halicka znalazła się na życiowym rozdrożu, gdyż nie wie, co ma ze sobą zrobić, w którą stronę pójść i jak dalej funkcjonować. Popadała w marazm po śmierci swojej mamy, która odeszła pół roku temu, ale też niedawno straciła pracę. Wiemy też, że ma za sobą jakieś dramatyczne wydarzenia związane z kimś o imieniu Natalia i Weronika, ale autorka nie ujawnia nam, o co chodzi. Ten literacki zabieg mnie trochę drażnił, gdyż nie wiadomo, o co chodzi, nic nie jest wyjaśniane, a czasami nawet nie są wymieniane nazwy miejscowości, lub też imię osoby, o której Ewa myśli, bądź się o niej dowiaduje czy rozmawia.

Począwszy od prologu i przez kilka pierwszych rozdziałów czułam momentami dezorientację i miałam wrażenie, że jest to jakiś ciąg wcześniejszych zdarzeń. Historia napisana w tej książce ma swój początek i rozstrzygniecie, ale odnosiłam wrażenie, że jest to jakaś część większej całości. I nie myliłam się, gdyż w ciągu lektury autorka zamieściła niektóre sugestie odwołujące się do wcześniejszych tomów. Spotykają się w nich postacie, które były bohaterkami serii ,,Błękitne Brzegi". Poznaliśmy w niej historię Leny, Marii, Matyldy, Magdaleny i innych osób, które pojawiają się też w książce ,,Po tamtej stronie lasu". Niestety, na żadnej z nich nie jest zaznaczone, że należą do tej samej historii. Z tego, co się zorientowałam, czytając krótkie opisy redakcyjne, każda z tych opowieści ma związek z odkrywaniem jakichś rodzinnych tajemnic w wyniku znalezienia tajemniczych przedmiotów: starego kufra, szkatułki z różnymi rzeczami, które wyzwalają chęć poznania ich historii. Podobnie jest w ,,Po tamtej stronie lasu", gdy Ewa także znajduje starą, małą skrzyneczkę podczas porządkowania rzeczy po swojej mamie. W ozdobnej szkatułce leżą pamiątki w postaci kilku drewnianych figurek zwierząt, starego aparatu fotograficznego, zegarka z paskiem i starego albumu ze zdjęciami. Na jednej z fotografii uwieczniona została stara chata otoczona lasem, którą Ewa pamięta z dziecięcych lat. Postanawia ją odnaleźć i tak zaczyna się jej droga wiodąca do wydarzeń z przeszłości, które pomagają jej odkrywać ludzie zamieszkujący Błękitne Brzegi.

Fabuła należy do tych, które nie biegną zbyt szybko, gdyż mnóstwo w niej jest testu opisowego, wiele rozmów i rozważań o ważnych sprawach życiowych, zarówno duchowych, eterycznych czy przyziemnych, egzystencjalnych i społecznych, ale też relacjach międzyludzkich takich jak chociażby nietolerancja, homoseksualizm, homofobie, dyskryminowanie, ale też istocie człowieczeństwa, relacjach międzyludzkich, o tym, co widzialne i niewidziane.

Czytając książkę pani Anny Buchalskiej ,,Po drugiej stronie lasu" pojawiała się refleksja nad tym, co nas kształtuje, co powoduje, że jesteśmy tym, kim jesteśmy i tam, gdzie jesteśmy. Ogólnie historia mi się podobała, zwłaszcza wątek odkrywaniem magii życia oraz poznawaniem rodzinnych tajemnic.

W jednej powieści autorka zawarła kilka historii, zarówno osób, które żyją w chwili obecnej. Poznajemy je na dwóch płaszczyznach. Pierwszą z punktu widzenia Lucyny, babki Ewy, którą poznajemy w prologu, gdy jest 1959 rok, a ona ucieka przed czymś z małą Basią, mamą Ewy. Kolejne epizody z jej życia zaczynają zawsze kolejne rozdziały powieści i przeplatają się z tym, co przeżywa Ewa w ujęciu narracji trzecioosobowej. Jej losy zaczynamy śledzić od 2019 roku, więc te dwa wątki dzieli 60 lat, w ciągu których wydarzyło się wiele zdarzeń, które Ewa stopniowo poznaje. Pomaga jej w tym Miłosz, mieszkający w starej chacie, który także ma za sobą trudne przejścia, ale on podchodzi do nich zupełnie inaczej.

Nieprzypadkowo autorka zadedykowała swoją książkę czarownicom, gdyż również ten temat pojawia się w trakcie rozmów i odkrywania kolejnych kart z przeszłości rodziny Ewy i Miłosza, więc pobrzmiewa w tej powieści lekko magiczna nuta, ale zaznaczona bardziej w tym, jakie piękne chwile ma dla nas życie. Nie dostrzegamy jego eteryczności, goniąc wciąż za materialnymi sprawami, zapominając o sobie. Przede wszystkim wpływ mają ludzie spotykani na naszej drodze, ale też decyzje i tzw. przypadki, które zawsze okazują się nie być jedynie zbiegiem różnych okoliczności. Gdy postanawiamy coś zmienić, czegoś się osobie dowiedzieć, pojawiają się sytuacje, które krok po kroku prowadzą do poznania prawdy, odkrywania kolejnych niewiadomych, a tym samym zmiany naszego życia i nas samych. Tak było z Ewą, która jest przykładem osoby mocno stąpającej po ziemi, wierząca tylko w to, co widzi. Sytuacja, w jakiej się znalazła i spotkania z ludźmi, których poznała w trakcie poszukiwań odpowiedzi na swoje pytania, ukazała jej nie tylko prawdę o swoim pochodzeniu, ale też uświadomiła, że czasami dzieją się rzeczy, które trudno wytłumaczyć. Trzeba je po prostu poczuć.

"Po tamtej stronie lasu" to powieść bez nagłych zwrotów akcji, ale wciągająca w swoją historię wieloma wątkami, poruszanymi zagadnieniami, czasami zaskakująca, czasami melancholijna, refleksyjna, ale też dramatyczna, emocjonalna i życiowa zwracająca uwagę na to, co ważne . Przede wszystkim opowiada o poszukiwaniu tego, co daje nam radość, dostrzeganiu piękna chwili, magii zawartej w drobnych zdarzeniach, cudach i synergii zdarzeń, ale też odkrywaniu swoich korzeni i szukaniu swojego miejsca na ziemi. Zwraca uwagę na chwile, które dają nam wytchnienie, spokój, odpoczynek od codzienności i ukazują, że można żyć zupełnie inaczej, a wszystko w nim dzieje się w jakimś celu.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl