Owca w krzaku dzikiej róży
Katarzyna T. Nowak

Klimat specyficznego niepokoju i tajemnicy, który towarzyszy niektórym historiom w czytanych powieściach, często jest dla mnie pewnym swoistym wyznacznikiem, przy doborze lektury. Podczas czytania bowiem, lubię czuć nagły dreszcz strachu, przebiegający niespodziewanie po plecach, który wyzwolony odpowiednio budowaną akcją, mimowolnie oddziałuje na czytelnika. Sięgając po propozycję Wydawnictwa Szara Godzina, nie spodziewałam się jednak aż tak silnych emocji, które niczym matematyczna sinusoida, raz będą uśpione, by za chwilę osiągnąć swoje ekstremum. Niepozorna, acz miła dla oka okładka, utrzymana w różnych tonacjach barwy niebieskiej, oraz dziwaczny, nic niemówiący tytuł, z pewnością nie budują w wyobraźni czytelnika scenariuszy podobnych do tych, które stworzyła Katarzyna T. Nowak w swojej powieści. Autorka przedstawia historię młodego małżeństwa, które żyjąc na luksusowym i bogatym osiedlu, zgodnie z rytmem i zasadami panującymi w tym hermetycznym miejscu, buduje pozory idealnego życia. Michał zarabia na dom, gwarantując godne i wystawne życie, natomiast Anna, z nieskazitelną dla siebie troską, dba nie tylko o gotowe i smaczne obiady dla męża, ale buduje również atmosferę ich wspólnego miejsca. Pastelowy charakter mieszkania oraz nienagannie czysty, idealnie wysprzątany kąt, odzwierciedlają ich wzajemne chłodne relacje. Wspólne pożycie małżeńskie sprowadza się bowiem do roli utartego i sztywnego schematu, w którym nie ma miejsca na ciepłe, namiętne uczucia czy swoistą spontaniczność. Ich relacja jest jakby wiązanym traktatem, w którym każda ze stron ma zagwarantować idealną pastelową harmonię. Punkt zwrotny w ich życiu małżeńskim następuje w dniu, gdy Michał, po porannym wyjściu do pracy, już nie wraca z powrotem do domu. W zamkniętej Osadzie to incydent, który nigdy wcześniej nie położył się cieniem w pastelowej historii tego miejsca. Dlaczego mężczyzna zniknął, nie dając znaku życia? Czy źródłem jego nagłej nieobecności jest porwanie? Czy może Michał zdecydował się w końcu zerwać ograniczające go kajdany i raz na zawsze uciec z tego pozornie idealnego miejsca? "Owca w krzaku dzikiej róży" to historia z pewnością dziwna i oryginalna, która poprzez swoisty symbolizm, może zostać interpretowana w dwojaki sposób. Duszna i niepokojąca atmosfera Osady, z jednobarwną paletą jego bezpłciowych mieszkańców, w połączeniu z dość powolnym biegiem akcji i uproszczoną formą języka, stanowić może nie lada gratkę dla czytelników, którzy nie szukają w książkach jednoznacznych odpowiedzi, lubią bowiem kluczyć w zagadkach, odczuwając z każdą stronę coraz większy niepokój. Psychodeliczna atmosfera całej opowieści, zbudowana jest przede wszystkim przez niezwykle osobliwą kreację głównej bohaterki. Zdystansowana Anna, która wraz ze zniknięciem męża, wyzwala się z pastelowych ideałów, podążając w stronę drogi własnych wyborów i wyzwalającego szaleństwa, zostaje stopniowo wykluczana ze społeczności hermetycznej Osady. Jej dziwne zachowania, jak choćby hodowanie tytułowej owcy w przydomowym ogródku, czy dziwna zażyłość z byłą kochanką męża, z pewnością zadziwią samego czytelnika, który zgoła zupełnie innych zachowań oczekiwałby od żony zaginionego. "Owca w krzaku dzikiej róży" to niezwykle wiarygodne studium psychologiczne postaci. Autorka, na przykładzie wykreowanych bohaterów, w sposób bezbłędny udowadnia, że izolacja i wzorowy ład nie może rządzić naszym światem, że prawdziwe życie to te, w którym jest miejsce na spontaniczność, uczucia i rozognioną namiętność. Życie bowiem to nie pastelowy kolaż bezbarwnych obrazów, a prawdziwa feeria różnobarwnych pejzaży. Historia, krótka i idealnie wysublimowana, która na długo pozostanie w Waszej pamięci. Polecam! http://antykwariatzciekawaksiazka.blogspot.com/2015/01/owca-w-krzaku-dzikiej-rozy-katarzyna-t.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na wstępie pragnę podziękować Wydawnictwu Szara Godzina za udostępnienie egzemplarza do recenzji. Spoglądając na tytuł i okładkę ,,Owcy w krzaku dzikiej róży" raczej nie zdajemy sobie sprawy czego dotyczy opisana w niej historia, zwłaszcza, że okładka jest bardzo klimatyczna przynajmniej według mnie. Opowieść snuta przez autorkę ukazuje wydawać by się mogło szczęśliwe małżeństwo Anny i Michała, którzy mieszkają na luksusowym osiedlu, gdzie wszystko jest perfekcyjnie hermetyczne.... Michał zarabia na dom, Anna natomiast jak przystało na wzorową panią domu zawsze wygląda nienagannie, czeka na męża z obiadem w wymuskanym i idealnie wysprzątanym, przez zatrudnioną w tym celu kobietę, domu. Małżeństwo żyje w Osadzie niczym w wielkiej szklanej kuli, która jest szczelnie odcięta od zewnętrznego świata... Kobieta i mężczyzna prowadzą bardzo schematyczną egzystencję do chwili, kiedy Michał pewnego dnia wychodzi do pracy i nie wraca do domu o wyznaczonej godzinie ani nie informuje swojej żony o tym, że się spóźni co zwykł czynić w tego typu sytuacjach.... Paradoksalnie rzec można, iż zaginięcie męża wywołuje w życiu Anny pozytywne zmiany... Hermetyczny klosz otaczający jej życie w Osadzie zaczyna stopniowo lecz nieuchronnie pękać i obracać się w pył... Od lat pastelowy życiorys naszej bohaterki zaczyna nabierać zaskakujących dla niej samej barw, bo jak można zaprzyjaźnić się z kochanką męża czy hodować owcę w przydomowym ogrodzie mieszczącym się na ekskluzywnym osiedlu?!? Książka zawiera w sobie interesująco skonstruowany portret psychologiczno-emocjonalny kobiety. Ukazuje także potrzebę kontaktu z innymi oraz przynależności społecznej, która choć niejednokrotnie bardzo głęboko skrywana, jest pragnieniem ogólnoludzkim.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W idealnej Osadzie wszystko jest uporządkowane, zamknięte w określone ramy. Michał ustalił proste zasady: Anna zajmuje się domem, on zarabia. Pewnego dnia Michał łamie te reguły : znika, nikt nie wie gdzie się podział. Anna staje przed wyzwaniem: jak teraz ma żyć? Ciekawie napisana książka, oszczędna w słowach, bez dynamicznej akcji, a jednak wciągająca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)