Czy listy do przyjaciółki pisane w czasie wojny mogą stanowić klucz do szczęścia w dzisiejszym świecie?
Londyn, 1942
Gdy grad niemieckich bomb zaczął spadać na miasto, a wycie syren dzień i noc przypominało o śmiertelnym zagrożeniu, rząd brytyjski zdecydował, że dzieła sztuki zgromadzone w muzeach i galeriach należy ukryć przed potencjalnym okupantem. By jednak podtrzymać obywateli na duchu, raz w miesiącu w National Gallery postanowiono udostępniać zwiedzającym jedno arcydzieło malarstwa. I każdego miesiąca Daisy Milton wysyłała list do przyjaciółki mieszkającej w Kanadzie, w którym opisywała prezentowany obraz, swoje naznaczone strachem życie w targanym wojenną zawieruchą Londynie oraz mężczyzn, których pokochała.
Londyn, dziś
Wielka tragedia, która spotkała Claire, pogrążyła ją w depresji i doprowadziła małżeństwo z Robem na skraj przepaści. Wydawało się, że nic już nie uratuje tego związku, zawartego przecież z wielkiej miłości i do niedawna dającego obojgu spełnienie. Gdy Claire wydaje się, że nic ją już w życiu nie czeka, w jej ręce trafia paczuszka listów pisanych przez Daisy do babki Roba, Elizabeth. Powoli, obraz po obrazie, miesiąc po miesiącu, świat Daisy z początku lat 40. staje się dla Claire bardziej realny niż jej własne życie. W pewnym momencie dostrzega także dziwną zbieżność między losami Daisy a swoją egzystencją. Zanim Claire odkryje, że przeszłość to zamknięty rozdział - historia, której należy pozwolić odejść, by zrobić miejsce na teraźniejszość - odrzuci wszystko, co kochała, i wystawi na próbę wszystko, co nadawało sens jej życiu.
więcej
Londyn, 1942
Gdy grad niemieckich bomb zaczął spadać na miasto, a wycie syren dzień i noc przypominało o śmiertelnym zagrożeniu, rząd brytyjski zdecydował, że dzieła sztuki zgromadzone w muzeach i galeriach należy ukryć przed potencjalnym okupantem. By jednak podtrzymać obywateli na duchu, raz w miesiącu w National Gallery postanowiono udostępniać zwiedzającym jedno arcydzieło malarstwa. I każdego miesiąca Daisy Milton wysyłała list do przyjaciółki mieszkającej w Kanadzie, w którym opisywała prezentowany obraz, swoje naznaczone strachem życie w targanym wojenną zawieruchą Londynie oraz mężczyzn, których pokochała.
Londyn, dziś
Wielka tragedia, która spotkała Claire, pogrążyła ją w depresji i doprowadziła małżeństwo z Robem na skraj przepaści. Wydawało się, że nic już nie uratuje tego związku, zawartego przecież z wielkiej miłości i do niedawna dającego obojgu spełnienie. Gdy Claire wydaje się, że nic ją już w życiu nie czeka, w jej ręce trafia paczuszka listów pisanych przez Daisy do babki Roba, Elizabeth. Powoli, obraz po obrazie, miesiąc po miesiącu, świat Daisy z początku lat 40. staje się dla Claire bardziej realny niż jej własne życie. W pewnym momencie dostrzega także dziwną zbieżność między losami Daisy a swoją egzystencją. Zanim Claire odkryje, że przeszłość to zamknięty rozdział - historia, której należy pozwolić odejść, by zrobić miejsce na teraźniejszość - odrzuci wszystko, co kochała, i wystawi na próbę wszystko, co nadawało sens jej życiu.
Informacje dodatkowe o Obrazki z wystawy:
Wydawnictwo: HACHETTE
Data wydania: 2013-05-06
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 308
POLECANA RECENZJA
OBRAZKI Z WYSTAWY
Obcując ze sztuką
Londyńska National Gallery mieści jedną z najwspanialszych kolekcji malarstwa europejskiego. Zbiory galerii liczą ponad twa tysiące obrazów, obejmując twórczość datowaną od średniowiecza aż do początków XX wieku. National Gallery już od dawna jest centrum życia kulturalnego Londynu i jedynie podczas II wojny światowej, dokładnie od 23 sierpnia 1939 r., została zamknięta dla zwiedzających, natomiast kolekcję ewakuowano do kamieniołomu w Manod w Walii.
Jednak National Gallery to nie tylko mekka wielbicieli sztuki, ale i wdzięczny temat dla pisarzy. Motyw galerii ...
więcej
Kup książkę Obrazki z wystawy
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Obrazki z wystawy - opinie o książce
Pierwszy raz w życiu nie zapałałam sympatią do głównej bohaterki. I naprawdę starałam się ją zrozumieć, ale po prostu nie potrafiłam. Jej zachowanie po tym, jak straciła jeszcze nie narodzone dziecko graniczyło z absurdem. Postępowała tak jakby tylko jej przydarzyła się ta tragedia, tylko ona była ciepiętnicą i tylko ona miała prawo do bólu po jego stracie. Nie zważała w ogóle na uczucia swojego męża, i traktowała go jednym słowem jak zło konieczne. Już więcej szacunku zaskarbiła sobie autorka listów Daisy. A ten cały nieudolny skok w bok (który nawet nie doszedł do skutku) po którym łaskawie sobie przypomniała o istnieniu człowieka, który za nią wskoczyłby w ogień? Tak zachowuje się kobieta dojrzała? Mimo szczęśliwego zakończenia powieści, ja mówię jej zdecydowane NIE.
Ach! Ależ wkurzała mnie bohaterka tej powieści! Co za rozpieszczona panienka, która zapatrzona na swoją krzywdę nie patrzy, jak przy okazji krzywdzi swoich najbliższych.
Fajna konstrukcja - to, co działo się w Londynie czasów wojny znajduje swoje odbicie w dzisiejszych wydarzeniach. Klamrą spinająca są pewne listy sprzed pół wieku.
Choć za książkami typowo historycznymi nie przepadam, to jednak powieści obyczajowe z wplecionymi elementami przeszłości i powrotu do dawnych czasów zdecydowanie są już w moim zasięgu. Dlaczego o tym wspominam? Wszystko przez książkę Camilli Macpherson ,,Obrazki z wystawy", która pokazuje, że ludzie niezależnie od czasów w jakich żyją i sytuacji w jakiej się znaleźli, są do siebie podobni i mogą sobie pomóc. Dwie pozornie różne historie dziejące się w Londynie okażą się być ze sobą bardzo powiązane. W 1942 roku Anglia była atakowana przez Niemców, więc rząd brytyjski zarządził zabezpieczenie wszystkich dzieł sztuki przed okupantem. Jedynie raz w miesiącu zezwalał na wystawę prac w National Gallery. Właśnie tam co miesiąc uczęszczała Daisy Milton, która potem pisała list do przyjaciółki z Kanady opisując w nim nie tylko swoje wrażenia z artystycznego przedstawienia, ale także swoje obawy i uczucia związane z wojenną rzeczywistością. Po wielu latach, we współczesnym Londynie, te listy trafiają przypadkiem do Claire, która przeżywa teraz szalenie trudne chwile. Jej małżeństwo wisi na włosku a ona sama straciła nadzieję, na poprawę losu. Jednak to, czego dowie się z korespondencji pochodzącej z lat 40tych, okaże się zaskakująco pomocne w jej własnych problemach.... Coż mogę napisać o tej książce? Interesująca, życiowa i ciekawie napisana opowieść, którą czyta się z niemałym zaangażowaniem. Sporo tu emocji, wzruszeń, życiowych dramatów i niełatwych decyzji. Lektura o poszukiwaniu sensu w życiu, zrozumieniu siebie i otoczenia oraz pogodzenia się z niektórymi sprawami. Polecam, zwłaszcza miłośnikom wojennych motywów, jak i słodko-gorzkich historii.
