Nigdy nie obiecywałam ci ogrodu pełnego róż
Joanne Greenberg

Czy jesteście gotowi na podróż w głąb umysłu osoby chorej na schizofrenię? Czy chcecie zagłębić się w stworzony przez nią wewnętrzny świat Ur i zobaczyć walkę o wydostanie się z niego, a przy okazji poznać inne osoby ze schorzeniami psychicznymi? Jeśli tak, zapraszam do przeczytania tej książki.

Deborah od dzieciństwa była inna. Żyjąca w latach czterdziestych młoda, inteligentna i artystycznie utalentowana Żydówka, pochodząca z dość zamożnej rodziny ale nie akceptowana w środowisku, dość szybko zaczęła radzić sobie z problemami poprzez ucieczkę w głąb umysłu. Gdy po wielu konsultacjach z lekarzami rodzice zdecydowali się oddać ją na leczenie do szpitala psychiatrycznego, Debbie nie protestowała. Ona bardzo chciała być zdrowa. W szpitalu spędziła trzy lata, poddając się różnym terapiom, a jej stan to była istna sinusoida - chwile poprawy okupione były wypadnięciem w otchłań piekła. Debbie trafiła jednak na leczenie do doskonałej terapeutki, a jej chęć powrotu do zdrowia i determinacja z jaką do tego podeszła pomogły w wyjściu z choroby i powrocie do rzeczywistego świata. Podczas zmagań bohaterki z chorobą poznajemy inne pacjentki, lekarzy, obsługę i relacje między nimi panujące. Dzięki temu możemy dowiedzieć się nie tylko jak wygląda choroba, ale też jakie są obawy chorych, którzy często boją się powrotu do zdrowia, martwiąc się samotnością i brakiem akceptacji. Nigdy nie obiecywałam Ci ogrodu pełnego róż - to słowa pani doktor, która w ten sposób pokazuje Deborah że sam proces zdrowienia i powrotu do świata nie jest ani prosty, ani przyjemny, ale wart przejścia.
I to samo można powiedzieć o samej książce. Nie jest to lekka lektura, ale warto ją poznać.

,,Najgorszą rzeczą w chorobie psychicznej jest cena, jaką trzeba zapłacić za przeżycie."

U szesnastoletniej Deborah po próbie samobójczej zostaje zdiagnozowana schizofrenia. Za zgodą rodziców trafia do szpitala psychiatrycznego, gdzie spędza trzy lata, w trakcie których, z pomocą psychoterapeutki, stara się odnaleźć drogę powrotną do "normalnego" życia i wydostać się z wyimaginowanego świata Ur, w którym do tej pory szukała schronienia.

"Nigdy nie obiecywałam ci ogrodu pełnego róż" to na wpół autobiograficzna powieść, która porusza wiele ważnych tematów związanych z chorobą psychiczną, w tym piętno, które często im towarzyszy. Autorka w niezwykle realistyczny i przejmujący sposób ukazuje zmagania, wewnętrzny konflikt i zmiany jakie zachodzące w trakcie podjętego leczenia oraz trudną drogę do zdrowia. Powoli poznajemy wewnętrzny świat bohaterki, który według niej broni ją przed światem zewnętrznym aby uciec przed narastającym strachem, brakiem kontroli i bólem obecnymi w jej życiu.

Muszę przyznać, iż książkę czytało mi się ciężko i stosunkowo długo ale to wyłącznie ze względu na poruszoną tematykę. Zdecydowanie nie jest to lektura, którą przeczyta się w jeden wieczór. Nie będzie też lekko i przyjemnie. Narracja, skupiająca się na wewnętrznych monologach Deborah i jej doświadczeniach w świecie Ur, bywa trudna. Poza tym poznajemy codzienne życie na oddziałach szpitala.

Co warto zauważyć autorka pokazuje podejście i rozterki rodziców. Widzimy jak szukali problemów wynikających z życia rodzinnego, jak stopniowo zaczęli się oswajać z jej chorobą.

"Nigdy nie obiecywałam ci ogrodu pełnego róż" to wstrząsająca, pełna emocji powieść, która pozostaje niezwykle aktualna. Chociaż momentami lektura może być trudna to jej przesłanie i autentyczność zdecydowanie czynią ją wartą poznania. To książka, która pozwala na głębsze zrozumienie schizofrenii i trudności związanych z powrotem do zdrowia, oferując przy tym nadzieję i przypomnienie, że każdy ma szansę na lepsze życie. Dzięki niej będziemy w stanie lepiej zrozumieć ludzi, którzy borykają się z chorobą psychiczną.