Niewybaczalne
Izabela Janiszewska

Czy jest coś czego nie wybaczylibyście nikomu? Przy okazji tej książki zastanowiłam się chwilę nad tym pytaniem. I doszłam do wniosku, że nigdy nie wybaczyłabym krzywdy wyrządzonej mojego dziecku. Takich rzeczy nie można wybaczyć, są zbyt bolesne i dotykają najczulszego miejsca w sercu matki. Każda tak skrzywdzona matka do ostatnich sił będzie szukać odpowiedzi na pytanie: dlaczego?
 
Ten trudny temat podejmuje Izabela Janiszewska w swojej kolejnej, świetnej książce. To historia o dążeniu do prawdy mimo przeciwności losu jakie spotykają bohaterów.
 
Poznajmy Zuzannę. To młoda kobieta, której życie dało w kość. Jest dziennikarką i matką. W bardzo krótkim czasie jej życie się rozsypuje. Traci pracę, rozwiodzi się z mężem, a na domiar złego umiera jej ukochany tata. Po śmierci ojca Zuza czuje się osamotniona, jest zła na niego, że ją zostawił. Ale życie dziewczyny rozlatuje się, kiedy w rzeczach ojca znajduje tajemnicze listy. To listy adresowane do niej, a nadawcą jest jej matka, która od lat nie żyje. Nie żyje a przez ostatnie 24 lata wysyła do niej listy? Coś tu jest bardzo nie tak jak powinno być.
 
W tym momencie obudziła się w Zuzie dziennikarka. Zaczyna drążyć i szukać odpowiedzi na rodzące się pytanie. Podążając za tropami, trafia do małego miasteczka, gdzie wszystko się zaczęło. Tu niestety nie jest mile widziana. Społeczność jakby wiedziała kim jest i nabiera wodę w usta. Dziewczyna zderza się ze zmową milczenia, gdzie nikt nic nie wie i nic nie widzi.
 
W tym samym czasie autorka zabiera czytelnika w przeszłość, gdzie poznajemy tragiczną historię. Otóż w tajemniczych okolicznościach z centrum handlowego znika kilkuletni Kubuś. Po kilku godzinach poszukiwań na pobliskich łąkach zostają znalezione ciała trójki chłopców. Jednym z nich jest zaginiony Kuba z centrum handlowego. Zbrodnia bardzo wstrząsnęła miejscową społecznością. Prokurator prowadząca śledztwo zdaje sobie sprawę, że coś tu nie gra, mimo że dowody wskazały winnego śmierci dzieci. Wskazany przez dowody człowiek, twierdzi, że jest niewinny. Gdzie leży prawda?
 
Śledztwo Zuzanny i zbrodnia sprzed lat w pewnym momencie łączą się tworząc spójną całość. Pytanie brzmi jak? I czy Zuza udźwignie ciężar prawdy? Kto jest winien śmierci dzieci? Komu zależy, żeby zataić prawdę?
 
Uwielbiam książki Izabeli Janiszewskiej. Ta okazała się równie dobra jak poprzednia trylogia z Larysą i Brunonem. Akcja zaczyna się już na początku, kiedy z rosnącym zainteresowaniem przekładam kolejne kartki książki. Z niecierpliwością czekałam momentu kiedy zabójstwo dzieci i świat Zuzanny połączą się. Razem z Zuza szukałam zabójcy dzieci. I powiem Wam, że to nie było łatwe zadanie, bo nikt nie mówił całej prawdy. I tak było do zaskakującego finału, kiedy to w końcu z tych wszystkich pytajników wyławia nam się morderca. Nie spodziewałam się takiego zakończenia.
 
Zuzanna nie miała łatwego zadania, bo prowadząc swoje śledztwo musiała zmagać się nie tylko z nieufnością i zmową milczenia mieszkańców, ale także z własnymi demonami, które nie chciały odejść. Jednak mimo wszystko jej dziennikarska dusza odkrywała powoli wszystkie karty aż znalazła mordercę. Jej historia dowodzi, że kłamstwa potrafią potrafią zniszczyć wszystko.

To naprawdę świetna książka, której nie można odłożyć. Sama wpadała w ręce, żeby tylko dowiedzieć się co było dalej. Polecam Wam ją i jak znacie poprzednie książki autorki, tą też będziecie zachwyceni.
 
Pani Izabela już wkrótce wydaje swoją kolejną książkę. Jak sama powiedziała jest inna niż te wcześniejsze. Po przeczytaniu tych czterech już wydanych, nową biorę w ciemno. Już wiem, że będzie świetna. Tak więc czekam na ,,Apartament" z niecierpliwością, a Was zachęcam do zapoznania się z twórczością pani Izabeli.

Jak misie kolorowe się czujecie po długim weekendzie? Jeszcze 2 dni i mamy kolejny weekendzik🤩 Bateryjki naładowane, czy wręcz przeciwnie?☺️
.
Pani @izabelajaniszewska.autorka chyba nie trzeba nikomu przedstawiać, bo już większość zdążyła zapoznać się z jej twórczością, powstała nawet grupa wiernych jej czytelników określających się jako #teamjaniszewska . Tym samym przyszedł czas i na mnie, nie mogłam już dłużej czekać i odkładać tak zachwalanej i polecanej przez Was książki. Musiałam sprawdzić na własnej skórze, czy było warto poświęcić swój czas na ten dobrze zapowiadający się thriller 🤔
.
🌿W trakcie robienia zakupów, trzyletni chłopiec znika z oczu matki. Trwają wielkie poszukiwania, aż w końcu na pobliskich łąkach zostaje odnalezione zmasakrowane ciało małego chłopca, a wraz z nim kolejne dwa ciała innych chłopców. Lokalna społeczność jest wstrząśnięta tą potworną zbrodnią i zaczyna panikować. Ktoś próbuje zacierać ślady i robi wszystko, aby prawda nie wyszła na światło dzienne.
Dwadzieścia pięć lat później po tych tragicznych wydarzeniach, Zuzanna dowiaduje się o śmierci własnego ojca, mało tego odkrywa, że jej całe życie było wielkim kłamstwem i mistyfikacją ze strony ojca. Postanawia na własną rękę odkryć prawdę z przeszłości oraz to, co stało się z jej bratem i matka, która również zginęła w bardzo dziwnych okolicznościach. Co łączy Zuzę z morderstwem chłopców sprzed ćwierć wieku? Czy dziennikarka dojdzie prawdy?🌿
.
Akcja powieści dzieje się dwutorowo. Dowiadujemy się, co stało się po odnalezieniu ciał chłopców oraz bierzemy udział w śledztwie, aby odnaleźć sprawcę tego morderstwa. A także będziemy świadkami tego, jak po kilkunastu latach siostra jednej z ofiar próbuje odkryć prawdę na własną rękę.
Po przeczytaniu kilku opinii większość czytelników pisała, że się domyślała zakończenia tej książki i od samego początku wytypowała sprawcę/ów morderstwa. Powiem Wam szczerze, że ja także miałam swoje typy, ale chyba moja podświadomość wypierała tę potworną wizję z głowy, kto może stać za taką potwornością. Samo zakończenie było zaskakujące i przerażające jednocześnie. Czyta się ją bardzo szybko, chyba właśnie ze względu na ten podział na czas teraźniejszy i przeszły. Mnie osobiście najlepiej czytało się jednak historie z czasu przeszłego, bardziej mnie ona zaciekawiła i pochłonęła.
.
Książka ma niesamowity klimat, fabuła jest nieoczywista, bohaterkę da się polubić, z czasem zaczynasz jej nawet współczuć i dopingować w tym, aby udało się jej rozwikłać zagadkę sprzed lat. Oprócz tego jest mroczna, niesamowita i tym samym przerażająca. Pokazuje jakie oddziaływanie ma nas kłamstwo, które zakorzenione jeszcze bardziej, potrafi wyrządzić tyle złego. Do tej pory nie jestem w stanie otrząsnąć się po tym zakończeniu. Polecam🔥

Każdy z nas ma takie książki, z którymi zostaje na dłużej i wraca do nich myślami. Tak jest u mnie w przypadku "Niewybaczalne" Izabeli Janiszewskiej. Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, ale mogę śmiało powiedzieć, że nie ostatnie.

🔪Kłamstwo ma krótkie nogi, prędzej czy później ujrzy światło dzienne. Zuzanna przekonana, że jej matka zmarła wiele lat temu, żyje z dnia na dzień. Gdy umiera jej ojciec, odkrywa druzgocącą prawdę, okazuje się, że jej przeszłości była zgrabnie skrojoną mistyfikacją. Odkrywa listy od matki. Kobieta była pacjentką ośrodka dla psychicznie chorych. Wkrótce dziewczyna dowiaduje się, że matka popełniła samobójstwo. Zuza próbuje rozwikłać zagadkę. Wszystkie przesłanki wskazują, że coś jest nie tak ze śmiercią mamy, a źródło problem wybija ćwierć wieku wcześniej. Dziewczyna postanawia wrócić w rodzinne strony. Chce dotrzeć do świadków tamtych wydarzeń, by poznać prawdę.
🔪W 1990 roku, w centrum handlowym Kubuś znika z oczu mamy. Nikt niczego nie zauważył, nikt nie wie gdzie jest chłopiec. Cała społeczność szuka dziecka. W tym czasie wpływa zgłoszenie o zaginięciu kolejnych dzieci Emila i Piotrka. Zostają odnalezione zwłoki dzieci. Rozpoczyna się śledztwo, ale nie przynosi rezultatów, ktoś ewidentnie chce szybko zamknąć sprawę.
🔪Zuza odkrywa, że nikt nie chce wracać pamięcią do tamtych wydarzeń, panuje zmowa milczenia, dziewczyna otrzymuje pogróżki aby odpuścić i nie grzebać w starej sprawie.
🔪Świetny thriller, skrojony na miarę, efektowny i wciągający. Intryga gmatwa się, kłamstwo podpierane kolejnym kłamstwem, szybka fabuła rozgrywająca się w dwóch ramach czasowych nadaje atrakcyjności opowieści. Podrzucanie fałszywych tropów, niedomówienia, tajemnicze zachowanie bohaterów sprawiają, że historia jest ciekawa i wciągająca.
🔪Cała paleta wielobarwnych postaci, tajemnice, półprawdy i przymykanie oczu na fakty, kreacja mordercy dodają charakteru powieści. Próby zrozumienia motywacji i sensu morderstwa przykuły mnie do tej pozycji na kilka dni. Czy istnieje jakaś wybaczalna zbrodna? Zdecydowanie nie.
🔪gorąco polecam 🔪

Wystarczy jedno kłamstwo, by zwątpić we wszystkie prawdy.

Trzy letni Kuba znika bez śladu w domu towarowym. Wkrótce śledczy odnajdują na pobliskich łąkach trzy ofiary przerażającej zbrodni. Mieszkańcy boją się o swoich bliskich. Jest też ktoś kto stara się, aby prawda nie ujrzała światła dziennego.

Dwadzieścia pięć lat później do drzwi Zuzanny pukają policjanci, którzy informują ją o śmierci ojca. Okazuje się, że cała przeszłość kobiety została zafałszowana. Postanawia ona wyruszyć do miejsca, gdzie wszystko się zaczęło, aby zrozumieć tragedię sprzed lat i przerwać zmowę milczenia.

Każdy kto czytał książki tej autorki wie jak potrafi świetnie pisać. Jak potrafi zmanipulować czytelnika, wgnieść w fotel i dać strzała w brzuch.
"Niewybaczalne" to świetny thriller psychologiczny. Świetny pomysł na fabułę, bardzo ciekawy, zaskakujący, a jednocześnie przerażający. Umiejętności pisarskie autorki są na najwyższym poziomie. Jedna z niewielu, która potrafi tak świetnie przeplatać i lawirować wątkami, by na koniec połączyć je w całość.
To co idealnie wychodzi autorce to wzbudzić w czytelniku nie tylko zainteresowanie, ale dać mu odczuwać, że sam zbliża się do prawdy, sam odkrywa po szczególne karty. Jak już jesteśmy pewni zakończenia to dostajemy plaskacza i patrzymy z niedowierzaniem na zakończenie.
To lubię i takie książki chce czytać.
Wam polecam serdecznie.

Jest to moje pierwsze spotkanie z panią Izabelą Janiszewską. Jakoś nie mogłam się wcześniej zabrać do czytania jej książek. Z tą pozycją było zupełnie inaczej. Ta okładka tak do mnie przemówiła zapraszająco, że nie mogłam się jej oprzeć. Dodatkową zachętą było polecenie mojej córki abym koniecznie przeczytała te książkę. I naprawdę nie żałuję tej decyzji.
Mogę nawet powiedzieć o niej - rewelacja. Dawno tak dobrze nie czytało mi się książki poruszającej trudne tematy, czytałam ją z zapartym tchem, aż szkoda mi było ją odkładać nawet na chwilę. Bardzo lubię takie retrospekcje, bo wtedy jesteśmy jakby w dwóch historiach, fabuła toczy się dwoma nurtami czasowymi, które w pewien sposób się łączą. Intryga jest bardzo składnie i nawet bardzo precyzyjnie ułożona, czytając nie można się pogubić, mimo tego, że fabuła prowadzona jest dwutorowo.

"Każdy wokół mnie uczestniczył w tamtych wydarzeniach, co tylko wzmagało myśli o zmowie milczenia."

W 1990 roku w domu towarowym trzyletni Kubuś będąc z mamą na zakupach puszcza na chwilkę jej rękę i znika be śladu. Poszukiwania w okolicy nic nie dają, Policja i niemal cała społeczność wyrusza na poszukiwanie chłopca, na łące obok złomowiska znajdują zwłoki trzech chłopców...

Powrót do korzeni, do nieznanych czasów dzieciństwa nie jest prosty ani łatwy. W książce tej razem z dziennikarką Zuzanną w 2015 roku udajemy się z Warszawy (gdzie mieszka Zuza) do małego miasteczka aby rozwikłać tajemnicę swojej nieżyjącej matki. Ojciec Zuzy zginął w wypadku samochodowym, kobieta przypadkowo znajduje w jego mieszkaniu listy od swojej matki, wysyłane co roku na jej urodziny. Jest bardzo zdziwiona, gdyż nigdy ich nie widziała, a zresztą była pewna, że jej matka zmarła już dawno, w jej piąte urodziny..., okazuje się jednak, że zginęła kilka dni przed śmiercią ojca.

"Mój ojciec zawsze powtarzał, że prawda daje nam szansę, a kłamstwo nie zostawia nam wyboru. Przez całe życie wierzyłam w te słowa. Do dnia, w którym okazało się, że mnie oszukał."

Zuzanna postanowiła poznać przyczynę tego, dlaczego ojciec przez tyle lat ją oszukiwał, czy każdy człowiek byłby w stanie wrócić do nieznanej sobie przeszłości sprzed 25 lat aby znaleźć odpowiedź na pytanie co się wtedy stało.
Gdy Zuza dociera na miejsce, od razu zauważa, że ludzie tutaj są bardzo nieufnie do nie nastawieni. Z pewnością wiedzą kim jest i po co tu przyjechała.
Co Zuzanna odkryje? Czy pozna tajemnicę swojej matki i dowie się dlaczego ojciec ją okłamał? Komu może zaufać w tej zamkniętej w sobie miejscowości?
Co się tutaj wydarzyło i jakie są tego konsekwencje do dzisiaj?

"Jak to możliwe, że jedne rzeczy pamiętamy, a inne umykają ze wspomnień? Giną gdzieś, jakby kartka w umyśle, na której je zapisaliśmy, została wyrwana."

Bardzo mi się podobały opisy społeczności w małym miasteczku, sama mieszkam w podobnym i wiem, że takie skrywane tajemnice mogą być wszędzie. Tam gdzie ludzie są ze sobą zżyci, a połowa mieszkańców spokrewniona ze sobą żyje się zupełnie inaczej niż w wielkim mieście.
Moim zdaniem to bardzo dobra pozycja w kategorii kryminału. Myślę, że na długo zapadnie w pamięci ta lektura.
Polecam.

 '' Prawda daje nam szansę, a kłamstwo nie zostawia nam wyboru.''

; Niewybaczalne ; 

Izabela Janiszewska.

Wydawnictwo: Czwarta Strona.

Literatura: Kryminał, Thriller.

Dwadzieścia pięć lat temu w domu handlowym Kryształ, podczas zakupów z matką zaginął trzyletni Jakub Babicz. Zaginięcie zostaje zgłoszone na policję, a w krótce dołącza kolejny zgłoszony dziesięcioletni chłopiec Piotr Zieliński. Dochodzeniem zajął się komendant Leszek Suski w raz z prokurator Mają Miksą. Podczas poszukiwań,  koło złomowiska na łąkach, zostają odnalezione brutalnie zamordowani chłopcy, ciała dwóch z nich zostają zidentyfikowane, kim zatem jest trzeci dziesięciolatek? W 2015r. Zuzanna niespodziewanie otrzymuje wiadomość o śmierci ojca, podczas pobytu w jego domu znajduje listy głęboko schowane. Jest to korespondencja jej dwadzieścia pięć lat temu zmarłej matki, jednak co dziewczynę wprawia w stupor, to daty które sugerują o tym że kobieta żyje. Od partnerki ojca dowiaduje się że jej matka przebywała w zakładzie psychiatrycznym. Skołowana postanawia skontaktować się z zakładem, gdzie tam zostaje poinformowana że matka zbiegła i popełniła samobójstwo skacząc z wiaduktu. Dziewczyna bierze sprawę w swoje ręce, chcąc odkryć prawdę, udaje się do miasteczka gdzie już na wstępie wyczuwa zmowę milczenia mieszkańców. Żadne próby zastraszenia nie są w stanie przegonić Zuzannę, próbując zrozumieć jaka jest różnica pomiędzy prawdziwymi a zafałszowanymi wspomnieniami, jak w przypadku biżuterii: to fałszywe klejnoty które wyglądają na prawdziwe, bardziej błyszczą. By rozróżnić czym jest kłamstwo, brnie coraz głębiej narażając się na niebezpieczeństwo. Czy odkryje prawdę zatajoną z przed lat, kim był chłopiec który wrył się w pamięć Zuzanny? Co matka miała wycięte żyletką na plecach, jaką drastyczną prawdę pokaże prawdziwe oblicze ówczesnego komendanta? 

Małe miasteczko skrywa wielką tajemnicę która zostaje zatajona przez dwadzieścia pięć lat, ukryte są zagadki, a łańcuch powiązań wątków, wychodzi na jaw przypadkiem, kiedy to Zuzanna odkrywa czym jest zacieranie prawdy, dlaczego ojciec brnął w kłamstwa, ze strachu, z obawy, a może chronił córkę? Tragedia trzech rodzin kładzie cień na społeczeństwie, które wobec pojawiającej się dziewczyny odkrywa kolejne karty które skrywają wiele niedomówień, intryg i poszlak. Idąc tropem, poznaje powiązania pewnych osób ze sprawą, wtedy byli dziećmi, dziś osobami dorosłymi które chroniły się pod płaszczykiem szantażu, wymuszeń emocjonalnych, depresji. Co było powodem zabójstw? Czy ta historia mogła zakończyć się pozytywnie? 

Autorka z niebywałą precyzją poprowadziła fabułę tak że czytelnik może poczuć wszelkie emocje związane z zaginięciami chłopców, strach i lęk jaki towarzyszył podczas czytania, dawał cień nadziei, na odnalezienie dzieci, szybka akcja, brawura, monolog który był analizą emocji, napięcia, sposobu rozumienia bohaterki która stanęła na wysokości zadania, będąc świadoma że ma do czynienia z osobistą tragedią, za wszelką cenę pragnąc by prawda ujrzała światło dzienne. Powieść bardzo intensywna, szybka, intrygująca, odbierze Wam dech w piersi, spowoduje że będziecie mieć trudności by książkę odłożyć na chwilę, powieść zawiera także drugie dno, daje do myślenia, posiada bardzo ważne przesłanie. Polecam serdecznie.    

Niewybaczalne czyli rollercoaster emocji w wykonaniu Izabeli Janiszewskiej. Już na starcie powiem, że to kolejna książka autorki, która mnie utwierdza w przekonaniu, że Pani Janiszewska jest pisarką ze ścisłego topu.

Cała opowieść ma dwie linie czasowe i ten zabieg w literaturze bardzo lubię, no ale Pani Izabelo proszę jak kobieta kobietę na przyszłość proszę tę starsza linie czasową wybierać w taki sposób, żebym nie miała swoich wspomnień z tych ,,starych czasów".

Pora na creme de la creme cremów i kremówek. Uwielbiam postać Kąkola to jest sigma jakich ten świat potrzebuje, subtelną jego wadą jest fakt, że trzeźwość to u niego stan przejściowy i to bardzo przejściowy. Ja wypatrzyłam sporo zbieżności miedzy Kąkolem a Łuczakiem z Watahy i to jak najbardziej pozytywne skojarzenia. Gdyby Kąkola wyposażyć w jakieś szurikeny czy inne cuda to on byłby rozchwytywany przez każde służby specjalne, a do tego ten jego umysł, piękny umysł, piękny niczym zmrożona ,,wyborowa" przed otwarciem.

Gorzej wypada Zuzanna, bo ona tylko pije, ale tak na pół gwizdka, za takie picie w akademiku to się pisze notatki za kare żeby inni mieli co kserować. Chociaż jej postać też ma w sobie coś fascynującego, ponieważ mam wrażenie, że jest zdolna do przepłynięcia Nilu na pustej butelce po ,,Ustoniance", tylko po to by finalnie wy***** się do kałuży po drugiej stronie.

Zakończenie do samych finalnych akapitów trzyma w napięciu i budzi ciekawość, bo do samego końca, wydawało się, że nie wszystko pasuje, a tu jednak puzzle powskakiwały na swoje miejsce i uzyskaliśmy obraz spójny i logiczny, ale jakże bolesny zarazem. Najgorsze w całej tej historii wydaje mi się fakt, że zakończenie mimo tego, że bolesne to wcale nie jest jakoś specjalnie odrealnione od otaczającego nas świata.

To nie jest post reklamowy ale jeśli ,,wyborowa" czy ,,ustronianka" albo jakieś biuro podróży od wycieczek po Nilu są zainteresowane to śmiało.

Bardzo dobra książka. Wstępem do opowieści jest historia kobiety, która z chwilą śmierci ojca odkrywa, że jej dzieciństwo nie wyglądało tak, jak zostało wykreowane w jej pamięci z pomocą taty. Bohaterka przyjeżdża do miasta, w którym jak się okazuje mieszkała jako dziecko, i poznaje historię swojej rodziny, o której nie miała pojęcia. Rozwiązanie zagadki zniknięcia małego chłopca i śmierci trójki dzieci wciąga czytelnika na klika godzin i nie zawodzi- zaskakuje. Polecam!

W domu towarowym zaginęło dziecko, chłopczyk nagle puścił rękę mamy i zniknął, rozpłynął się w powietrzu. Lata 90, w sklepach i na ulicach nie ma monitoringu, policja szuka dziecka, niestety poszukiwania kończą się tragicznie, na pobliskiej łące zostaje znalezione ciało właśnie tego małego chłopca i jeszcze dwóch innych nie żyjących chłopaków. Dwadzieścia pięć lat później Zuzanna traci ojca, jej ukochany tato tak nagle umiera. Podczas sprzątania jego mieszkania dowiaduje się, że była okłamywana przez kochanego tatę. Wraca do miejsca gdzie całe kłamstwo się zaczęło. Czy coś łączy sprawę sprzed lat i to co się dzieje obecnie? Dowiecie się po przeczytaniu. Bardzo lubię gdy powieści toczą się w dwóch perspektywach czasowych, przeplatanie ich ze sobą tworzy dobry klimat, wydaje mi się też, że mogę poznać bohaterów bliżej. Dwa osobne wątki które w pewnym momencie łączą się i dają jedną spójną całość, tu autorka tak umiejętnie nimi przeplatała, że praktycznie do końca nie widziałam punktu wspólnego dzięki temu zakończenie mogło mnie zaskoczyć. Bardzo dobry kryminał, z trudnym tematem, morderstwo dzieci to coś o czym nie czyta się łatwo. Emocje przy książce ogromne, Pani Iza potrafi je wywoływać i robi to doskonale. Wczułam się w książkę całą sobą, czując jakbym była tam na miejscu zbrodni, widziała te zamordowane dzieci. Niedawno zaczęłam przygodę z autorką, to moja kolejna książka i coraz bardziej żałuję, że sięgnęłam po Janiszewską tak późno. 

Izabela Janiszewska znana jest z tworzenia makabrycznych historii, owianych tajemnicą i nasączonych złem. 

"Niewybaczalne" jest książką, która od pierwszej strony wciąga i intryguje. Uczucie niepewności i niepokoju nie pozwala o sobie zapomnieć. Jednocześnie narasta frustracja i obezwładnia smutek. To nie jest lekka i przyjemna lektura. To historia, która budzi lęk, ból, niezrozumeinie. 

Wybitnie skonstruowana zagadka kryminalna, w której autorka wodzi nas za nos. Czytelnik nie jest w stanie przewidzieć zakończenia. Potrafi za to znakomicie wcielić się w los ofiary i bohatera, który w jednej chwili stracił sens życia. 

Autorka utkała historię, w której nic nie jest jasne i oczywiste. Czytając "Niewybaczalne" miałam wrażenie jakby autorka wkradała się do mojej duszy i poruszała każdym z jej elementów. 

Po pierwsze, to cieszę się, że jest to jedna książka, a nie seria, ponieważ z czytania cyklu o komisarzu Wilczyńskim nie mam dobrych wspomnień. Chociaż sama autorka chyba ma sentyment do postaci komisarza, ponieważ w tej książce też jest przywołany. Tak niechcący, mimochodem i tylko przez chwile, ale jest. 

Po drugie, okładka jest trochę myląca, sugeruje, że dziecko zaginęło w jakimś lesie, a przecież, jak wynika z opisu, zniknęło w domu towarowym. Jednak ogólnie, oceniam tę pozycję pozytywnie.

Na pewno jest to intrygujący, chociaż niekoniecznie nowatorski pomysł. Bo co byście powiedzieli, gdyby nagle się okazało, że wasza matka nie umarła, kiedy byliście mali, a całe wasze misterne dzieciństwo, to jedna wielka blaga.?

Właśnie to się dzieje w tej książce. Zamierzchłe tajemnice, duszna mała miejscowość, gdzie większość ludzi to jakaś rodzina, wiecie, brata, szwagra, kuzyna żony siostra. A cała reszta i tak o sobie nawzajem wszystko wie i bardzo nie lubi obcych...

Dobrze mi się czytało tę książkę, mimo tego, że trzeba było się pilnować, bo mamy sporo postaci i dwa plany czasowe i łatwo o pogubienie się w tym natłoku. Przy charakterystyce autorki widnieje zdanie: "W swojej twórczości inspiruje się psychologią..." i to widać, że czasami za bardzo chce wciskać tę "psychologię" w treść. Co prowadzi ją na granicę zwyczajnego, nudnego, ględzenia, rozmieniania na drobne, tego co zupełnie niepotrzebne. Na szczęście tym razem, na tej granicy się zatrzymała, wycofała i zajęła właściwą opowieścią. Ode mnie ocena na poziomie siedmiu gwiazdek.