Nie pozwól mi odejść
Catherine Ryan Hyde

W ubiegłym roku przeczytałam książkę Catherine Ryan-Hyde pt.”Dzień, który zmienił wszystko” i do dziś mam w pamięci historię Nathana i małego Nata, która wywarła na mnie duże wrażenie. Dlatego z prawdziwą przyjemnością sięgnęłam po ostatnio wydaną powieść autorki pt.: „Nie pozwól mi odejść” mając nadzieję na równie ciekawą i emocjonującą lekturę. I od razu zdradzę, że się nie zawiodłam. Historia dziewięcioletniej Grace chwyta za serce, jest wzruszająca, intrygująca i ciekawa. Dziewczynka przeżywa trudne chwile, tkwi w zaklętym kręgu, z którego samej nie uda jej się wyzwolić. Aby zwrócić na siebie uwagę dorosłych przesiaduje na schodach kamienicy, w której mieszka. W ten sposób ma nadzieję otrzymać pomoc i być może rozwiązać swoje problemy, które wykraczają daleko poza dziecięcy świat. Mama Grace jak dotąd bezskutecznie walczyła z nałogiem. Nadużywanie leków pchnęło ja w ramiona uzależnienia, z którego trudno się wyzwolić. Nie widząc szans na zmianę istniejącej sytuacji Grace postanowiła zorganizować sobie życie po swojemu. Sąsiedzi bardzo szybko odpowiedzieli na jej apel o zainteresowanie, udzielili jej wsparcia i pomocy, której potrzebowała, podczas gdy jej mama przesypiała całe dnie zamroczona farmaceutykami. 

W ten sposób Grace poznała Rayleen – opiekuńczą singielkę, manikiurzystkę, która starała się uchronić dziewczynkę przed smutnym losem dziecka z rodziny zastępczej. Billy Shine – były tancerz z Broadwayu cierpiący na agorafobie i napady paniki, który od kilkunastu lat nie wychodził z mieszkania stał się ulubionym przyjacielem małej Grace. Jake Laferty – ekscentryczny mężczyzna, ogólnie nielubiany i ignorowany przez otoczenie z uwagi na trudny charakter, właśnie dla swojej małej sąsiadki zrobił wyjątek, okazując drugie oblicze miłego i uczynnego człowieka. Nawet Pani Hinman – prawie dziewięćdziesięcioletnia staruszka chcąc włączyć się do pomocy szyła dla Grace nowe ubrania z resztek. Był też Felipe Alvarez, który najczęściej czuwał nad bezpieczeństwem Grace w drodze do i ze szkoły.

Każdy z bohaterów zmagał się z własnymi kłopotami dorosłego życia, a mimo to w ciągu kilku chwil stworzyli zgodny team, dla krórego sprawą nadrzędną stało się dobro Grace i ocalenie jej przed opieką społeczną.

Powieść Catherine Ryan-Hyde to prawdziwe studium psychiki bohaterów. Wszyscy po przejściach, doświadczeni w jakiś sposób przez życie, a wśród nich, w tym całym skomplikowanym i nieprzyjaznym świecie dorosłych, zaradna i dzielna dziewięcioletnia dziewczynka, która z racji swojego położenia musiała szybko dorosnąć. Grace posiada w sobie całe pokłady siły, empatii i zrozumienia, które potrafią zmiękczyć najtwardsze serce. Dzięki małej sąsiadce i zwykłej ludzkiej dobroci każdy z bohaterów zmienia się, odradza i leczy duszę.

„Nie pozwól mi odejść” to książka o problemach, lękach, samotności, przyjaźni i miłości. To historia o tym, jak ważny dla każdego z nas jest drugi człowiek. To optymistyczna opowieść niosąca wiarę w ludzką życzliwość i nadzieję na przezwyciężenie własnych słabości. To wartościowa lektura, której warto poświęcić czas i uwagę.
 
Polecam serdecznie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka "Nie pozwól mi odejść" to historia o przezwyciężaniu strachu i nałogów, o smutnej samotności. Billy zanim zdecydował się porozmawiać z dziewczynką siedzącą na schodach przed wejściem do ich kamienicy, raczej wegetował niż żył. Zmęczony bezsennymi nocami, z poczuciem bezużyteczności i agorafobią, która sprawiała, że nie opuszczał swojego mieszkania, czuł, że przegrał swoje życie. Jednak dorosłe pytania Grace, jej odwaga i sposób bycia zwracają uwagę nie tylko Billy'ego, lecz także pozostałych mieszkańców kamienicy, w której dziewczynka mieszka razem z matką- narkomanką. I wtedy coś się zmienia... Znika obojętność, sąsiedzi na zebraniach zwoływanych przez Grace dzielą się swoimi sekretami, osobistymi tragediami, których skutkiem jest samotność. Zaczynają pokonywać swoje własne lęki, rozmawiać ze sobą i troszczyć się o siebie. A teraz kilka słów na temat tego, co mogłoby zostać wykonane lepiej. Moim zdaniem, historia wygląda jakby nie miała początku, pewne zdarzenia pisarka opisała bardzo pobieżnie, niedomówienia sprawiły, że nie odczuwa się silnych emocji, takich, jakich należałoby się spodziewać po takiej historii. Mam także zastrzeżenia do kreacji dwóch postaci: Grace i jej matki. Dziewczynka jest gadatliwa, czasami sprawia wrażenie zbyt dorosłej jak na swój wiek, pewne dialogi przez to w jej ustach brzmią nienaturalnie. Odbiera to niestety jej postaci autentyczności. Szkoda także, że pisarka nie przedstawiła dlaczego matka Grace wpadła w nałóg, przedstawiła ją raczej jako zimną i egoistyczną kobietę. Reasumując książka "Nie pozwól mi odejść" wywarła na mnie średnie wrażenie, okazała się mimo wszystko miałka i w moim odczuciu niedopracowana. Jednakże za mankamentami kryje się istotna refleksja, że ludzie często zmieniają się, gdy wiedzą, że mogą stracić coś cennego oraz że najlepszego przyjaciela zawsze się znajdzie, gdziekolwiek by się nie było. Jeśli ktoś ma ochotą ją przeczytać, to wzbraniać się nie powinien.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mądra, wzruszająca książka o sile przyjaźni... Po prostu trzeba ją przeczytać...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)