Na tropie Vermeera
Agnieszka Ptak

Jan Vermeer, holenderski malarz, który tworzył głównie sceny rodzajowe znakomicie przy tym „bawiąc się światłem” i jego dzieło, a w zasadzie ten jeden ważny obraz „Alegoria malarstwa” to temat przewodni najnowszej książki Agnieszki Ptak.

Malarstwo połączone z intrygą… na samą myśl, aż mi się oczy błyszczą 🙂
A więc… podczas II wojny światowej pewien Żyd, Jacob Wolf, został poproszony o skopiowanie dzieła Vermeera, warto tu wspomnieć, że był on znakomity w swoim fachu, w fachu fałszerza, kopisty, a dzieła Vermeera są bardzo trudne do podrobienia. Po wojnie, kiedy to ludzie zaczęli się interesować dziełami sztuki wcześniej zagrabionymi, zaginionymi temat obrazu powraca. Okazuje się, że być może Wolf stworzył nie jedną, a dwie kopie obrazu… Czy uda się zatem odnaleźć owe prace i oryginał?

Pomysł na fabułę ZNAKOMITY! Uwielbiam połączenia sztuki z kryminalnym światkiem, niestety mam jedno „ale”. Ze względu na przerywanie przez autorkę fabuły różnymi wstawkami dotyczącymi jej przemyśleń, zawierającymi rady dla Czytelnika, esejami nie mogłam do końca wtopić się w przebieg zdarzeń, a szkoda…. To tak jakbyście zasypiali, zanurzali się we śnie i nagle ktoś niespodziewanie wylewa na Was kubeł zimnej wody.

Co zatem sprawiło, że mimo wszystko brnęłam w tę historię z zapartym tchem? Głównie wspomniana wcześniej sztuka, bo to nie tylko obraz Vermeera ma tutaj znaczenie, ale również inne znakomite dzieła, które tworzą pewnego rodzaju szyfr. Po przeczytaniu książki przez kilka godzin moje myśli skierowane były na różne epoki, style malarskie i uwierzcie to było coś wspaniałego.

Warto tutaj również wspomnieć o zakończeniu całej historii, a w zasadzie o zakończeniach, bo oto Czytelnik sam może wybrać finał, który najbardziej mu odpowiada. Autorka sugeruje zakończenie domniemane, realne, nierealne i faktyczne, ale które mi najbardziej się spodobało nie zdradzę Wam 😏

Jest to książka nietuzinkowa, sama przyznaję, że jeszcze takiej nie czytałam i z pewnością znajdzie szereg wielbicieli, jak i krytyków. Ciekawe do jakiego grona Ty , Drogi Czytelniku byś należał 🙂

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Na tropie Vermeera" to kryminał ze sztuką w tle - czyli coś, czego nie mogłam sobie odmówić ;)
Jest to książka napisana przez polską autorkę - Agnieszkę Ptak z dość intrygującą ale też zawiłą fabułą, która pomysłem nie odbiega od innych światowych powieści z podobną tematyką. (Kojarzy mi się np. ze "Sprawą Rembrandta" Davida Silvy).

Historia zbudowana jest wokół zaginionego obrazu Vermeera, którego kopię w czasie II wojny światowej wykonał żydowski artysta na zlecenie ważnej szychy z SS.
50 lat później paryski dziennikarz Lucas Allard pod wpływem informacji od byłego więźnia obozu koncentracyjnego postanawia odświeżyć sprawę związaną z obrazem. Jednocześnie profesor Sorbony Maxime Oiseau wraz ze swoją doktorantką Anais Coubert próbują odnaleźć oryginał i robią to w imieniu tajemniczego kolekcjonera.
Po drodze natrafią jednak na więcej pytań niż odpowiedzi. Do jakiego finału nas doprowadzą? Otóż zakończenie ma dwie wersje!

Na okładce tej książki widnieje napis: Rozwiąż zagadkę fałszerstwa doskonałego. Niestety muszę przyznać, że nie do końca odczułam możliwość rozwiązania tej zagadki. Wszystko za sprawą narracji. Autorka wprowadziła do powieści jeszcze jednego autora, będącego jednocześnie narratorem, głosem całej historii. Narrator jest tutaj typem gawędziarza i jak sam przyznaje "trzeba wątki plątać, zakończenie wymyślać, a nie rozpisywać się o niczym".
Stosuje różne wstawki, przerywa tekst podając zapowiedzi tego, co dopiero nastąpi lub ujawnia dodatkowe informacje. Był to dla mnie dziwny zabieg bo nie wiem, jaki miał cel. I choć początkowo było mi to obojętne, na dłuższą metę przeszkadzało mi w czytaniu i sprawiało, że wybiłam się kilka razy z wątku. Uważam, że nie było to potrzebne ponieważ w książce dzieje się wiele ciekawych rzeczy i historia sama w sobie jest wciągająca.

Jeśli chodzi o fabułę - podobały mi się fragmenty dotyczące sztuki Vermeera, motyw fałszerstwa obrazów oraz wątek wojenny dotyczący grabieży dzieł sztuki przez nazistów.
Całkiem dobrze wypadło wyróżnienie trzech wiodących bohaterów, którzy nadają sens całej historii. Dzięki dziennikarzowi, profesorowi i doktorantce
otrzymujemy różne wątki i różne źródła informacji o prowadzonej przez nich sprawie. Akcja w tej książce jest dość spokojna, bez odczuwalnego napięcia ale za to z przemyślanymi dialogami i opisami. Myślę, że pomimo wady jaką był dla mnie narrator reszta elementów tej powieści zasługuje na pochwałę. Dla wątku sztuki i II wojny światowej (działania nazistów) można śmiało zwrócić na nią uwagę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ogromnie mnie ta książka zmęczyła, wcale nie potrafiłam się na niej skupić. Nie podoba mi się sposób narracji, to zwracanie się do czytelnika, wtrącanie zbędnych wątków. Nie polecam.. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Na tropie Vermeera" to książka, której akcja zaczyna się w czasach wojennych, aby za chwilę przenieść nas o 50 lat do przodu. Po co? Aby rozwikłać tajemnice fałszerstwa słynnego obrazu "Alegoria malarstwa" Vermeera. Intrygująca od pierwszych stron historia, opowiada o dziennikarskim śledztwie, zagrzebanych w przeszłości tajemnicach i dowodach, które zostały zasnute wojenną mgłą zapomnienia przez upływający czas. Wojenna zawierucha i działania niemieckich dygnitarzy doprowadziły do tego, że po dziś dzień losy wielu dzieł sztuki są nieznane. Ten fakt w swojej książce wykorzystała Agnieszka Ptak i był to świetny pomysł na fabułę. Dodajmy do tego nietuzinkową, momentami irytującą, a czasami zabawną narrację, wojenne zamieszanie i mamy "Na tropie Vermeera". Autorka w specyficzny sposób zmusza czytelnika do ruszenia szarych komórek, zaangażowania się w tę historię swoimi dygresjami i wstawkami. Dodatkowo... niezwykle malownicze opisy przepięknej i klimatycznej Prowansji były miłą odskocznią od grzebania w zagadkowej przeszłości. W pewnym momencie zaczęłam odczuwać pewne napięcie, związane z coraz bardziej namacalną aurą wyścigu z czasem i grożącym niebezpieczeństwem. Jak wszyscy wiemy... niektóre zagadki nie chcą zostać rozwiązane. A im dalej zagłębiamy się w tajemniczą przeszłość, tym mniej wiemy - autorka już o to zadbała. Ciężko jest mi jednoznacznie ocenić tę książkę. Bardzo podobał mi się pomysł na fabułę, jej prowadzenie i sposób, w jaki autorka gra czytelnikowi na nosie. Jednak w pewnym momencie jej wstawki zrobiły się nieco irytujące, chociaż tylko w niewielkim stopniu. Bardzo lubię, gdy w książkach pojawia się motyw tajemnicy z przeszłości, więc jestem w pełni usatysfakcjonowana po lekturze, mimo jej niewielkich minusów. Nie jest to książka dla każdego, ale tej pozorny chaos i zagmatwana fabuła to zdecydowany plus i zachęta dla czytelników. "Na tropie Vermeera" miała bardzo duży potencjał, ale czy został on wykorzystany? Moim zdaniem, w 70% tak. Współpraca komercyjna Wydawnictwo Znak

(Kliknij aby rozwinąć opinię)