Na Podlasiu. Aleksandra
Agnieszka Panasiuk

Aleksandra jest młodą aktorką i tancerką, która swoim talentem oczarowała całą Warszawę. Pewien nieszczęśliwy wypadek w czasie próby spowodował, że musi zapomnieć o dalszym rozwoju swojej kariery. Czy chce, czy nie wraca do rodzinnych stron na Podlasie, by móc jak najszybciej wyleczyć złamaną nogę. Niestety rodzinna wieś na Podlasiu przypomina jej o przykrych i nie rozwiązanych sporach rodzinnych. Będzie musiała stawić im czoła. Czy Aleksandrze uda się pokonać przykre wspomnienia i będzie mogła się cieszyć normalnym życiem oraz upragnioną miłością?

Książkę Agnieszki Panasiuk można podporządkować do literatury obyczajowej, lub do romansu historycznego. Akcja powieści rozgrywa się latem w drugiej połowie XIX wieku we wsi na Podlasiu. Powieść jest jedną z trzech tomów, które opisują trzy różne losy kobiet pochodzących z malowniczych wsi na Podlasiu.
Aleksandra to kobieta sukcesu, która ma talent i wielbicieli. Jej dotychczasowe życie zmienia wypadek na skutek czego łamie nogę. Uniemożliwia jej to dalsze tańczenie. Wie, że może już nigdy nie wrócić na scenę. Robi wszystko, co w jej mocy by dalej cieszyć się swoją sławą. Hrabia Zygmunt zaprasza ją na Podlasie. Nie była zadowolona z tego pomysłu, ale wiedziała, że tam będzie osobą incognito. Niestety, ale wspomnienia z czasów kiedy uciekła z Podlasia do Warszawy znowu odżyły. Musiała zmierzyć się z demonami przeszłości. Ta walka jest nierówna, ale jej spryt i determinacja doprowadzają ją do upragnionego szczęścia.
Książkę czyta się szybko i nie ma problemu ze zrozumieniem treści. Historia trzyma w napięciu już od pierwszej strony. Autorka ma ogromną wiedzę na temat Podlasia i historii XIX wieku. Dzięki tej wiedzy możemy "przenieść się w czasie" i poczuć klimat dawnych czasów.
Uważam, że warto przeczytać tę książkę, ponieważ daje czytelnikowi motywację do działania i osiągnięcia swoich marzeń. Dążenie do celu daje poczucie spełnienia i wiarę w swoje możliwości. Bez tego ciężko jest być szczęśliwym człowiekiem. Autorka uświadamia czytelnikowi, również to, że nie można uciec od swojej przeszłości, ani od swojego przeznaczenia. Prędzej czy później i tak dopadnie nas to co jest nam pisane. Nic w życiu nie dzieje się bez przyczyny.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

Nie przepadam za książkami gdzie głównymi bohaterkami są aktorki i generalnie osoby ze świata ,,aktorskiego’’. Dlatego z pewnym dystansem zabrałam się za czytanie tejże książki. I tutaj okazało się, że Aleksandra jest chlubnym wyjątkiem od reguły, bo naprawdę czytało się ją dobrze. Działo się tak dlatego, że fabuła nie skupiona była właśnie na kolejnych występach scenicznych głównej bohaterki, ale jej życiu hm… prywatnym i tym co doprowadziło ją do tego miejsca, w którym obecnie była. I właśnie odkrywanie tego co wydarzyło się w przeszłości jest jednym z kilku plusów tej książki, bo autorka nie od razu odkrywa wszystkie karty. Często też podrzucała złe tropy by czytelnik za szybko nie domyślił się tego co spotkało Aleksandrę.
Innym powodem są miejsca akcji. O niektórych z nich słyszałam wcześniej gdyż istnieją naprawdę i leżą niedaleko miejscowości, w której mieszkam. Wśród nich można wymienić Parczew, Lublin, Suchowola, Wohyń. W książce wspomniano także o Kocku i szlaku jagiellońskim przebiegającym kilka kilometrów od mojej wsi. To wszystko sprawiło, że książka stała się mi bliska i czytało mi się bardzo dobrze.
Przy okazji polubiłam główna bohaterkę. Ola pod od maską arogancji, egoizmu a także pewności siebie ukrywa małą dziewczynkę łaknąca miłości i uwagi. Odkrywamy to czytając tę lekturę dlatego nie ma co zrażać się pierwszym spotkaniem z Aleksandrą. Z początku rzeczywiście kobieta była odpychająca a jej zachowanie często szokujące. Z czasem to się zmienia. Poznając jej przeszłość odkrywamy powody jej wyborów.
Te wszystkie powody sprawiają, że, przyjemniej dla mnie książka jest trafionym wyborem. Nie tylko posiada w sobie to, co sprawiło, że polubiłam wcześniejszą cześć, ale posiadała dodatkowe atuty. W związku z tym nie pozostaje mi nic innego jak polecić tę książkę. Myślę, że warto poznać się z Aleksandrą i towarzyszyć jej w zmaganiach z losem chociaż przez krótki czas.

"Jedna nic nieznacząca chwila potrafi uruchomić całą lawinę zdarzeń (...)".
 

Chociaż "Aleksandra", czyli trzeci tom serii Na Podlasiu, wydała mi się najmniej porywająca z całej trylogii, to spędziłam z tą dziewiętnastowieczną historią kilka miłych godzin. Przyjemnie było wrócić do Białej sprzed lat i uczestniczyć w życiu jej mieszkańców.

Tytułowa Aleksandra Rudnicka to znana w Warszawie aktorka i tancerka. Określana jest mianem Diamentowej Aleksandry, ponieważ jak ten drogocenny kamień jest zimna, bez skrupułów łamie męskie serca i wzbudza zgorszenie, a często również zazdrość wśród kobiet. Kiedy artystka ulega wypadkowi, który uniemożliwia jej dalsze występy, lekarz zaleca odpoczynek w spokojnym otoczeniu, najlepiej na prowincji. Aleksandra decyduje się wrócić w rodzinne podlaskie strony, z których kilka lat wcześniej uciekała w nieznane. Z tym miejscem wiążą ją głównie przykre i mroczne wspomnienia, jednak czy mieszkańcy rozpoznają w Diamentowej Aleksandrze młodziutką Olę, która po śmierci rodziców zmuszona była zamieszkać u srogiej babki? Decyzja Rudnickiej o zamieszkaniu w Białej spowoduje lawinę zdarzeń, która porwie aktorkę i dostarczy jej przeróżnych emocji. Co zrobi kobieta, kiedy upomni się o nią przeszłość?  

Wśród postaci pojawiających się na kartach powieści, znajdują się między innymi Bolesław Prus i Stefan Żeromski. To było ciekawe doświadczenie, móc "zobaczyć" znanych pisarzy w ich codzienności, kiedy zna się ich jedynie z napisanych przez nich książek. Nagle stali się ludźmi z krwi i kości. 

Podobnie jak w przypadku dwóch wcześniejszych powieści, bardzo przypadł mi do gustu język wykorzystany w powieści. Autorka świetnie odtworzyła klimat dziewiętnastowiecznego Podlasia, nie tylko opisując życie ówczesnej ludności, ale także dokładając starań, by postacie używały w dialogach właściwego dla tamtych czasów języka. Dzięki tym zabiegom można bez problemu przenieść się myślami w opisywane czasy i zatonąć w fabule pełnej ciekawych opisów życia, tego codziennego, jak i świątecznego. Akcja powieści nie jest zawrotna, ale dopracowane tło społeczne pięknie uzupełnia perypetie głównych bohaterów.    

Zdecydowanie polecam wszystkie trzy powieści, czytane koniecznie we właściwej kolejności. Spędzicie z nimi miłe chwile :-)