Na końcu świata, czyli Afryka dzika
Wawrzyniec Siedlecki

            Dziś opowiem Wam o książce „Na końcu świata czyli Afryka dzika”. Nie wiem w jaki sposób ta książka trafiła w moje ręce. Gdy sprawdziłem w pliku, w którym mam spisane wszystkie książki, to przy dacie nabycia mam 28 maj 2018 roku (czyli dochodzę do wniosku, że musiało to być po Targach Książki w Warszawie), ale pewności nie mam.

            Dziwna jest ta książka, gdyż według spisu treści ma ona 109 stron, jednak co druga strona była zadrukowana, więc do przeczytania było zaledwie 55 stron. Nigdy wcześniej  nie czytałem takiej książki.

            Sama książka jest opowiadana przez kilkuletniego chłopca, który pokazuje jak wygląda życie na wsi. Możemy dowiedzieć się, jak chłopiec widzi swój udział w codziennym życiu (np. pomaganie przy wiecznie psującym się samochodzie). Ja sam pochodzę ze wsi, więc wiem jak takie naprawy wyglądają.

            Mimo, że te historyjki są bardzo krótkie, to można w nich znaleźć bardzo dużo treści. Niektóre z nich są bardzo śmieszne, gdy w tych historyjkach widzisz samego siebie. Wówczas wracasz myślami do lat młodości, gdy świat był o wiele mniej skomplikowany.

            Jak już wspomniałem książka nie jest specjalnie gruba więc na przeczytanie tych 55 stron potrzebowałem jednego dnia i jednego posiedzenia, co plasuje tę pozycję w górnej połowie wśród wszystkich książek przeczytanych na Tronie.

https://www.facebook.com/czytamnatronie

Książka wywołująca uśmiech na twarzy. Młodsze pokolenie może jej nie zrozumieć, bo lektura charakteryzuje się klimatem dawnych czasów, gdy pojawiały się na wioskach pierwsze samochody, a gumoleum było prawdziwym hitem. Cieniutka powieść, podzielona na krótkie rozdziały, ma zaledwie 50 stron tekstu, więc serdecznie polecam dla relaksu.