Pełne anegdot wspomnienia popularnego aktora, spisane przez jego córkę. Niezapomniany Tomek z ?Czterech pancernych? czy sympatyczny kierowca ciężarówki z serialu ?Droga? opowiada o sobie, swoich koleżankach i kolegach po fachu, rolach filmowych, kabaretowych i ukochanym teatrze, w którym grał także świetne role dramatyczne. Uśmiech przeplata się z refleksjami na temat naszego życia artystycznego i... życia w ogóle. Wspomnienia dopełniają fragmenty wywiadów i rozmowy z przyjaciółmi aktorami. Barwna kronika kulturalna ostatniego półwiecza.
więcej
Informacje dodatkowe o Na Gołasa:
Wydawnictwo: Świat Książki
Data wydania: b.d
Kategoria: Biografie, wspomnienia, listy
ISBN:
Liczba stron: 248
POLECANA RECENZJA
NA GOŁASA
Dla miłośników Kabaretu Starszych Panów, „Czterech pancernych” czy choćby komedii Stanisława Barei nie lada gratką są publikacje dotyczące występujących tam aktorów. W nurt biograficznych wywodów wpisała się i Agnieszka Gołas-Ners, córka Wiesława Gołasa, przeprowadzając z artystą wspomnieniowy wywiad-rzekę. Tak powstała książka „Na Gołasa” (tytuł da się też odczytywać jako „na golasa”, co jest trafnym zobrazowaniem swoistego ekshibicjonizmu).
Ma książka charakter autobiografii – Gołas relacjonuje swoje życie, począwsz...
więcej
Kup książkę Na Gołasa
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Na Gołasa - opinie o książce
Nie zachwyca. Nie wciąga. Nic szczególnego.
Jest to wywiad córki z ojcem. Ojciec opowiada o swojej pracy. Teatr- kabaret- teatr - kabaret.
O życiu prywatnym tak, żeby nic nie powiedzieć. Zbór mniej lub bardziej śmiesznych anegdot ze sceny. Wiele pochwał i zachwytów nad swoim talentem i pracowitością. Książka miejscami odstręcza. Mimo mojej sympatii do W.Gołasa miałam ochotę ją zamknąć i nigdy nie otwierać. Nadzieja, że dalej, na innej karcie, doszukam się czegoś ciekawszego, popychała mnie w czytaniu. Nadzieja zmarła na ostatniej stronie. Niestety płonna.
Fotografie które możemy tam obejrzeć też przedstawiają scenę. Na początku widzimy dwie, może ze trzy foty z domu rodzinnego. Nic ponad. Czyli widzimy takiego samego obcego W.Gołasa na ekranie i w książce. Kto chciałby się czegoś więcej dowiedzieć niech poszuka w wikipedii, bo w tej biografii szukanie na nic. Mimo sezonu w tym lesie grzybów nie ma.
"Magda ma absolutna rację: tak ze mną jest. ale nie mogę już tego zmienić. Nie lubię jeździć, wszystko już zobaczyłem i przeżyłem. Męczy mnie szum, ruch, hałas. Ostatnio nawet ćwiczę się w zasypianiu bez dźwięków, bez mojego radyjka. Cisza. Teraz jest u mnie czas na ciszę". Str.227.
Tak czuje się w. Gołas. I ja się tak czuje po przeczytaniu tej książki. Zmęczona.
te czasy, które minęły, były...
"Straszliwie ciężkie i cudowne. Cudowne artystycznie. W wypadku satyry wychodziły wówczas wspaniałe, uczciwe rzeczy. Dzisiaj jest tyle kabaretów, tylu utalentowanych aktorów, których podziwiam za ich chęci do pracy i zapał. Ale - znowu będę zrzędą - u nich to wszystko idzie na ilość, jest jakby nieprzetrawione. U nas szło o jakość" Str. 224. *
W takim tonie - toniemy w ciemnych głębiach lektury...
* łatwiej jest zasmucać, Ewa Mazgal - "Gazeta Olsztyńska", 25-27 II 1994.
