Moje historie prawdziwe
Janusz Leon Wiśniewski

Wielokrotnie próbowałam wrócić do powieści Janusza Leona Wiśniewskiego i pomimo dobrych chęci nie potrafiłam przebrnąć przez pierwsze historie. Smutek jaki kryje się na kartach tej historii za bardzo wpływał na mój nastrój i wprowadzał bardzo przygnębiającą atmosferę na kolejne dni.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Moje historie prawdziwe" - opowiadania Wiśniewskiego

 

"Za granicą fikcji literackiej znajduje się świat, który nie ma żadnych granic: świat prawdy" - przyznaje Janusz Leon Wiśniewski, autor "Moich historii prawdziwych".

 

"Moje historie prawdziwe" to zbiór 134 opowiadań Janusza Leona Wiśniewskiego. Utwory pochodzą z następujących tomów: "Intymna teoria względności", "Molekuły emocji", "Czy mężczyźni są światu potrzebni?", "Sceny z życia za ścianą", "Zbliżenia", "Ukrwienie", "Moja bliskość największa", "Ślady". Książka podzielona została na 3 części - Ona, On i Oni.

Opowiadania zawarte w tej antologii pochodzą z różnych okresów i są niezwykle różnorodne - opisują samotność, zdrady, różne rodzaje miłości oraz trudne sytuacje życiowe. Teksty te mają punkty wspólne, są nimi ludzkie emocje - uniwersalne, zrozumiałe dla wszystkich, niezależne od geografii, koloru skóry, wyznawanej religii czy uwarunkowań kulturowych.

Historie opisywane w opowiadaniach są prawdziwe i poruszające. Jak przyznaje w epilogu Janusz Leon Wiśniewski spotkał w windzie Koreankę SuKa z "Układu odniesienia", odwiedza Joelle z "Czasu połowicznego rozpadu", bywa w hospicjum z "Miłości w czasach odrazy", spotyka się z rodzicami Marcina z "Funkcji rozkładu cierpienia" oraz wspiera porzuconego ojca z "Dnia matki". Wysłuchał zwierzeń zdradzonej kobiety z "Sukienki" oraz odwiedza Wolfganga i Aleksa ze "Scen życia za ścianą". Jak przyznaje autor: Tym, co skłoniło mnie do zwrócenia uwagi na te, a nie inne historie i opisana ich, była przede wszystkim względność przekazywanej prawdy.

W antologii znalazły się także utwory zawierające teorie na temat relacji damsko-męskich. Autor stawia ciekawe pytania i porusza ważne problemy, m.in. "Czy światu potrzebni są jeszcze mężczyźni", "Czego boją się mężczyźni?", "Jakich mężczyzn wybierają kobiety?", "Z jakimi mężczyznami kobiety nie mają dzieci?", "Czy mężczyzna może być wierny?".

Janusz Leon Wiśniewski jest świetnym obserwatorem i słuchaczem, który potrafi przelać zasłyszane opowieści na papier. Powstają z tego niezwykłe historie, które zachwycają, wzruszają lub skłaniają do zastanowienia się nad życiem - i przede wszystkim zapadają w pamięć. Bohaterami opowiadań są zwykli ludzie, którzy mają znajome problemy, dzięki czemu można się łatwiej z nimi zidentyfikować.

Antologii tej nie da się przeczytać za jednym zamachem, choć opowiadania są napisane lekkim językiem i są krótkie. Jednak jest ich zbyt dużo (książka liczy ponad 500 stron). Poza tym najlepiej się nimi delektować pomału, wracać do nich po jakimś czasie i czytać je niekoniecznie po kolei. Polecam tę książkę miłośnikom opowiadań oraz Janusza Leona Wiśniewskiego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Autor pisze o życiu i sprawach bliskich każdemu z nas. Stawia swoich bohaterów w sytuacjach, które w bardzo obrazowy sposób oddają mentalność człowieka i potwierdzają teorię, że kobiety są z Wenus, a mężczyźni z Marsa. Antologia dotyka bardzo delikatnej, momentami wręcz intymnej materii i pokazuje, że życie człowieka nie jest czarno - białe, a za każdym odcieniem szarości kryje się prawda, której wymiar często jest względny. Lektura ,,Moich historii prawdziwych" była moim pierwszym spotkaniem z twórczością autora i muszę przyznać, że lista moich ulubionych pisarzy znów się powiększyła. Janusz Leon Wiśniewski dosłownie mnie zauroczył i dał mi sporo powodów do przemyśleń. I choć skupił się na tematach prozaicznych, to zrobił to w tak przemyślany sposób, że trudno nie skonfrontować uzyskanej wiedzy z własnymi doświadczeniami i wyciągnąć odpowiednich wniosków. Jestem pod wrażeniem, że w tak krótkich opowiadaniach można zawrzeć tak dużo kwintesencji. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na tę książkę czekali wszyscy miłośnicy twórczości Janusza Leona Wiśniewskiego. Wreszcie jest! Całe mnóstwo opowiadań zawarte w jednym zbiorze zagwarantuje nam długie godziny czytelniczej przyjemności. Wystarczy tylko wziąć do ręki "Moje historie prawdziwe" i poznać całe mnóstwo poruszających historii, do których fabułę stworzyło samo życie. "Moje historie prawdziwe" to w istocie aż 134 opowiadania całkiem różne i podobne zarazem. Bo choć bohaterowie wydarzeń nie są identyczni, to wszystkie teksty łączy tytułowe pojęcie prawdy, zgrabnie wykorzystane przez autora tego zbioru. Bez przekłamania, ingerencji w opowieści i z ogromnymi pokładami szczerego zainteresowania, narrator tych mikrohistorii kreśli przed nami nowe światy. Jeśli macie ochotę je poznać, szczerze polecam lekturę niniejszego zbioru. Opowiadania J. L. Wiśniewskiego nie zawsze mają szczęśliwe zakończenie. Wiele z nich przedstawia bowiem prawdziwe ludzkie dramaty. Niespełnione miłości, zdrady, rozstania i powroty, śmiertelne choroby - to tylko niektóre elementy warunkujące życie bohaterów tego zbioru. I choć tak wiele smutnych wniosków możemy wysnuć z wydarzeń, w których biorą udział ci wszyscy ludzie, to istnieje w tych tekstach jakaś wewnętrzna energia, która każe nam pochylić się nad każdą tragedią i wyciągnąć z niej przydatną dla nas naukę. Na szczególne wyróżnienie zasługują w moich oczach te teksty tego zbioru, w których narrator przywołuje pewne wydarzenia jedynie po to, by poprzez przykład odnieść się do poglądów i badań naukowców związanych ze sferą intymną każdego człowieka, począwszy od budowy fizjologicznej (np. "Dlaczego mężczyźni mają erekcję?", "Podbrzusze mężczyzny: geografia intymna", "Czy światu potrzebny jest orgazm kobiety?") aż po orientacje seksualne dominujące we współczesnym świecie ( np. "Związki niepartnerskie", "Jakich mężczyzn wybierają kobiety?") Jak widzicie lektura "Moich historii prawdziwych" to nie tylko przyjemna rozrywka, ale również swego rodzaju lekcja psychologii człowieka oparta na informacjach mimowolnie przemycanych w kilkudziesięciu opowiadaniach. Ci, dla których przygoda z prozą Janusza Leona Wiśniewskiego zakończyła się po przeczytaniu "S@motności w sieci", powinni raz jeszcze dać szansę popularnemu (zwłaszcza wśród kobiet) pisarzowi i koniecznie sięgnąć po ten obszerny zbiór opowiadań, bo wśród całego mnóstwa historii w nim zawartych znajdą oni i te, bezpośrednio związane z fabułą najsłynniejszej powieści, która przyniosła autorowi niebywały rozgłos. Jestem przekonana, że wszyscy fani opowiadań (niekoniecznie tych ze szczęśliwym zakończeniem) będą zachwyceni zdolnościami pisarskimi Wiśniewskiego i dostrzegą jego niebywałą empatię względem drugiego człowieka, która pozwoliła mu zrozumieć i odmalować na kartach swoich utworów tak wiele ludzkich cierpień.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)