Modlitwa nieznajomej
Davis Bunn

Cierpienia kobiety po stracie dziecka nigdy nie zrozumie ten, kto tego nie doświadczył. Wiemy, że jest to bardzo trudne i bolesne doświadczenie, ale tak naprawdę nie mamy pojęcia co kryje się w umysłach kobiet dotkniętych tą tragedią. Niemal niemożliwym zdaje się wypełnienie pozostałej w sercu pustki, do niedawna zapełnionej planami i marzeniami związanymi z narodzinami maleństwa. Davis Bunn w swojej książce w niezwykle delikatny sposób porusza wspomnianą tematykę i jak na mężczyznę radzi sobie z tym całkiem nieźle.

Amanda Vance jest lubianą i szanowaną pielęgniarką na oddziale intensywnej opieki dla noworodków. Kobieta kocha swoją pracę i obcowanie z maluchami, dlatego śmiało można powiedzieć, że ta praca to jej prawdziwe powołanie. Szczęścia dopełnia kochający i troskliwy mąż oraz rozwijające się pod jej sercem maleństwo. Niestety pewnego feralnego dnia ich córeczka rodzi się martwa. Krzyk, płacz i niewyobrażalna rozpacz towarzyszą pierwszym dniom po stracie dziecka. Niedługo po tym Amanda pogrąża się w apatii, nieczuła na wszelkie dochodzące do niej bodźce i sygnały.

Chociaż od tego wydarzenia minął rok, Amanda i Chris w dalszym ciągu nie potrafią poradzić sobie z zaistniała sytuacją. W tym czasie małżonkowie oddalili się od siebie, a namiętność w ich związku niemal całkowicie wygasła. Ból po stracie dziecka jest tak ogromy, że kobieta zmienia pracę i przenosi się do administracji szpitala.

Pewnego dnia Amanda otrzymuje propozycję wyjazdu do Jerozolimy. Na wycieczkę zaprasza ją Emily, starsza sąsiadka, dla której wyjazd do Ziemi Świętej to prawdziwe spełnienie marzeń. Zwiedzanie zabytków i przebywanie z dala od domu pozwala Amandzie odciąć się nieco od smutnej przeszłości. Poznaje bliżej sąsiadkę i jej skrywane od lat sekrety, które pozwalają spojrzeć kobiecie z innej perspektywy na własną tragedię. W Izraelu okazuje się, że doświadczona pielęgniarka jest odpowiedzią na modlitwy pewnej nieznajomej kobiety. Czy prośby Amandy i Emily również zostaną wysłuchane?

Davis Bunn w autentyczny sposób ukazuje emocje towarzyszące utracie dziecka, zwracając przy tym uwagę na to, że tragedia ta dotyczy obojga rodziców. Amanda pomimo tego, że ma u swego boku kochającego męża, czuje się samotna, zagubiona i nierozumiana. Zdaje sobie sprawę, że utraciła bezpowrotnie swoje dziecko, ale wciąż rozpamiętuje przeszłość. Chris robi wszystko, aby pomóc przetrwać żonie trudny okres, ale nie jest pewien czy jest to właśnie to, czego potrzebuje Amanda. Jego doradczą i serdecznym przyjacielem staje się Frank - mąż Emily. Pełen obraz sytuacji udało się autorowi przedstawić dzięki zastosowaniu narracji zarówno z perspektywy Amandy jak i Chrisa. Dzięki temu zabiegowi czytelnik ma możliwość zajrzenia w ich psychikę i poznać nurtujące ich pytania.

"To było jak niemy krzyk, jak potężny grzmot, dostatecznie mocny, by rozbrzmieć w całej jej istocie i strząsnąć z niej zasłonę żalu. Życie potraktowało ją okrutnie. Przetrwała. Teraz nadszedł czas, by ruszyć do przodu. Pytanie brzmiało: w jakim kierunku? Mogła stać w miejscu skrępowana przez swoją przeszłość. Ale mogła też zmierzyć się z wszelkimi niepewnościami, obawami i wątpliwościami, które przyniesie przyszłość".

„Modlitwa nieznajomej” to piękna powieść o miłości i przyjaźni, które wydają się lekiem na wszelkie zło. Mowa tutaj także o przebaczeniu, ludzkich dramatach i trudnych wyborach. Pomimo trudnej tematyki, książkę czyta się naprawdę przyjemnie, a spędzony z nią czas obfituje we wzruszenia i przemyślenia nad tym co w życiu jest naprawdę ważne. Mądra, ciepła i optymistyczna, tak mogłabym ja podsumować.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Amanda Vance to zastępca dyrektora szpitala. Jej historia zaczyna się w momencie bardzo burzliwych zmian w kadrach szpitala. W tym czasie musi ona zdecydować, czy jest już gotowa wrócić do swej dawnej pracy - na oddział intensywnej opieki noworodków, na którym ostatni raz była rok temu? Dlaczego? Rok temu Amanda Vance urządzała wraz ze swym mężem Chrisem pokój dla dziecka, którego długo oczekiwali. Pokój pozostaje jednak pusty. Dziecko zmarło, a Amanda wciąż nie może poradzić sobie z całą tą sytuacją, ciągle pogrążona jest w żałobie. Bowiem ,,powrót do zdrowia wymaga czasu i zawsze trwa to dłużej, niżbyśmy sobie tego życzyli. Zwłaszcza gdy chodzi o rany serca" (s. 27). Wybawieniem okazuje się jednak propozycja sąsiadki Emily, aby wraz z nią udała się w podróż do Izraela. Niezwykły splot zdarzeń, opisanych w książce pt. ,,Modlitwa nieznajomej" autorstwa Dacisa Bunn, sprawia, że Amerykanka staje się odpowiedzią na modlitwę nieznajomej kobiety - Izraelitki. Kobieta ta modli się o cud uzdrowienia dla swojego dziecka bądź .... o cud przemiany swego serca, by mogła przyjąć ewentualną śmierć dziecka. Dziecko Izraelitki cierpi na chorobę, której nie mogą zdiagnozować tamtejsi lekarze. Jest bardzo nieufne wobec otoczenia, ale do Amandy od razu się przywiązuje. Zachowanie dziecka sprawia, że Amanda zaczyna otwierać się i powoli akceptować swoją sytuację. Nie wie jednak również, że jej wyjazd i radość jaką zaczyna odzyskiwać, jest również doświadczeniem jej męża Chrisa. Chris - który został w domu wraz z mężem sąsiadki - również przechodzi swoistego rodzaju przemianę wewnętrzną, która spowodowana jest także zmianami i w jego pracy zawodowej. Warto przeczytać tę pozycję, by przekonać się, że można pogodzić się ze stratą, jeśli otworzymy się na Bożą Miłość, która ma uzdrawiającą moc.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Amanda Vance była naprawdę szczęśliwa. Wspaniały i kochający mąż, fascynująca praca pielęgniarki na oddziale dla noworodków i najważniejsze - dzidziuś, który rósł pod matczynym sercem. Niestety maleńka Martha urodziła się martwa. Rok po tragicznych wydarzeniach wszyscy uważają, że Amanda powinna mieć za sobą okres żałoby. Kobieta żyje jak we śnie, działa jak automat, przeniosła do się do pracy w administracji szpitala, ponieważ opieka nad niemowlętami sprawiała jej zbyt wiele bólu. Małżonkowie oddalili się od siebie, namiętność w ich związku wygasła. Co prawda wspierają się wzajemnie, ale nie dzielą się problemami zawodowymi, nie chcąc dokładać tej drugiej osobie dodatkowych zmartwień. Do tego rodzina Chrisa nalega, aby młodzi spędzili z nimi święta, bo przecież minęło sporo czasu i już najwyższa pora, żeby Amanda otrząsnęła się z letargu. Nieoczekiwanie Emily, starsza sąsiadka, która jako jedyna zdaje się rozumieć cierpienie Amandy, proponuje jej wspólny wyjazd do Izraela. Emily miała jechać z Frankiem w podróż swoich marzeń, ale mąż ma poważne problemy z biodrami i nie będzie w stanie nadążyć za wycieczką. Chris obiecuje zaopiekować się sąsiadem, więc obie kobiety ruszają na wyprawę. Na miejscu okazuje się, że obecność Amandy w Jerozolimie nie jest przypadkowa, ponieważ młoda pielęgniarka jest odpowiedzą na modlitwy nieznajomej kobiety... Bohaterowie powieści to same pozytywne postacie. Od samego początku zapałałam szczerą sympatią do Amandy i Chrisa. Rzadko spotykam w literaturze tak fajne i naturalnie wykreowane małżeństwo z autentycznymi problemami i dylematami. ,,Modlitwa nieznajomej" chwyciła mnie za serce już od pierwszej strony. Całą sobą zaangażowałam się w perypetie bohaterów. Od momentu wyjazdu sąsiadek do Izraela akcja powieści toczy się dwutorowo. Towarzyszymy bohaterkom w podroży, zwiedzaniu i wszystkich niezwykłych zdarzeniach, w których uczestniczą obie kobiety. W tym samym czasie śledzimy również Chrisa i Franka. Między mężczyznami zaczyna rodzić się przyjaźń. Obserwujemy ich problemy, zarówno osobiste, jak i zawodowe, a na całość wydarzeń może spojrzeć z męskiej perspektywy. Chris opiekuje się schorowanym sąsiadem oraz angażuje się w jego rodzinne kłopoty. W trakcie rozwoju fabuły okazuje się, że on również odegra ogromnie ważną rolę w całej historii. ,,Modlitwa nieznajomej" to piękna powieść o miłości, przyjaźni, oswajaniu przeszłości i nadziei na przyszłość. T. Davis Bunn udowadnia, że nawet błahe wydarzenia mogą mieć wielki wpływ na nasze życie i losy zupełnie przypadkowych ludzi. Jestem pewna, że wszyscy wrażliwi czytelnicy będą zachwyceni tą powieścią, a nie jednemu kapną nawet łezki wzruszenia. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

T. Davis Bunn – wykładowca akademicki, podróżnik, pisarz o międzynarodowej sławie oddał w ręce czytelników naprawdę fantastyczną powieść przepełnioną wiarą, nadzieją i miłością.

Amanda Vance jest pielęgniarką na oddziale intensywnej terapii noworodków. Przed rokiem dotknęła ją i jej rodzinę ogromna tragedia. Urodziła martwą córeczkę, ukochaną i wyczekiwaną istotkę, która niestety nie ujrzała świata, ani swojej mamy. Od tego czasu kobieta nie może poradzić sobie z samą sobą i swoim bólem. Nie jest w stanie przekroczyć progu oddziału noworodków, którymi wcześniej z takim oddaniem się opiekowała, więc przenosi się do pracy w administracji szpitala. Reorganizacja na stanowiskach zmusza Amandę do dokonania pewnych wyborów. W tym niepewnym i trudnym momencie kobieta dostaje niespodziewaną propozycję od swojej sąsiadki Emily na wspólny wyjazd do Jerozolimy.

Amanda z pewnym wahaniem decyduje się przyjąć zaproszenie i razem z Emily wyjeżdżają na wycieczkę do Ziemi Świętej, aby tam na nowo odnaleźć siebie i umocnić swoją wiarę. Obie kobiety mają przemyślane prośby, które pragną złożyć wraz z modlitwą przy Ścianie Płaczu. W tym świętym miejscu poznają sympatyczną staruszkę o imieniu Miriam,  która również przyszła prosić Boga o pomoc, właściwie o cud wyzdrowienia dla małej Rochelle.

Czy prośby wymodlone i ofiarowane przy Ścianie Płaczu zostaną wysłuchane?

„Modlitwa nieznajomej” to przepiękna powieść dająca nadzieję na niemożliwe, pozwalająca uwierzyć, że cuda naprawdę się zdarzają, a wiara i modlitwa mają szczególną wartość i moc. To powieść przede wszystkim dla matek, które straciły dziecko, bo dzięki niej maja szansę odzyskać wiarę w sens i nadzieję na dalsze życie. To lektura także dla czytelników, którzy pragną coś zmienić w swoim życiu, przewartościować i na nowo poukładać to co ważne i ważniejsze. I wreszcie jest to książka dla wszystkich, którzy kiedykolwiek myśleli o tym, aby wybrać się w podróż do Izraela, do źródeł wiary.

„Modlitwa nieznajomej” to pozycja obowiązkowa, obok której nie można przejść obojętnie.

Serdecznie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)